“Nu gaan we de nacht samen in bed moeten doorbrengen. Dat is ons bijna nog nooit gelukt. En we worden nu man en vrouw in plaats van collega’s.” Er staan grote veranderingen te wachten voor Bart (60) en Veronique (58) Van Bogaert. Dinsdag deden ze de bakkerij in de ’s Herenstraat na 31 jaar trouwe dienst onherroepelijk dicht. Tijd voor een welverdiend pensioen.

Elke klant kreeg op de laatste dag nog een gratis cakeje, een cava of een glas fruitsap en Bart en Veronique werden bedolven onder de kaartjes, tekeningen en bloemetjes van klanten “die ze wel heel erg gaan missen”.

“Twee hevige mensen”

Bart en Veronique leerden elkaar 31 jaar geleden kennen. In een bakkerij waar hij werkte en zij een bij-job deed. “We hadden twee totaal verschillende karakters. Niemand dacht dat we het lang zouden uithouden samen, maar drie weken na ons eerste etentje samen vroeg Bart mij ten huwelijk. Eigenlijk na twee weken al, maar toen was ik zo hard geschrokken dat ik niet geantwoord had. Een paar maanden later zijn we getrouwd, hebben we een eigen bakkerij geopend en niet veel later kregen we onze eerste dochter. Wij waren twee hevige mensen”, zegt Veronique.

Ondertussen hebben ze twee dochters en een kleinkind, waar ze meer tijd voor willen vrijmaken in de toekomst. “Het was een moeilijke beslissing, maar het is tijd voor iets anders. Al kan ik nog geen afscheid nemen van de stiel. Ik wil graag nog ergens twee dagen gaan bijwerken in een bakkerij binnenkort. Maar weekends wil ik niet meer doen. Ik heb 44 jaar als bakker elk weekend gewerkt. Trouwfeesten of verjaardagsfeestjes konden we nooit meedoen. Want als je dat voor de ene doen, verwacht de andere dat ook.”

Mooiste stiel

Volgens het koppel is een bakkerij hebben zowat de zwaarste, maar mooiste stiel die er bestaat. “Je moet heel hard willen werken en je hebt geen sociaal leven. Maar het bakken zelf is zo mooi. Je begint s‘ avonds met alleen maar lege rekken. Een paar uur later heb je een hele bakkerij gevuld. Dat is toch mooi? Dat heb je niet als je heel de dag op de computer zit, die computer ziet er ’s avonds nog exact hetzelfde uit. Het geheim van een goede bakker is ook dat je jezelf altijd moet blijven verbeteren. Bart maakt zijn pudding bijvoorbeeld nog altijd zelf en hij durft ook nog altijd dingen aanpassen”, aldus Veronique.

“Ik heb me heel mijn loopbaan afgevraagd waarom koffiekoeken in de winter toch net iets anders zijn dan in de zomer. Een paar maanden geleden ben ik er pas achter gekomen dat het aan de temperatuur van de boter ligt. Ik ben dan mijn boter in de vriezer beginnen steken en dat was beter. Na 44 jaar heb ik mijn koffiekoeken dus toch nog kunnen verbeteren.”

Maar aan alle mooie liedjes komt een einde, ook aan dat van bakkerij Van Bogaert. “Wat ik nu ga doen? We gaan eerst op vakantie en onze huwelijksverjaardag vieren. We gaan ook op zoek naar een overnemer. Het zou zo leuk zijn als hier een bakker zou kunnen blijven zitten, want dat is al zo sinds 1896. En ik ga mezelf leren brood bakken, want ik vind bij een andere bakker toch nooit echt mijn goesting”, zegt Veronique.