Waarom de roodborst het vaakst op kerstkaarten staat
Nooit eens een goudvink of een pimpelmees, een gaai desnoods of een bonte specht. Op kerstkaarten, liefst romantisch met sneeuw bestoven, prijkt bijna altijd een roodborstje. Lief hoor, maar waarom hij altijd?
De nederlandse Jeanet van Zoelen van Vogelbescherming NL zocht naar de oorsprong en kwam uit bij de Engelse postbodes. In de Victoriaanse tijd droegen die een rood kostuum, de kleur van het Britse koningshuis en een belangrijke component in de Union Jack, de vlag van het Verenigd Koninkrijk. In hun rode pak kregen ze al snel de naam robins (roodborsten). Dat inspireerde makers van kerstkaarten tot het tekenen van kaarten waarop roodborstjes aan de deur klopten met een brief of pakje. En zo had het vogeltje zijn bestemming gevonden.
Maar Zoelen speurde verder en vond nog veel oudere verhalen over roodborstjes die er met hun gefladder in de stal waarin Jezus werd geboren voor zorgden dat het vuur niet uitdoofde. Het was erg koud in de stal in Bethlehem waarin Maria en Jozef hun toevlucht hadden gezocht, en terwijl Jozef buiten naar hout zocht, dreigde het vuur uit te gaan. Het gefladder van de vogeltjes zorgde voor luchtstroom die de vlammen weer aanwakkerde, maar het vuur verschroeide wel de veren op de borst van de vogeltjes, die daardoor rood kleurden.
Wat waarschijnlijk ook helpt: het roodborstje is goed herkenbaar in de sneeuw en zit ’s winters in veel tuinen.
