Eddy Plehiers (83) uit Borgerhout is er het hart van in dat hij niet meer kan starten in de AG Antwerp 10 Miles. Maar fier toont hij het shirt dat Printshop elk jaar voor hem bedrukte. “31 keer hebben we de Antwerp 10 Miles met ons drieën gelopen, al wisten we dat pas de laatste tien jaar”, lacht hij. “De organisatie heeft ons samengebracht. In 2016 liep ik mijn laatste Antwerp 10 Miles. Datzelfde jaar kreeg ik een infarctje. Toen zeiden de dokters: ‘Stop er maar mee. Ge hebt uw best gedaan’. Dat was spijtig, maar ik heb geluisterd.”

Dat wil niet zeggen dat Eddy de band met Wim Gysen (61) uit Berchem en Bruno Hollants (65) uit Mortsel zomaar doorknipt. “We bellen mekaar geregeld. Deze week hebben ze alle twee gevraagd of ik de start zou bijwonen. Doe ik altijd. Als het weer meezit, natuurlijk.” Voor de start vinden we de drie musketiers van de AG Antwerp 10 Miles dan ook terug in een viptent van organisator Golazo. Ze trachten zich een beetje te organiseren, want anders dan voorheen starten Bruno en Wim in twee verschillende golven. “Normaal mochten we altijd samen vertrekken in de eerste golf. Ik denk dat ze dat nu door de drukte vergeten zijn.”

Op naar 50 deelnames?

Anderhalf uur voor de eerste start willen ze nog wel even samen op de foto. Daarna beginnen de startrituelen en groeit de stress. Maar voorlopig willen ze nog wel grappen. Eddy daagt de twee anderen uit. “Als jullie lopen tot jullie 78ste, zoals ik, dan kunnen jullie met 50 deelnames en meer het record voor járen op zak steken.” Na 50 Antwerp 10 Miles-edities zou Wim 75 lentes tellen, Bruno zelfs 80. Dat spelletje hoofdrekenen valt hen zwaar: “Oei, Oei. Ik heb nu al last van mijn knieën. Ik denk niet dat ik dat haal”, zegt Wim. Bruno knikt instemmend: “Dat is nog lang. Eerst vandaag goed doorkomen.”

Wim Gysen liep al regelmatig, maar kreeg de smaak van het wedstrijdlopen pas te pakken tijdens zijn legerdienst, aangepord door collega’s. Hij won een bataljonscross in Keulen en wat later dat jaar de 3.000 meter in het Duitse Bergisch Gladbach. Toen er dan een wedstrijd in eigen stad kwam, twijfelde hij niet. “De eerste – regenachtige – editie liep ik in 1 uur en 3 minuten, goed voor de 27ste plaats. Het jaar erna, in 1987, was ik 35ste, maar dook ik onder het uur: 59 minuten en 39 seconden. In 2002 deed ik dat nog eens over met 59 minuten en 50 seconden. Dit jaar zal het een stuk minder zijn. Ik ben ziek geweest en sukkel met pijn aan de rechterdij en -knie.”

Kennedytunnel en internationalisering

De mannen houden tijden en plaatsen bij, zoveel is duidelijk. Ze hebben de wedstrijd in de loop der jaren ook zien groeien. “In 2008 liepen we voor het eerst door de Kennedytunnel. Dan zijn er ineens veel atleten bijgekomen. Het aantal sprong in één jaar van 8.600 naar 12.600. En nu zitten we aan een kleine 40.000, toch?” Met de jaren werd het deelnemersveld internationaler en trok de Antwerp 10 Miles ook meer toeschouwers.

“Toch kan dat nóg beter, hoor”, meent Bruno. “Een loopvriend nam me mee naar Amsterdam, waar we van de Dam naar Zaandam liepen. Van start tot finish stonden de mensen daar rijendik. Die massa stuwt je voort, echt waar. Als ik kan, ga ik opnieuw, al is het alleen maar voor de ambiance. Hier in Antwerpen groeit het en muziekbandjes zorgen mee voor ambiance, maar het kan nog beter. Ach, het volk langs de weg doet me altijd wat.”

Volgend jaar beter

Bruno’s vaste looppartner is weggevallen, dus moet hij het van extra stimuli hebben. “Ik heb een doel nodig om naartoe te werken, zoals de Antwerp 10 Miles. En jaarlijks komen daar een paar andere wedstrijden bij”, zegt Bruno, die toch drie keer per week de loopschoenen aantrekt. “In de aanloop naar deze dag heb ik drie halve marathons in één week gelopen. Dat ging heel vlot. Dat pleziert me dan, zo’n lange afstand die vlot liep.” Deze editie ging zoals voorspeld iets stroever, maar zowel Bruno als Wim liep uit. Ze hebben al meteen plannen om het volgend jaar beter te doen.

Bruno weet niet of al dat lopen van hem een gezonder mens heeft gemaakt. “Maar ik ben wel gefrustreerd als ik even niet kan lopen. Er volledig mee stoppen, dat moet vreselijk zijn.” Eddy heeft dat gehoord, maar laat het niet aan zijn hart komen. Hij toont zijn nieuwe Nikes aan Wim. “Hoe? Ben jij stiekem toch weer beginnen te lopen?” Eddy grijnst omdat Wim er bijna in trapte. “Neen. Ik wandel nu. Maar dat mag toch ook op mooie loopschoenen?”

LEES OOK: Liep jij de AG Antwerp 10 Miles? Check hier jouw aankomsttijd