Freddy en Dan uit Melle pimpten hun hele voorgevel voor EK: "Tranen in de ogen als de Duivels scoren"

Een volledig versierde gevel, gepimpte wagen in Belgische driekleur en zelfs de hond die tijdens wedstrijden een zwart-geel-rood strikje draagt. Mellenaars Freddy Vanderginst (57) en zijn man Dan (47) gaan helemaal op in het komende Europees kampioenschap voetbal. "Zot zijn doet geen zeer", lachen ze.

Wie langs de Spoorlaan in Melle passeert, kan niet naast het huis van Freddy en Dan kijken. Echt alles hebben ze eraan gedaan om het een Duivelse look te geven. "Wat vind je ervan? Is het niet te zot", verwelkomt Freddy ons al lachend. "Die adoratie voor de Rode Duivels heb ik van mijn papa meegekregen en is twaalf jaar geleden nog feller gegroeid dankzij mijn kameraad Gino. Dankzij hem ben ik ook begonnen met mijn auto en huis te versieren."

Vervangwagen

"Overal hangen er spandoeken, Belgische vlaggen, sjaals en aanmoedigingen aan onze gevel. We hebben een tafeltje buiten gezet met dan ook nog wat zwart-geel-rode spulletjes. Op onze poort van de garage moet er nog een doek hangen met daarop een foto van onze hond Kito die volledig getooid is in onze driekleur." Maar vooral de knalrode SsangYong is het absolute paradepaardje waarnaar iedereen in Melle met grote ogen kijkt. "En het is niet eens onze eigen wagen", gaat Freddy verder. "Het is een vervangwagen van de garage. Al weken zit het te kriebelen om hem te versieren, maar we durfden niet. Gelukkig hebben we nu toelating gekregen. We hebben daarom een Belgische vlag op de motorkap geplakt, de spiegels van speciale hoesjes voorzien en de wagen van Duivelse hoorntjes. Ook een foto van Kito in een driekleurig pakje mag niet op de deur ontbreken. Je ziet ons van ver afkomen."

Ik word telkens zo emotioneel. Ik begin bij elk doelpunt gewoon te wenen als een klein kind. Maar ja, we kunnen er ook niet aan doen dat we zo’n fans zijn

Rode Duivelsfan Freddy

Huilen bij doelpunt

Het EK volgen Freddy en Dan gezellig van thuis uit, samen met enkele vrienden. De ambiance van een groot scherm hoeft eigenlijk niet. "We zorgen daar zelf wel voor. Onze buren weten altijd wanneer er gescoord wordt: dan beginnen wij te roepen en onze Kito te blaffen. Ik word telkens zo emotioneel. Ik begin bij elk doelpunt gewoon te wenen als een klein kind. Maar ja, we kunnen er ook niet aan doen dat we zo’n fans zijn." Puur sportief gezien mikt Freddy op het allerhoogste. "Tuurlijk worden we kampioen", knipoogt hij.

Meest gelezen