LEES OOK. ONS OORDEEL. Collectief sterk Beerschot, maar efficiëntie doet hen de das om

Terwijl Antwerp zich een hele week kan voorbereiden, moest Beerschot eerst nog in Luik passeren. Daar begon het al. Standard won al eens met het kleinste verschil in de competitie en Beerschot kon nog maar één keer winnen op verplaatsing, in de vorige bekerronde tegen amateurploeg Francs Borains. Maar je kent het cliché: in de beker kan alles.

Torrente koos er in de gegeven omstandigheden begrijpelijk voor om te roteren. Dom, Van den Bergh, Vaca en Shankland werden aanvankelijk gespaard, in hun plaats kwamen Lemos, De Smet, Soumaré en Suzuki. Bij de thuisploeg viel vooral de eerste basisplaats van verloren zoon Carcela op, en hij bedankte zijn coach meteen met een assist… of niet.

Afgekeurde goal

Carcela dribbelde zich eerst mooi vrij aan de rand van de zestien en zette Klauss met een listig balletje alleen voor doel. De Braziliaanse spits stond echter buitenspel toen hij Vanhamel al na tien minuten kon kloppen en dus werd zijn doelpunt terecht afgefloten. Geen VAR nodig om dat te zien.

Beerschot liet er geen gras over groeien en snelde meteen naar de overkant, waar Holzhauser tekende voor het eerste schot op doel, maar hij mikte binnen het bereik van Henkinet. Hetzelfde met de kansjes die Beerschot later nog kreeg via een vrije trap van Lemos en een kopbal van Soumaré. Standard kon er los van de afgekeurde goal weinig tegenover zetten. Een plaatsballetje van Raskin was de enige die Vanhamel in de eerste periode moest pakken.

Wat nog, in negatieve zin, opviel: onnodige gele kaarten voor Beerschot. Lemos ging Carcela te bruusk oprapen na een fout en veroorzaakte zo een opstootje langs de zijlijn, Holzhauser rolde de bal tot drie keer toe te ver voor zich uit bij een vrije trap. Al een geluk dat kaarten in de beker niet meetellen in de competitie of de spilfiguur kon zondag in de tribune plaatsnemen voor niets. Ook de vuurpijl die Standardfans op het veld gooiden waardoor de match even onderbroken moest worden: waarom toch? Het wordt een kwalijke gewoonte op de Belgische velden.

Onbegrijpelijke misser

Al vroeg in de tweede helft waren beide doelmannen dan toch geklopt, maar allebei konden ze nog een hulplijn inroepen. Pietermaat was de reddende engel toen hij een uitstekende kopbal van Dussenne nog weghaalde voor de lijn. Aan de overkant verlengde Bourdin een vrije trap van Holzhauser tegen de verste paal.

Goed geprobeerd, maar nét niet. Dat kan al eens gebeuren. Wat eigenlijk niet mag gebeuren, is dat een artiest als Holzhauser moederziel alleen voor de keeper een goal laat liggen. Toch deed hij het. Soumaré, de gevaarlijkste man bij Beerschot, bood hem de openingsgoal aan, maar Holzhauser talmde te lang en trapte recht op Henkinet. Onbegrijpelijk. Het slotoffensief, waarin invallers Dom en Van den Bergh wel nog in de buurt kwamen, zou geen betere kans meer krijgen.

Gouden wissels

Het gebrek aan efficiëntie zou Beerschot nog erg zuur opbreken. In de eerste verlenging sloeg Standard toe via twee gouden invallers: Rafia verstuurde de voorzet, Muleka kreeg te veel ruimte van de paarse defensie en kopte feilloos binnen. Vlak voor het einde nam Bokadi, nóg een invaller, alle hoop op de gelijkmaker definitief weg met een simpele binnentikker: 2-0.

120 minuten voetbal zonder resultaat, dat moet ongeveer het worstcasescenario geweest zijn voor Beerschot. In Deurne-Noord wreven ze zich ongetwijfeld in de handen. Afspraak zondag om 13u30 op het Kiel.

LEES OOK. REACTIES. Bourdin: “Wij hadden meer kansen, maar we missen wat efficiëntie”