De Finse elf, door de ogen van Jere Uronen: “Een teddybeer, een frisbeeër en een minitank”

“Eén van mijn beste maten in het team en een stadsgenoot. We komen allebei uit Turku. Hij is een geboren Slovaak en heeft twee jongere broers die middenvelders zijn. Het leuke is dat ik nu met elk van hen heb samengespeeld bij de nationale ploeg, hetzij bij het A-team, hetzij in de jeugd. Ze zijn alle drie knettergek. Ik ken geen familie die zo dol is op bier als de Hradecky’s. Hun liefde voor bier is nog groter dan hun liefde voor voetbal.”

“Hij is de rustigste van de ploeg, een echte slimmerik ook. Zo’n speler die zelden het woord neemt. Maar als hij dan iets zegt, dan luistert iedereen en de conclusie is dan meestal: ‘Jukka heeft gelijk, discussie gesloten.’ Hij weet van zichzelf niet of hij nu links- of rechtsvoetig is. Hij was mijn voorganger op links, maar toen ik international werd, ging hij op rechts spelen.”

“Naast voetbal is frisbeegolf zijn grootste passie. Dat is een heel populaire sport in Finland. Zoals je in België golfbanen hebt, heb je bij ons frisbeegolfbanen. Bestaande uit verschillende holes, meestal in een bos. Het idee is hetzelfde, probeer de frisbee in zo weinig mogelijk pogingen in het ‘mandje’ te krijgen. Joona neemt z’n frisbees altijd mee als we samenkomen met de nationale ploeg. En het gekke is dat hij ook verschillende frisbees heeft voor de verschillende ‘slagen’. Eentje voor de ‘afslag’ waarmee hij echt ver kan gooien, maar ook een lichtere voor het fijnere werk en een ‘putter’.”

“De krijger van de ploeg op het veld, de knuffelbeer ernaast. Tijdens de wedstrijd of zelfs op training geeft hij zich áltijd voor de volle honderd procent. Hij is enorm sterk in de duels en een kerel die je echt niet kwaad wilt krijgen. Het is geen smerige of agressieve speler, maar hij vreest gewoon niets of niemand. Het wordt een geweldig duel tussen hem en Lukaku, twee giganten tegen elkaar. Zijn bijnaam naast het veld is reuzenteddybeer, omdat hij zoveel lacht en omdat hij iedereen constant wil knuffelen.”

“Leo is de jongere broer van Sauli, die in de Serie A speelt bij Chievo. Hij is nog jong, maar kan op dit EK wel een pak ervaring opdoen. Zijn broer zegt trouwens dat hij een veel groter talent is dan hijzelf, mooi compliment toch? We delen ook een passie… ‘Game of Thrones’. Zijn moeder is een televisiepresentatrice en heeft zelfs nog deelgenomen aan Miss World voor Finland.”

“Ik heb het gewoon enorm naar mijn zin telkens ik terugkeer naar de nationale ploeg. Voor mij is het altijd speciaal om de vlag van mijn land te verdedigen. Nu nog meer, omdat het de eerste keer is dat we erbij zijn op een groot toernooi. Alles wat we doen komt in de geschiedenisboeken. Ik heb hier de laatste maanden minder gespeeld, maar normaal gezien ben ik wel zeker van mijn plaats op links.”

“De vaderfiguur van de groep en onze coach op het veld. Omdat hij de lijm is die de rest bij elkaar houdt. Tim weet dat hij niet de snelste of sterkste is, maar hij is zo slim. Zowel met de bal aan de voet als positioneel. Hij zorgt ervoor dat spelers rondom hem beter worden. Ik ben er zeker van dat hij na zijn carrière coach wordt. Hij was de kapitein van de U21 toen Finland in 2009 naar het EK mocht en Markku Kanerva was toen ook coach.”

“Hij zal van ons allemaal de grootste carrière maken volgens mij. Komt uit de jeugd van Arsenal. De manier waarop hij zijn lichaam en vooral zijn heupen gebruikt om spelers op het verkeerde been te zetten, is fantastisch om te zien. Een type-Leandro Trossard, als ik de vergelijking moet maken met iemand met wie ik hier heb samengespeeld. Is afkomstig uit Sierra Leone en hij praat niet graag Fins, omdat hij schrik heeft om fouten te maken. De coach weet dat en verplicht hem dan om Fins te praten voor de groep, dan wordt hij heel nerveus. Grappig om te zien, maar wel een topkerel.”

“Blonk als jonge gast uit in ijshockey en had ook in die sport carrière kunnen maken. Werd op zijn tiende aanzien als het grootste talent van het land. Ik noem hem altijd ‘de minitank’. Hij is klein, maar zo sterk en altijd in balans. Dat heeft hij meegenomen uit het ijshockey. Ik heb altijd het gevoel dat hij een man kan uitschakelen zonder echt moeite te moeten doen. Als linkspoot op rechts komt hij graag naar binnen, hij zoekt ook graag de combinatie met Pukki.”

“Moest in Finland altijd opboksen tegen de torenhoge verwachtingen en werd daarom enorm veel bekritiseerd in de nationale ploeg. Speelde voor Sevilla en Schalke, maar is pas sinds zijn periode bij Brøndby een echte doelpuntenmachine geworden. In van die tienermagazines werd Pukki ook altijd verkozen tot knapte of mooiste atleet van het land. Zeker toen hij nog krulletjes had. Zelfs mijn zus Mira en mijn vrouw Minttu waren gek van hem en eerlijk, ik begrijp het ook wel. Ik vind Pukki ook een mooie man (lacht), maar zeg het hem niet.”

“Harde werker en zeer efficiënt, een speler die zich altijd volledig geeft. Ik haat het om tegen hem te spelen op training. Zeker in het begin van een training wil iedereen rustig beginnen met een rondootje of gelijk wat, tot Pohjanpalo erbij komt. Hij begint dan echt als een gek te jagen en druk te zetten. ‘Joel, doe eens rustig man’, maar dat haalt niets uit. Hij is zó hongerig en dat is misschien wel zijn grootste kwaliteit.”