Al decennia steunen vele trouwe abonnees het voormalige Sinterklaasfonds met hun giften. De krant steunt met journalistieke aandacht. Sinds vorig jaar voegen we daar een expliciete redac­tio­nele oproep aan toe. Corona maakt het gevecht tegen de scheiding tussen mensen zonder beperking en mensen met een beperking nog lastiger. Lockdowns sluiten iedereen op, maar sommigen toch harder. Mensen met een beperking hebben ­disproportioneel veel ruimte moeten prijs­geven van de weinige die ze hadden. Segregeren is een aloude neiging in Vlaanderen. Corona heeft ze uitvergroot. Mensen met een beperking zijn niet zomaar een vergeten groep. Ze worden buiten beeld gehouden. Altijd weer, tragisch genoeg, met de beste bedoelingen.

Vijf uur op de bus

De Genereuzen vinden dat een onaanvaardbare verarming van de maatschappij, zowel voor mensen met, als mensen zonder een beperking. De organisatie streeft ernaar die scheiding ongedaan te maken. Dat gaat hard ­tegen de stroom in. Neem het buitengewoon onderwijs. Sinds de afschaffing van het M-decreet neemt het leerlingenaantal er weer toe. Het gevolg van diep ­ingesleten verwachtingen, bij ­ouders, zorgverstrekkers, instellingen en velen in het reguliere onderwijs. ‘We zetten alle zeilen bij om extra plaatsen te creëren’, zei de minister van Onderwijs toen hij aankondigde dat de Vlaamse regering extra geld uittrekt om het buitengewoon onderwijs uit te breiden. We zien het als een maatschappelijke schande dat kinderen vijf uur per dag op de bus zitten op weg naar hun bijzondere school. Maar dat de overheid scholen en instellingen subsidieert, die mensen soms van wieg tot kist in een apart circuit houden, en zo ook de maatschappelijke diversiteit verarmen, vinden we volstrekt normaal.

De Genereuzen wil die men­taliteit met ervaringen te lijf gaan. Dit jaar focust de organi­satie op ‘genereuze samenscholingen’. Die halen kinderen met en zonder beperking uit hun ­wederzijdse isolement en laten hen ervaren hoe veelzijdig talent kan zijn. En dat ‘verschillend’ veel interessanter is dan ‘normaal’. Mentaliteitsveranderingen zijn de lastigste. We kunnen ze niet delegeren. Maar we kunnen anderen wel steunen om aan de kar te trekken. Uw bijdrage helpt. Dank.