Boegeroep overstemd door applaus als Engelse spelers knielen op Wembley

De spelers van Engeland vormen een vuist. Figuurlijk dan. Het boegeroep voor hun opwarmwedstrijden tegen Oostenrijk en Roemenië heeft hen niet afgeschrikt. Tijdens een groepsgesprek hebben ze de knoop doorgehakt: op EURO 2020 zullen ze blijven knielen. 

De manier waarop het protest door de fans werd ontvangen, zal voor het Engelse kamp als een opluchting komen na een week van intense kritiek. Vorige week maandag leek Downing Street het recht om te joelen tegen het gebaar te steunen, maar vrijdag werd de boodschap gematigd. “De premier zou graag zien dat iedereen zich achter het team schaart om ze aan te moedigen - niet om ze uit te jouwen,” zei de woordvoerder.

“Ik ben het moe om erover te praten”, zuchtte aanvoerder Jordan Henderson eerder deze week. Bondscoach Gareth Southgate schreef op de Players’ Tribune een opzwepende speech om het land achter zijn ploeg te krijgen. Andere spelers hebben eveneens hun zegje gedaan. Alsof ze zich moeten blijven verantwoorden: “Omdat we vechten voor diversiteit en voor gelijkheid.” Een breder plaatje dan ‘Black Lives Matter’ (BLM) alleen.

Zelf je ploeg samenstellen? Surf naar goudenek.be en maak kans op talloze speeldagprijzen.

Na steun te hebben gekregen van hun rivalen Schotland, die zeiden dat ze de knie zouden nemen voor de wedstrijd tegen de Auld Enemy aanstaande vrijdag, heeft de voetbalbond op zaterdag het argument voor de knie duidelijk gemaakt.

“Zoals het team al vele malen heeft herhaald, zullen ze collectief hun knie buigen voor hun wedstrijden tijdens het toernooi,” zei het Engelse voetbalorgaan. “Ze doen dit als een mechanisme om op vreedzame wijze te protesteren tegen discriminatie, onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Dit is persoonlijk belangrijk voor de spelers en de waarden die het team collectief vertegenwoordigt.

“Dit gebaar van eenheid en vechten tegen ongelijkheid gaat terug tot in de 18e eeuw. Het is niet nieuw, en het Engelse voetbal heeft heel duidelijk gemaakt dat het dit niet ziet als op één lijn staan met een politieke organisatie of ideologie. Er kan geen twijfel over bestaan waarom de spelers hun knie buigen en wat het betekent in een voetballende context.

“Wij moedigen degenen die tegen deze actie zijn aan om na te denken over de boodschap die u afgeeft aan de spelers die u steunt. Respecteer alsjeblieft hun wensen en onthoud dat we allemaal verenigd moeten zijn in de strijd om discriminatie aan te pakken. Samen. Zij zullen hun best voor u doen. Doe alstublieft uw best voor hen.”

De knie is een fixatie geworden. De link met de gecontesteerde BLM-campagnegroep heeft de tegenstanders munitie gegeven. Niemand die ontkennen kan dat de introductie van de knie, vorige zomer na de dood van George Floyd, initieel niet die insteek had. Bij de herstart van de Premier League, na de eerste lockdown, prijkte ‘Black Lives Matter’ op de rug van alle shirts – een suggestie van ene Kevin De Bruyne in de vergadering met de aanvoerders.

Alleen: de knielbeweging staat vandaag voor de spelers niet synoniem voor de Amerikaanse BLM-campagnegroep. Hebben ze ondertussen genoeg benadrukt. Alleen wordt er te veel gesurfd op eigen interpretaties en complottheorieën. Er wordt niet geluisterd. Doof voor de beweegredenen van zijn helden die hun natie naar glorie willen trappen, worden er allerhande counter-argumenten bij gesleurd. Van steun aan marxisme, plunderingen, politiegeweld, het neerhalen van standbeelden... Alsof er een revolutie moet worden gestopt. “Wat we ook zeggen, het gaat de mensen niet meer stoppen om te fluiten”, klinkt het bij Engeland. “Maar wij gaan door.”

In een statement leggen ze hun intenties nog eens duidelijk uit. “Grote toernooien vinden niet elk jaar plaats.  En als dat toch het geval is,  dan is het een kans om vrienden, families en het land te verenigen. Deze collectieve steun simuleert ons team tijdens moeilijke momenten. Dit geeft hen de beste kans op succes.”

“Onze spelers knielen om vreedzaam te protesteren tegen discriminatie, onrecht en ongelijkheid. Dit is persoonlijk belangrijk voor de spelers. Ook voor de waarden waar dit team collectief voor staat. Dit gebaar van eenheid en het bestrijden van ongelijkheid, het knielen, gaat terug tot in de 18e eeuw. Het is niet nieuw en het Engelse voetbal heeft heel duidelijk gemaakt dat het dit niet beschouwt als steun voor een politieke organisatie of ideologie.”

“We moedigen de tegenstanders aan om na te denken over de boodschap die ze versturen naar de spelers. Respecteer alstublieft hun wensen en onthoud dat we allemaal verenigd moeten zijn in de strijd tegen discriminatie. Samen. De spelers zullen hun best voor je doen. Doe alsjeblieft je best voor hen.”

Opvallend: knielende Duivels uitgefloten, Russen knielen niet