"30 jaar betalen we, nu zeggen ze nee": waarom komen verzekeraars niet tussen bij schade door droogte?
Verzekeraars komen niet tussen in schade aan huizen veroorzaakt door de droogte. Honderden gezinnen blijven, soms letterlijk, in de kou staan. Dat kon je gisteren in ons reportagemagazine “Pano” zien. Wat dekt de jaarlijkse brandverzekering eigenlijk wel en niet? En is er een oplossing in zicht voor de gedupeerden? Enkele vragen en antwoorden.
Herbekijk hier de "Pano"-reportage (en lees daaronder het artikel):
Waar liggen de risicogebieden?
In de reportage van “Pano” kon je zien dat de huizen van honderden gezinnen na de hete zomer van 2018 plots scheuren en barsten vertoonden. Het zijn allemaal huizen die op een klei-of leembodem werden gebouwd. Die bodems vinden we verspreid over heel Vlaanderen terug. Op onderstaande kaart kan je zien waar deze gevoelige ondergronden liggen en of jouw woning mogelijk ook een risico loopt.
Wat dekt je verzekering en wat niet?
De huizen van Eddy uit Oostkerke en Marleen uit Linter staan op zo’n gevoelige ondergrond. Hun woning loopt enorme schade op en ze krijgen allebei het harde verdict te horen: “Uw huis is niet meer te redden. Afbreken en opnieuw terug opbouwen is de enige oplossing.”
Bekijk hier een fragment waarin Eddy de schade aan zijn huis toont (en lees voort onder de video):
Allebei contacteren ze hun verzekeraar. Allebei krijgen ze het deksel op de neus. “Je hebt 30 jaar verzekering betaald, een goeie verzekering betaald, daar gingen we toch van uit. En dan zeggen die nee”, zo vertelt Marleen. De verzekeraar laat Marleen weten dat het zo niet beschreven staat in haar polis en dat ze daarom niet kan tussenkomen.
Je hebt 30 jaar verzekering betaald, een goeie verzekering, daar gingen we toch van uit. En dan zeggen die nee.
Sinds 2006 moet de brandverzekering verplicht schade veroorzaakt door aardbevingen, overstromingen, het overlopen of de opstuwing van de openbare riolen en aardverschuivingen of grondverzakkingen dekken. Om te kunnen spreken van een aardverschuiving of een grondverzakking moet het gaan om een aanzienlijke en plotse beweging van de bodem.
Verzekeraars verschuilen zich achter een wet die vrij te interpreteren is
En daar knelt het schoentje volgens geotechnisch ingenieur Jan Maertens. Hij bestudeert al jaren het fenomeen van de krimpende kleilagen. "Verzekeraars verschuilen zich maar al te graag achter de wet die vrij is voor interpretatie", aldus Maertens. Schade aan huizen, veroorzaakt door de droogte, gebeurt geleidelijk aan. Het is geen plots fenomeen en het gaat niet altijd over een aanzienlijke massa. Dus komen verzekeraars niet tussen.
Is er een oplossing in zicht?
Assuralia, de beroepsvereniging van de verzekerings-en herverzekeringsondernemingen, is zich bewust van het probleem. Zij zien het aantal gevallen jaar na jaar toenemen. Samen met Staatssecretaris voor Consumentenbescherming Eva De Bleeker (Open VLD) denken ze na over een oplossing. “We doen er met deze regering alles aan om onze bijdrage te leveren in de strijd daartegen", aldus De Bleeker. "Tegelijkertijd moeten we die mensen die vandaag reeds getroffen worden door het krimpen van de bodem en scheuren in hun woning, helpen. Wij hebben voor het eerst op 4 januari samengezeten met Assuralia."
Er liggen twee pistes op tafel. "Ofwel wordt het opgenomen in de algemene brandverzekering, dus voor het hele land en voor elke woning en bouwheer. Dan zal de premie waarschijnlijk voor iedereen hoger worden. Anderzijds is er ook de mogelijkheid dat we kaarten maken van het hele land, met daarop alle klei- of leemlagen die inkrimpen. In die regio's kan er dan een bij-verzekering genomen worden. In de toekomst zullen we ook moeten zien dat in die gebieden de bouwvoorschriften aangepast worden, zodat we kunnen voorkomen dat mensen met dergelijke ellende geconfronteerd worden." Ten slotte zal er ook worden bekeken of de droogte als natuurramp kan worden aanzien.
De Bleeker: "Kijken in welke regio bijkomende verzekering nodig is tegen verzakking, of opnemen in brandverzekering"
Kunnen we preventieve maatregelen nemen?
Hoogstwaarschijnlijk zal men voor de piste op maat kiezen, maar dan moeten de risicogebieden nog beter in kaart worden gebracht. Daar is ook geotechnisch ingenieur Jan Maertens grote voorstander van. Hij pleit eveneens voor een inventarisering van de schadegevallen. “Men moet de schadegevallen inventariseren zodat men nog beter kan inschatten waar het risico het grootst is,” zo zegt Maertens.
Schadegevallen moeten geïnventariseerd worden zodat men nog beter kan inschatten waar het risico het grootst is
Daarnaast is er meer onderzoek nodig. Het is een relatief nieuw probleem, waar men nog niet voldoende over weet. "De kennis hierover is te verspreid en te gering", aldus Maertens. En tot slot vindt Maertens dat de mensen gesensibiliseerd moeten worden zodat ze nog verstandiger gaan bouwen.