Veerle (65) en Bob (65) bouwden een oud klooster om tot een opvallende woning en galerie: “We hebben lang gezocht naar een pand als dit”

“Ik heb lang moeten zoeken voor ik een pand als dit vond. Het is een plek waar ik me dankzij de galerie telkens opnieuw kan omringen met objecten die ik mooi vind. Omdat de galerie en onze woning in elkaar vloeien, moeten we wel onze privé delen, maar we kunnen daarmee leven. We krijgen maar twaalf uur per week mensen over de vloer en de rest van de tijd kunnen we hier genieten van een heerlijke rust in het hartje van de stad.”

Veerle en haar man kochten dit gebouw in 2010 en renoveerden het met architect Bart Lens. Hij lanceerde het idee om aan de straatkant een witte poort in de gevel te integreren. “Als ze dicht is, maakt het witte vlak duidelijk dat dit een afgesloten woning is. Tijdens de openingsuren van de galerie verdwijnt de poort in een diagonaal vlak en ontstaat er een trechter die de mensen quasi naar binnen zuigt.”

In de bijna volledig hagelwitte galerie valt onmiddellijk de donkere bakstenen vloer op. In het woongedeelte liggen dan weer rode exemplaren. “Die zijn er al sinds begin vorige eeuw, toen alles werd omgebouwd tot een school en een klooster. Waar nu onze woning is, was het atelier waar de nonnen werkten. Het was een enorme open ruimte die ik met relatief eenvoudige ingrepen opdeelde om een huiselijk gevoel te creëren.”

_{(Lees verder onder de foto’s.)}

Het interieur is een mix van design, kunst, tweedehandsvondsten en items die Veerle al een groot deel van haar leven bezit. Het zijn objecten die er op een of andere manier uitspringen. Samen maken ze van elke ruimte een kijkstuk. De draadmetalen stoel van Chris Kabel in de keuken, de robuuste mahonie boomstamtafel op twee schragen in de eetkamer, de knalblauwe salontafel van Muller Van Severen, de kleurrijke fragiele installatie van Frederic Geurts in de doorgang naar de trap… Alledaags kun je dit alles zeker niet noemen.

“Ik volg mijn intuïtie en niet de regeltjes. Het belangrijkste is dat ik het mooi vind, dat de spullen een verhaal vertellen en een emotie uitstralen. Dat is ook zo met de werken van architecten, kunstenaars en designers in mijn galerie. We moeten minder en van betere kwaliteit kopen, tijdlozer ook en meer inzetten op hergebruik.”

Aan de meterslange tafel van wit geolied mahoniehout wordt gegeten, gewerkt, ontworpen, vergaderd… Ze wordt ook gebruikt om objecten op te zetten. “Ik heb ze vooral gekozen in functie van de grote familie die we hebben. Hier kunnen we gezellig bij elkaar zitten. Vandaar dat je links en rechts stoelen en krukjes ziet. Die schuiven we er zo bij.” De schilderijen zijn van Geert Van Oorlé en Raoul De Keyser, de lampen van Muller Van Severen, de baksteen in marmer is van Filip Dujardin, de boekensteunen van Rikkert Paauw en van Destroyers/Builders.

De galerie baadt in het licht dankzij een enorme glaspartij aan de zijde van de binnentuin en het overvloedige gebruik van wit in de expositieruimte. In het huis valt er minder licht binnen, want de openingen van de originele, kleinere ramen moesten behouden blijven. Hoe verder je er vandaan stapt, hoe donkerder het wordt. Veerle speelde daarop in om een visuele afbakening te maken tussen valerie_traan gallery en het huis.

“Hoe meer je in de private delen komt, hoe donkerder. Dat gaat van wit in de galerie, naar grijs in de zithoek en zwart in de trappenhal richting de slaapkamer.” Het grijs vormt in het salon een mooie achtergrond voor de muurcollage met items die een emotionele waarde hebben.

De keuken blinkt uit in eenvoud. De kasten zijn gemaakt van berkenmultiplex met daarboven een blad in inox. “De keuken is vooral heel praktisch, want dat is wat hij in de eerste plaats moet zijn. Daarom ook kozen we voor een langgerekt gasvuur met vier pitten naast elkaar in plaats van een vierkante kookplaat. Zo hoeven we ons nooit te rekken of een pan over een andere te heffen.”

In 2011 liet Veerle het pas gestarte designerduo Muller Van Severen een ruimte inrichten als kabinet ter gelegenheid van hun allereerste tentoonstelling. Het was het begin van een succesvolle carrière die hen intussen wereldfaam opleverde. “De kamer bleef tot op vandaag onaangeroerd. De kleurrijke vlakken die je op de muren en vloeren ziet, zijn kenmerkend voor hun werk. Het architectenbureau devylder vynck tailleu gaf er een 3D-invulling aan door er deurtjes in te maken waar openingen achter zitten.”

BINNENKIJKER. David (46) en Saskia (49) verbouwden varkens- en koeienstallen uit 1824 om tot luxueuze bed&breakfast tussen Brugge en Knokke: “Meteen verliefd op dit fenomenale zicht” (+)

Lies (42) bouwde een oud vrachtschip om tot een modern drijvend huis: “Alsof we op eiland wonen”(+)

Stefaan (54) en Kathleen (51) toverden een 18de-eeuws armenhuisje in Damme om tot luxueuze vakantievilla: “Op zolder kan je met 10 slapen”(+)