Belgische aangevallen door jachtluipaard in Zuid-Afrikaans dierenpark: “Dat ik struikelde en viel heeft waarschijnlijk mijn leven gered”

Het incident vond vorige maand plaats bij een niet nader genoemd dierenpark toen een andere vrijwilliger het hek van een verblijf opende om twee jachtluipaarden te voeren, terwijl de Belgische een eindje verderop stond te filmen. “Ik was al twee keer in de kooi geweest om de jachtluipaarden te voeden. Normaal volgen de dieren de persoon die het vlees heeft. Maar deze keer, ik weet ook niet waarom, kwam één van de dieren mijn richting uit”, herinnert ze zich. “Hij sprong op mijn rug, begon te klauwen in mijn armen en benen en probeerde me de keel over te bijten.” 

Amandine verloor haar evenwicht en viel op de grond. “Dat heeft volgens mij mijn leven gered”, vertelt ze. “Want op dat moment verloor ook het jachtluipaard zijn evenwicht, en kon de faciliteitenmanager hem wegjagen.” De faciliteitenmanager ging tussen Amandine en het wilde dier instaan en kon hem van haar wegjagen. “Hoe het allemaal precies gelopen is weet ik niet meer, want ik kreeg op een bepaald moment een black-out”, vertelt ze. Ze herinnert zich wel nog hoe ook de tweede jachtluipaard op hen afkwam, waarna haar vriend, die ook in de kooi stond de dieren kon afleiden door vlees op de grond te gooien. “Hij hield de emmer met vlees nog steeds boven zijn hoofd, want wij wisten helemaal niet wat te doen in dergelijke situaties.” 

Amandine werd naar het ziekenhuis gebracht en werd behandeld voor diepe bijt- en snijwonden, die spierschade veroorzaakten en gehecht moesten worden. Vandaag, anderhalve maand later, heeft ze nog steeds nog veel pijn in haar arm. “Het gaat al veel beter, maar ik mag mijn arm nog niet te veel bewegen. Af en toe krijg ik ook nog pijnscheuten in mijn arm, en dat zal volgens de dokter nog zes maand duren”, vertelt ze.  

“Het afgelopen decennium zijn veel betalende vrijwilligers en toeristen aangevallen door grote (in gevangenschap gehouden, red.) katachtigen in Zuid-Afrika. We kunnen enkel hopen dat Amandine een van de laatste slachtoffers is”, stelt de ngo Blood Lions, die de video van Amandine deelde. “De meeste van het zestigtal faciliteiten in Zuid-Afrika die vrijwilligers de kans bieden om te gaan met grote carnivoren, gebruiken het directe, hands-on contact met de dieren als lokkertje. Dat gaat echter gepaard met een groot veiligheids- en gezondheidsrisico. We hebben weet van meer dan vijftig incidenten met in gevangenschap gehouden leeuwen, tijgers en jachtluipaarden die in de media zijn gekomen en weten dat er nog veel meer gevallen onder de radar blijven. Een derde van de gerapporteerde slachtoffers had niet zoveel geluk als Amandine. Zij stierven tijdens de aanvallen of later aan hun verwondingen”, klinkt het.

Lequime zegt dat ze door het management van het dierenpark waar ze werd aangevallen onder druk gezet is om het incident stil te houden. “Maar ik wil niet dat andere vrijwilligers hetzelfde of een gelijkaardige angstaanjagende ervaring meemaken. Mensen moeten begrijpen dat het misschien aantrekkelijk is om dicht bij wilde dieren te zijn, maar zeker niet veilig.” Achteraf kwam ze er ook achter dat het dier dat haar aanviel, twee jaar eerder ook al de faciliteitsmanager had aangevallen, waarbij die laatste zware nek- en beenwonden opliep.

“In vele van die zogenaamde ‘reservaten’, waaronder datgene waar Amandine Lequime werd aangevallen, zijn de verblijven van de grote katten op een onjuiste manier ontworpen, zonder de vereiste omheiningen die de roofdieren en mensen van elkaar scheiden”, stelt Blood Lions. “Daardoor worden onervaren internationale vrijwilligers (en personeel) gedwongen om hun voer- en schoonmaaktaken in dezelfde ruimte uit te voeren als die waar de roofdieren zijn”, vervolgt de ngo in hun persbericht. “In gevangenschap levende dieren vertonen vaak hoge stressniveaus, wat een al volatiele en onnatuurlijke situatie verder compliceert.”

Blood Lions pleit dan ook voor de onmiddellijke stopzetting van alle toeristische interacties met álle katachtigen in gevangenschap inclusief het zogenaamde vrijwilligerstoerisme, waaronder bijvoorbeeld ook het ‘aaien van welpjes’ op zogenaamde ‘petting farms’, (plekken waar wilde dieren geaaid kunnen worden, red.) valt.

Amandine sluit zich aan bij die visie. “Plekken die je laten omgaan met wilde dieren hebben geen respect voor ze en zetten zowel het leven van de vrijwilliger als dat van de wilde kat op het spel", schrijft ze op Facebook. “Ik wil mensen de ogen openen voor wat er werkelijk speelt in Zuid-Afrika. We moeten de opvangcentra steunen die de dieren uit fokkerijen en ‘petting farms’ proberen te redden en niet degenen die ze voor commerciële doeleinden fokken. Denk altijd na voordat je handelt...”

In mei liet de regering van Zuid-Afrika weten een einde te willen maken aan het fokken van leeuwen ten behoeve van de jacht of toeristen, en de handel in producten als leeuwenbotten. De Zuid-Afrikaanse minister van Milieu Barbara Creecy kondigde toen ook aan dat het land niet zal lobbyen voor het versoepelen van internationale beperkingen op producten als ivoor of de hoorns van neushoorns.