© LD

Er is al zeker 30 jaar te weinig werk voor laaggeschoolden

Vandaag debatteert het Vlaams Parlement over de armoedecijfers. Onmiddellijke aanleiding hiervoor zijn de armoedecijfers zoals die afgelopen zondag door Vlaams minister van Armoedebestrijding Liesbeth Homans (N-VA) werden toegelicht. Volgens minister Homans daalt de armoede in Vlaanderen. De oppositie en armoedeorganisaties bestrijden dit. De minister zou verouderde cijfers hebben gebruikt.

Eric Donckier

Het wordt ongetwijfeld een verhit debat. Waarbij er met zoveel cijfers en statistieken zal worden gegoocheld, dat op het einde niemand nog juist weet hoe groot het armoederisico nu juist is in Vlaanderen. Bovendien zal het gaan om een debat over cijfers achter de komma. Het enige wat we echt weten, is dat het armoedecijfer rond de 11 procent schommelt. En, nog erger, dat dit al decennialang zo is. Wat inhoudt dat geen enkele partij, niet van de meerderheid en niet van de oppositie, zich fier op de borst kan kloppen.

Belangrijker dan de vraag hoe hoog het armoedecijfer achter de komma is, is de vraag hoe dit komt en wat men eraan kan doen. In dat verband doet professor Bea Cantillon van de Universiteit Antwerpen, waar ze ook directeur is van het Centrum voor Sociaal Beleid Herman Deleeck, een meer dan interessante suggestie. Het voornaamste probleem is dat er te weinig werk is voor laaggeschoolden en dat dit al zeker dertig jaar het geval is. De verklaringen hiervoor kennen we: globalisering, digitalisering en migratiestromen. De federale regering probeert dit probleem te remediëren met een verlaging van de lasten op arbeid.

De laatste twee jaar kwamen er 105.000 banen bij. In welke mate dit een gevolg is van de tax shift dan wel van de verbeterde economische conjunctuur, is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk gaat het om een combinatie. Maar twee derde van die nieuwe jobs zijn tijdelijk en de werkloosheid blijft hoe dan ook groot onder de laaggeschoolden. Bovendien voelt nu ook de lagere middenklasse zich bedreigd, meteen een van de verklaringen voor de toenemende spanningen en onvrede in onze samenleving.

Daarom pleit Bea Cantillon voor een nieuw sociaal contract tussen alle belanghebbenden om er voor te zorgen dat iedereen meekan in onze samenleving en recht heeft op een volwaardig leven, wat hij of zij ook doet. Een van de wegen om daartoe te komen is de creatie van meer tewerkstelling in de mee door de overheid gesubsidieerde sociale economie. De heel snel toenemende vraag in de zorgsector is daar een perfecte verantwoording voor.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer