scroll
 

Water en vuur


Meer dan veel andere nieuwjaarsdagen had 1 januari 2021 iets van een wit blad, of in ieder geval iets beloftevols. De eerste Belgen hadden net een coronaprik gekregen. ‘Het rijk van de vrijheid is weer in zicht’, zei minister Frank Vandenbroucke, zelden of nooit lichtzinnig. In de VS en dus ook geopolitiek gloorde na vier lange Trumpjaren het rijk van een soortement normaliteit aan de horizon. Ja, op 6 januari voerden enkele honderden diehard Trumpfans met hun bestorming van het Capitool een hallucinante aanval uit op de democratie – het leidde tot de eerste ‘beelden van het jaar’ – maar betekende deze hollywoodiaanse coup de théâtre niet bovenal het einde van het Trumptijdperk, of in ieder geval van Trump de machtsfiguur? Exit Trump en toxische governance by tweet, enter Biden en rustige vastheid?

Hoe anders is het gelopen. Na de begin januari afvlakkende tweede coronagolf kwam een derde, toen een vierde. Nu is er de omikronvariant. Geen politicus die nog over een rijk durft te beginnen. Een eindeloze, manisch-depressieve rit is het.

Die eindeloosheid vertaalt zich ook visueel. Geen idee hoeveel sneltest- en vaccinatiebeelden, Covid Safe Ticket-foto’s en, nog altijd, mondmaskers we dit jaar publiceerden, laat staan hoeveel van die beelden de agentschappen instuurden. De massieve aantallen zijn het bewijs van een indrukwekkende menselijke operatie, van herculeswerk, maar meer nog getuigen ze, in hun eeuwige terugkeer op het ritme van de covidgolven, van onmacht.

Die onmacht nam dit jaar ook extreem fotogenieke gedaantes aan. Verbijsterend zijn de beelden van Afghaanse burgers die zich op de luchthaven van Kaboel vastklampen aan een vertrekkend Amerikaans legervliegtuig, zo bang zijn ze van de taliban, als uit het niets terug van nooit echt weggeweest. De Amerikanen trokken naar Afghanistan na de aanslagen van 9/11. The falling man, zoals het meest iconische beeld van die noodlottige dag is gaan heten, toont een man die uit een van de WTC-torens springt, zijn dood tegemoet. Hoe cynisch is het dat de catastrofale westerse militaire campagne twintig jaar later eindigt met beelden van Afghanen die te pletter vallen vanaf een opstijgende C-17 Globemaster?

Tot zover de rust voor Biden, die ook in eigen land met grote chaos heeft af te rekenen. Trump de politicus blijkt springlevend. Vandaag wil bijna de helft van de Republikeinse kiezers hem in 2024 weer voor het presidentschap zien gaan. Twee derde van die kiezers is ervan overtuigd dat Biden onterecht in het Witte Huis zit, een derde vindt dat desnoods geweld gebruikt mag worden om het land te redden (DS 11/12), wat sommige analisten doet vrezen voor een burgeroorlog na de volgende verkiezingen. De andere grootmachten, China op kop, zien het spektakel met pretogen aan.

Het zegt veel over deze tijd dat die immense omwentelingen en tragedies, inclusief de pandemie, haast de anekdotiek niet overstijgen in het licht van het veruit belangrijkste issue: klimaatverandering. Nooit eerder leverde een jaar zoveel beelden van natuurgeweld op. Nooit eerder kwam dat geweld zo dichtbij. Orkanen en bosbranden in de VS en Zuid-Europa, regenbommen en landverschuivingen in India en China, dat is stilaan ouwe hap. Maar de apocalyps in Verviers of Pepinster?

‘Overstromingen zullen ons van het ene beroven, vuur van het andere.’ De stoïcijn Seneca, wiens gedachtegoed nu zo populair is in mindfulness- en meditatiekringen, bedoelde het tweeduizend jaar geleden overdrachtelijk. Vandaag zijn zijn woorden letterlijk te nemen. ‘Het zijn omstandigheden in ons bestaan die we niet kunnen veranderen’, voegde hij eraan toe. ‘Wat we wel kunnen doen, is een nobele houding aannemen, zodat we dapper standhouden onder al wat het lot onze kant uitstuurt.’ Onverminderd wijze raad, maar laten we, vooraleer ons echt niks anders meer rest dan die nobele houding, in godsnaam de hand aan de ploeg slaan.

Jan Desloover
Chef beeld

 

 

 

Prikjes en pasjes

We lieten ons massaal prikken, twee keer, sommigen intussen drie keer. Die prikken werden een toegangsticket. Ze bepaalden wie in de openbare ruimte mocht tafelen, dansen en gewichtheffen. Wacht ons in 2022 het rijk der vrijheid of luidden de prikken en CST’s een nieuw tijdperk in?  Foto Christophe De Muynck

 

Weer open

In mei zaten we al ruim een jaar in meerdere of mindere mate opgesloten, zelfs in cirkels op het Gentse Sint-Pietersplein. Toen de terrassen weer opengingen, bleek pas hoeveel kriebels we in de buik hadden. Op het Brusselse Flageyplein kwam het er allemaal uit, lang na het verplichte sluitingsuur. Als een fles bubbels die ontkurkt wordt. Knaldrang! De politie reageerde ook spuitend, met het waterkanon.  Foto Kristof Vadino

 

Bijna dicht

In oktober 2020 brachten The Subs het nummer ‘I want to dance again’ uit. Sweaters met die boodschap vlogen de deur uit en begin dit jaar kondigden ze aan dat ze samen met Studio Brussel een megafuif zouden organiseren in het Sportpaleis – zodra het weer mocht. Het werd uiteindelijk 1 oktober. Nauwelijks twee maanden later werd de dansdrang alweer beteugeld.  Foto's Sebastian Steveniers

 

Knaldrang

Onder een prille lentezon, rondom een ijskar die ondanks alles hoorntjes bleef verkopen, groeide het nepfestival La Boum uit tot een absurde krachtmeting tussen politie te paard, waterkanonnen en tieners die alleen maar wilden dansen op de hellingen van het Brusselse Terkamerenbos. ‘C’est fini’, zeiden de aanwezigen over het coronavirus. De knaldrang nam toe, de afkeer van de maatregelen ook. En het virus herleefde.  Foto Sebastian Steveniers

 

Lone wolf (1)

De wake aan het Dilserbos, waar op 20 juni het lichaam van Jürgen Conings werd gevonden, de dolende militair die viroloog Marc Van Ranst wilde vermoorden. Niemand van de aanwezigen gelooft dat Conings zelfmoord heeft gepleegd. De avond zindert van de complottheorieën. De directe dreiging voor Van Ranst valt die dag weg, maar ‘dat er tienduizenden mensen achter iemand stonden die van plan was om mij te vermoorden, zal ik me altijd meer herinneren dan Jürgen Conings zelf’, zegt Van Ranst.  Foto Gert Jochems

 

Lone wolf (2)

Op foto’s uit cameravallen kijken wolven vaker dan andere wilde dieren in de lens. Ze zien de camera, die ze vervolgens negeren. Ze zien ook ons, vaker dan wij hen, en zijn aan ons gewend. Dit is een wat oudere foto met vooraan Noëlla en achteraan August, stamouders van het roedel wolven dat dit jaar uitgroeide tot tien dieren. De weerstand leek mee te groeien, vooral toen ze na de zomer een reeks schapen, pony’s en koeien pakten. Tegenstanders hielden een fakkeltocht. De wolven hebben die misschien gezien en vervolgens genegeerd. Ze hebben de wet aan hun kant. Zij kiezen waar ze thuis zijn.  Foto rr

 

Wij geloven jullie niet

Vrijheidsstrijders zijn er tegenwoordig in alle soorten en vormen. Deze man, van wie roze de favoriete kleur is, kwam op 21 november samen met 35.000 anderen in Brussel betogen tegen de verplichte vaccinatie, tegen het Covid Safe Ticket en tegen de volgens hem onzinnige coronamaatregelen. Volgens de betogers leven we binnen de kortste keren in een dictatuur als we de overheid niet tegenhouden. De woede en de frustratie nemen de laatste maanden steeds grimmiger vormen aan.  Foto Sebastian Steveniers

 

Wij geloven jullie

Wij geloven jullie. Wij zijn niet alleen. Met onder meer die leuzen trokken in het najaar vrouwen de straat op in Brussel en Gent om een eind te maken aan seksueel geweld in het nachtleven. Getuigenissen over verkrachtingsdrugs, aanrandingen en verkrachtingen in de horeca stroomden binnen. De vrouwen vroegen niet alleen om geloofd te worden. Ze eisten concrete maatregelen van de overheden in ons land om het geweld tegen vrouwen terug te dringen.  Foto Kristof Vadino

 

Eeuwig

Soms laat een probleem zich niet in een beeld vatten. Zoals PFAS, chemische verbindingen die niet met het blote oog zichtbaar zijn, maar wel nadelig kunnen zijn voor de gezondheid. Begin jaren 2000 is het Amerikaanse bedrijf 3M in Zwijndrecht gestopt met de productie ervan. Toch zit de grond er nog vol mee. Op de foto de Oosterweelwerf op Linkeroever, Antwerpen.  Foto Fred Debock

 

Eindig

De kwestie van de Belgische elektriciteitsbevoorrading kwam dit jaar bovenaan op de politieke agenda te staan. Te laat om nog een perfecte oplossing uit de brand te slepen. De discussie die volgde, was vaker eindeloos dan hoogstaand. Het onvermogen van de Belgische politiek om langetermijnuitdagingen op tijd aan te pakken, blijft schrijnend.  Foto Jimmy Kets

 

Ellendig

Het lijkt haast een kruisafneming. De man in het midden heeft er 48 dagen hongerstaking op zitten. Het einde, dat uiteindelijk op dag 60 zal komen, lijkt nog mijlenver. In de Begijnhofkerk in Brussel, waar 200 van de 470 hongerstakers verbleven, was de lucht dik van wanhoop en de zware ademhaling van de stakers. Buiten begon de zomer, maar tussen de goedgevulde terrasjes reden ambulances af en aan om bezweken hongerstakers naar het ziekenhuis te brengen.  Foto Kristof Vadino

 

The day after

Pepinster op 16 juli, de ochtend na de zondvloed. Het water stroomt nog altijd krachtig door de straat terwijl het lichaam van een slachtoffer geborgen wordt. De donkere vlakken op de muren, net onder de bovenrand van de ramen, tonen tot waar het water kwam. Let ook op de bomen in het tankstation.  Foto Gert Jochems

 

Aarde

In Duitsland eiste het noodweer deze zomer zeker 136 levens. Het maakte ook meerdere dorpen met de grond gelijk. In Erftstadt, Noordrijn-Westfalen, werd zelfs de bodem weggeslagen.  Foto afp

 

Lucht

Opgejaagd door het water strandden deze gezinnen in Pepinster op de laatste veilige plek van hun huizen. Negen uur lang wachtten ze op hun dak op hulp. Helikopterpiloten konden niet vliegen bij het slechte weer, met boten ging het evenmin. Pas toen het water wegtrok, konden ze gered worden.  Foto Ivan Put

 

Niet normaal

Het weer wordt extremer. Dat heeft 2021 opnieuw aangetoond. De lijst met calamiteiten is lang. Behalve Wallonië en het westen van Duitsland werden ook de VS en Canada getroffen door noodweer. Beangstigend waren de hitterecords die in British Colombia werden gebroken. Plots was het er vijf graden warmer dan ooit werd opgetekend. Nog onheilspellender was de vochtige hitte die India in haar greep hield. Afkoelen door te zweten, lukte door die vochtigheid niet meer. Maar ook de koude was in het begin van het jaar extreem. Texas viel zonder elektriciteit en sneeuw bracht Madrid tot stilstand. Extreem weer wordt het nieuwe normaal. Het enige wat we kunnen doen, is de uitstoot van broeikasgassen snel verminderen. Helaas, ook dit jaar lukte dat niet. De toekomst oogt somber. De klimaatconferentie in Glasgow leverde niet genoeg concrete plannen op. De opwarming beperken tot 2 graden wordt bijna onmogelijk. Het enige wat ons rest, is ons zo goed mogelijk voorbereiden op extreem weer. Op de eerste foto zien we toeristen die wachten op evacuatie op het Griekse eiland Evia, waar bosbranden woedden. Op de tweede foto een smeltende ijsberg in Diskobaai, Groenland. Hierboven: Bridget Avery en Derrick Starks in het huis van Starks’ oom, verwoest door een tornado in Mayfield, Kentucky.  
Foto's Konstantinos Tsakalidis/getty; Hannibal Hanschke/reuters; Adrees Latif/reuters

 

Onder de waterlijn

Nee, dit is geen kajakker of dobberende surfer die niet weet wat er aan zijn voeten komt kietelen. Deze visser komt walvishaaien garnalen voeren in de wateren rond Tan-awan, op de Filipijnen. Zo lokt hij niet alleen de mastodonten, maar ook toeristen, die tuk zijn op een zwempartijtje met de grootste kraakbeenvissen op onze planeet. In 2019 bezochten meer dan een half miljoen toeristen het dorpje. Milieugroeperingen hebben kritiek op de praktijk. De dieren migreren niet meer en zwemmen te vaak aan het wateroppervlak, waardoor ze gewond raken door boten en andere objecten. De walvishaai staat op de Rode Lijst van bedreigde soorten.  Foto Hannah Reyes Morales/nyt

 

Weerstand (1)

Ze ontvluchtten hun land en hoopten allemaal de VS binnen te raken. In Del Rio botsten ze op Texaanse grenswachters. Die gebruikten hun teugels als zwepen om hen terug te drijven. Het doel: de 14.000 Haïtianen die er strandden deporteren naar hun land. Tijdens zijn verkiezingscampagne beloofde de Amerikaanse president Joe Biden nog een menselijker migratiebeleid te voeren dan zijn voorganger.  Foto Paul Ratje/afp

 

Weerstand (2)

‘De Myanmarezen zullen nooit in opstand komen’, klonk het voor 2021 vaak. ‘De junta is te sterk.’ Op 1 februari besloten de militairen dat ze hun macht niet wilden delen met de democratisch verkozen oppositie. Een staatsgreep volgde. Na een week stilte begon het protest. Geen kogels, honger of covid konden het neerslaan. Vandaag vechten Myanmarezen nog steeds schouder aan schouder, zoals hier, beschermd onder plastic tegen het waterkanon.  Foto nyt

 

Weerstand (3)

Vluchtelingen, migranten en asielzoekers die door het regime van de Wit-Russische dictator Loekasjenko naar Minsk zijn overgevlogen, proberen de grens met Polen over te steken om zo de Europese Unie binnen te komen. Daar botsen ze op Poolse soldaten en politieagenten en wordt hun de toegang ontzegd. De EU ziet er een poging van Loekasjenko in om een nieuwe migratiecrisis te ontketenen.  Foto Irek Dorozanski/reuters

 

Afweer

Het is een uitdaging om elk nieuw hoofdstuk in de ongelijke oorlog tussen Palestijnse opstandelingen en het veel sterkere Israëlische leger treffend te omschrijven. Deze foto, die in mei in deze krant verscheen, illustreerde het getuigenis van een Israëlische en een Palestijnse vredesactivist. Het Israëlische Iron Dome-luchtafweersysteem (links) onderschept raketten die worden afgevuurd door Hamas (rechts) boven de noordelijke Gazastrook. Israëli’s en Palestijnen delen veel meer dan politici denken. Het zijn gewone mensen, met maar één leven.  Foto Anas Baba/afp

 

Triomf

Christo verbaasde de wereld met grootschalige ingrepen vol poëzie. Hij overleed in 2020, maar Parijs had al een afspraak voor wat het laatste project zou worden met de signatuur van de meester: L’Arc de Triomphe, wrapped. Zes miljoen bezoekers kwamen checken hoe de triomfboog ingepakt werd met 25.000 m2 aan zilvergrijze kunststof. Zo werd hij een immense, met licht dooraderde kathedraal.  Foto Elliott Verdier/nyt

 

Regen

Het Olympiastadion in Berlijn hult zich in regenboogkleuren. Op 23 juni zou de Allianz Arena in München zo worden verlicht tijdens de wedstrijd Duitsland-Hongarije, uit protest tegen een Hongaarse anti-lgbtqi-wet. Maar hoewel de Uefa in 2019 nog (mét een regenboogje) had getweet dat het EK er voor iedereen zou zijn, verbood ze de actie. Het kwam de Europese voetbalbond op een regen van onbegrip te staan en leidde tot een golf van solidariteit, waarbij stadions en steden in heel Europa rood, oranje, geel, groen, blauw en paars kleurden.  Foto Tobias Schwarz/afp

 

Grandes Dames

Zowat iedereen verwachtte van haar een handvol olympische medailles, niet het minst Simone Biles zelf. Het Amerikaanse turnfenomeen mikte op de Spelen op zes gouden plakken, maar moest het stellen met brons op de balk. Toch bewees de 19-voudige wereldkampioene in Tokio nog maar eens op eenzame hoogte te staan. Met de boodschap dat ‘mentale gezondheid boven sport gaat’ doorbrak ze een taboe in een wereld waarin het niet de gewoonte is je twijfels te tonen.

Hoe groot de druk soms is, en hoe verlammend die kan werken, bleek tijdens de finale aan de brug met ongelijke leggers. Stuk voor stuk gingen de concurrentes van Nina Derwael eraan ten onder. Op de Truiense zelf leek de stress amper vat te hebben. Met haar titel in een van de meest competitieve sporten, een sport ook waarop toplanden als China, de VS en Rusland zwaar inzetten, leverde ze een prestatie van wereldklasse en bezorgde ze ons land goud van 24 karaat. 
Foto's Jasper Jacobs/The Washington Post

 

Grote meneer

Vriendschap is: een bijna gewonnen medaille on hold zetten om je trainingsmakker mee het podium op te sleuren. Het was een van de beklijvendste momenten van Tokio 2021: hoe Abdi Nageeye zijn maatje Bashir Abdi in een Belgisch-Nederlands-Somalisch onderonsje aan brons hielp. Dat ze nadien samen vierden alsof het goud was.  Foto isopix

 

Troostprijs

Camp Nou werd herschapen in een tranendal. De Argentijnse god zou zijn grote liefde verlaten. Ook Lionel Messi zelf werd overmand door emoties toen hij op een persconferentie bevestigde dat hij na 21 jaar de deur bij Barcelona achter zich zou dichttrekken. Enkele dagen later ondertekende hij een contract bij het Franse Paris Saint-Germain, waar hij jaarlijks zo’n 40 miljoen euro zal verdienen. Niet slecht als troostprijs.  Foto Pau Barrena/afp

 

Hoofdprijs

Ze kwam uit het niets, was nog volop bezig met haar laatste jaar in het middelbaar onderwijs en had zelfs nog nooit een WTA-wedstrijd gewonnen toen het grote publiek haar leerde kennen. Op Wimbledon was dat, waar ze het in juli als wildcard tot in de achtste finales schopte. Twee maanden later deed ze nog beter door vanuit de kwalificaties de US Open te winnen, zonder setverlies. Negentien is de Britse sensatie Emma Raducanu, en nu al een wereldster.  Foto Erick W. Rasco/getty

 

Tot elke prijs

Het had iets onkies, hoe we getuige waren van de ontreddering, de wanhoop bij zijn ploegmaats. Christian Eriksen (29) was net op het veld neergezegen, maar de camera’s bleven draaien. The show must go on, bleek nadat een defibrillator hem weer bij de levenden had gehaald. De wedstrijd tussen Denemarken en Finland werd gewoon hervat. Een EK voetbal verdraagt geen vertraging.  Foto Friedemann Vogel/afp

 

Altijd prijs

Hij is geen klimmer, maar wint de etappe over de Mont Ventoux. Hij is geen sprinter, maar troeft Mark Cavendish af op de Champs-Elysées. Hij is geen tijdrijder, maar bezorgt België de eerste tijdritzege in de Tour sinds 1985. Hij is Wout van Aert, alleskunner. Want dokkert hij niet over kasseien, dan trekt hij het veld in, om het daar de tegenstand te doen duizelen.  Foto Daniel Cole/ap

 

De vloer is lava

Een huis op het Canarische Eiland La Palma. De breuklijn vlak voor de woning heeft lava gespuwd, met een gapend gat tot gevolg. De vloer van het huis is bedekt met een berg as. De uitbarsting van de vulkaan Cumbre Vieja begon op 19 september. Volgens gegevens van het Europese aardobservatiesysteem Copernicus heeft de lava al 1.065 hectare van het eilandoppervlak bedekt. Meer dan 1.500 gebouwen werden verwoest. Toeristen moesten per boot worden geëvacueerd via Tenerife. La Palma wordt bovendien geteisterd door aardbevingen, met een record van 270 in één dag.  Foto Emilio Morenatti/ap

 

Crash (1)

You shall not pass! Eind maart, terwijl de snelle economische heropleving na de lockdowns de wereld een logistieke nachtmerrie bezorgt, boort het Japanse containerschip Ever Given zich in beide oevers van het Egyptische Suezkanaal, een van de drukstbevaren zeewegen ter wereld. De 400 meter lange zeereus, met 18.000 containers aan boord, klemt zes dagen lang een slagader van de wereldhandel af. De vertragingen in leveringen, van zonnepanelen over fietsonderdelen tot Ikea-meubelen, laten zich maanden voelen.  Foto afp

 

Crash (2)

De wereld wacht af hoe Peking de crash van de vastgoedmastodont Evergrande (die zowat 1.300 bouwprojecten lopen heeft in 280 Chinese steden) probeert te vermijden. De noodverkoop van onafgewerkte projecten en andere activa bracht voorlopig weinig soelaas. De kans is groot dat Evergrande zijn schuld van 300 miljard dollar niet zal kunnen terugbetalen. In het ergste geval ontstaat een internationaal domino-effect zoals na het faillissement van Lehman Brothers in 2008. Peking lijkt voorlopig aan te sturen op een gecontroleerde crash van Evergrande.  Foto afp

 

Crashen

China kende in de zomer de ontknoping van een episch reisverhaal. Ergens in 2020 besloot een groot dozijn Aziatische olifanten hun natuurreservaat in de zuidelijke provincie Yunnan vaarwel te zeggen en honderden kilometers noordwaarts te trekken. Hun omzwervingen door landelijk én stedelijk China, die met drones in beeld werden gebracht, hielden de natie maandenlang in de ban. In september kwam de kudde uiteindelijk thuis. Dankzij 150.000 evacuaties en de inzet van 25.000 manschappen maakten de kolossen nergens slachtoffers.  Foto belga

 

Democratie

11 september 2001 eiste veel meer mensenlevens, maar voor de Amerikaanse democratie is 6 januari 2021 een nog zwartere datum. Een president die zijn verlies niet kon aanvaarden, hitste politieke hooligans zo op dat ze met geweld hét symbool van de democratie innamen. De wereld keek met open mond haast live naar de selfiebeelden van de vandalen, terwijl elders in het Capitool Congresleden baden voor hun leven. Even reageerden zelfs Republikeinen geschokt. Inmiddels zitten de ‘sjamaan’ en co. in de cel, maar Trump zelf zuiverde zijn partij van critici en droomt luidop van 2024.
Foto's John Minchillo/ap; Leah Millis/reuters; J. Scott Applewhite/ap; Manuel Balce Ceneta/ap

 

Reuzegezellig

De Amerikaanse president Joe Biden en first lady Jill gingen eind april op bezoek bij oud-president Jimmy Carter en diens echtgenote Rosalynn. Deze foto ging viraal. Zit het presidentiële koppel in een poppenmuseum? Nee, het ligt aan de breedhoeklens, zei voormalig presidentieel fotograaf Pete Souza aan The New York Times. Wat zich het dichtstbij bevindt, ziet er veel groter uit dan wat zelfs maar enkele centimeters verderaf staat. ‘We just had a nice time’, zei de president achteraf.  Foto Adam Schultz/ap

 

Gedicht

Die gele jas, die rode tiara, maar vooral de présence waarmee Amanda Gorman haar boodschap van hoop en veerkracht op die winterdag in januari bracht, maakte diepe indruk. Ze sprak de juiste woorden op het juiste moment, amper twee weken nadat een meute het Capitool had bestormd om Joe Biden het presidentschap te ontnemen. Bidens toespraak zijn we vergeten, ‘The hill we climb’ blijft nazinderen.  Foto Patrick Semansky/epa-efe

 

Gewicht

Met Nomadland maakte de Amerikaans-Chinese regisseuse Chloé Zhao niet alleen een prachtige film over vrije zielen, ze won er ook de Oscar voor beste film mee, als tweede vrouw ooit. Enkele maanden later ging de Gouden Palm in Cannes naar het grensoverschrijdende Titane van de Franse regisseur Julia Ducournau. En in september ging de hoofdprijs op het filmfestival van Venetië naar L’événement van landgenote Audrey Diwan. Het begint stilaan te dagen: we zijn allemaal beter af als niet slechts de helft van de mensheid kansen krijgt om zijn verhaal te doen.   Foto Matt Petit/getty

 

Gezicht

Tijdens haar zestien jaar kanselierschap vertelde Angela Merkels gezicht vaak meer dan haar wollige woorden. Ze keek gefrustreerd toen Nicolas Sarkozy tijdens onderhandelingen met zijn Rubiks kubus speelde, spottend toen Donald Trump onzin uitkraamde. Toen ze een stel Australische parkieten voederde en die in haar vingers pikten, zette ze ook niet bepaald een pokerface op. Haar afscheidstournee leverde na al die jaren toch nog een nieuw en verrassend beeld op.  Foto Georg Wendt/belga

 

Voorwaardelijk

Als op de rol van zijn leven, zo leek tv-maker Bart De Pauw zich voorbereid te hebben op zijn proces. Geen enkele keer ontweek hij de camera’s die voor de rechtbank van Mechelen opgesteld stonden. Hij keek de journalisten recht in de ogen. Deze foto werd genomen net na zijn veroordeling. De Pauw draagt een mondmasker, hetzelfde als zijn vrouw. De blik in zijn ogen spreekt boekdelen.  Foto Tim Dirven

 

Vrij

Een vrouw die mentaal sterk genoeg was om te zingen en dansen voor tienduizenden mensen, maar niet van de pil mocht omdat haar vader en haar entourage dat zo hadden beslist. Waanzin was het – en jarenlang stonden we erop te kijken. Maar het verzet tegen de voogdij die Britney Spears werd opgelegd, nam toe. ‘Free Britney!’ schreeuwden haar fans, op sociale media en aan de rechtbank waar Spears het voorbije jaar haar curatele aanvocht. ‘Ik wil mijn leven terug’, zei de Amerikaanse popzangeres aan de rechter. Sinds een maand, na dertien jaar, mag Britney Spears zelf kiezen wat ze doet met haar fortuin en haar leven. Veertig is ze, en eindelijk vrij.  Foto Emma McIntyre/getty

 

Beschuldigd

Fictie werd pijnlijk echt toen de beloftevolle chef fotografie Halyna Hutchins werd doodgeschoten op de set van de western Rust. Steracteur Alec Baldwin had het pistool vast dat de fatale kogel afvuurde. Maar elk Hollywoodverhaal krijgt meerdere wendingen: in een fel gemediatiseerd tv-interview beweerde de acteur dat hij de trekker niet overhaalde. Misschien is dit het einde van Baldwins carrière. Misschien is het ook het einde van echte wapens op een filmset. Foto Jim Weber/bsr

 

 

Exodus

In Afghanistan namen de taliban na twintig jaar weer hun intrek in het presidentiële paleis, terwijl tienduizenden halsoverkop het land probeerden te ontvluchten. Mensonterende taferelen tekenden de chaotische evacuatie onder leiding van de VS. Zaki Anwari, de zeventienjarige nummer 10 van de nationale jeugdvoetbalploeg, klampte zich zoals anderen vast aan een militair toestel en stortte te pletter. ‘Hij zag de machtsovername als het einde van zijn dromen’, stelde de Afghaanse sportfederatie. Ook miljoenen Afghaanse vrouwen moeten bang afwachten. 
Foto's Zabi Karimi/ap, ap, reuters

 

Digitaal

Dit is digitale kunst. 69 miljoen dollar (61 miljoen euro) aan digitale kunst, zelfs. Mike Winkelmann, beter bekend als Beeple, maakte 13 jaar lang elke dag een afbeelding. De eerste 5.000 kleefde hij bij elkaar tot deze gigantische jpeg, die hij te koop aanbood in de vorm van een niet-vervangbaar token (NFT). Christie’s veilde het werk in maart voor een recordbedrag, waarmee de NFT- hype officieel losbarstte.   Foto reuters

 

Virtueel

Wat is de metaverse? Het volgende stadium in de evolutie van het internet, zeggen believers. Een internet waar we doorheen wandelen als een avatar. Mark Zuckerberg toonde in oktober een eerste glimp van hoe dat eruit zou kunnen zien. Hij doopte zijn bedrijf Facebook om tot Meta, omdat die metaverse zo belangrijk is. En ook wel omdat de naam Facebook steeds meer was aangetast door schandalen allerhande. Foto meta

 

Straatarm

Gevraagd hoe het met hem ging, zei de Congolese visverkoper: ‘Zoals met Congo.’ De man stond in een wolk vliegen. Hij had vaak honger en verdiende haast niets. En toch lachte hij breed. Galgenhumor is een Congolese specialiteit. Congolezen zijn trots, maar ze verbloemen niet. In de sloppenwijken overleven ze in schimmelende hokken, maar hun hemden blijven net.

De Standaard deed maandenlang onderzoek naar corruptie bij de voormalige president Joseph Kabila en zijn entourage. Dit meisje werd geboren op een vuilnisbelt aan de Kongorivier. Tegenover haar wijk staan luxueuze appartementen van steenrijke politici. Zo gaat het dus met Congo.

 

Steenrijk

Onze planeet is te klein geworden voor de buitenaardse ambities van de allerrijksten. Onttrokken aan de zwaartekracht van wetten en financiële bezwaren barstte een ruimterace los. Richard Branson (bovenaan) haalde het van Jeff Bezos (onderaan) in de strijd om als eerste een ruimtereis te maken. Elon Musk klopte de ex-ceo van Amazon dan weer doordat zijn raketten (midden) technologisch veel verder staan. De grootste verliezer: ons klimaat. 
Foto's reuters, afp; Tony Gutierrez/ap

 

Sihame

Die februaridag vergeleek ze zich met een bokser die even knock-out was geslagen, maar weer was rechtgekrabbeld. Sihame El Kaouakibi trotseerde de pers. Een rist advocaten, Johan Vande Lanotte op kop, veegde een eerste audit van tafel. Een wit broekpak verzinnebeeldde haar onschuld, er klonk zelfs een snik. Wat later dook het Vlaams Parlementslid onder, met een ziektebriefje als financiële verzekering. De aantijgingen van fraude vielen niet meer bij te houden. Een door politiek en media heilig verklaarde viel van haar voetstuk.   Foto Joris Casaer

 

Zie hem

Kaboem! Daar is Conner Rousseau. We weten niet goed meer wat er precies gezegd is op het Big Shift-congres, maar de verhakkelde entree van de voorzitter, inclusief rare ontploffing, herinnert iedereen zich nog. Conner is een merk geworden, zoals Steve dat was. Op de cover van Feeling volstaat de voornaam. De socialisten stijgen in peilingen. Pas in 2024 zal blijken of het fenomeen Conner echt kan knallen. Foto rr

 

Droom groots

Onze blik is vaak op de grond gericht, maar het is ver boven ooghoogte dat we de mooiste verschijnselen zien. In het najaar heersen spreeuwenzwermen bij valavond over het zwerk. Met duizenden transformeren ze tot een tornado, zwarte zon of, zoals hier, een grotere versie van zichzelf. Ze veranderen continu van richting, maar houden de afstandsregels in acht. Omdat iedere vogel zijn richting afstemt op een zevental andere vogels, gaan ze veilig dansend de nacht tegemoet.  Foto James Crombie

 

Breekbaar

Een vlinder landt tijdens de Australian Open op de neus van Naomi Osaka. Dat grandslamtoernooi won ze, daarna kwam de Japanse vooral extrasportief in de picture. Ze trok zich terug uit Roland Garros, onthulde dat ze al jaren met depressie worstelt en maakte als eerste wereldtopper mentale druk bespreekbaar. En passant brak Osaka een lans voor meer diversiteit in de sport. Het was dan geen topseizoen, naast de baan werd de postergirl, activiste en best betaalde sportster ter wereld invloedrijker dan ooit. Foto Paul Crock/afp

 

Colofon

Beeldselectie: Fotoredactie De Standaard
Tekst: Jan-Frederik Abbeloos, Bart Brinckman, Stijn Cools, Heleen Debeuckelaere, Jorn De Cock, Cathérine De Kock, Steven De Foer, Annelien De Greef, Jan De Haese, Dominique Deckmyn, Korneel Delbeke, Peter De Lobel, Diebrecht De Smet, Dries De Smet, Valerie Droeven, Mark Eeckhaut, Kasper Goethals, Dominique Minten, Giselle Nath, Jef Poppelmonde, Ine Roox, Jeroen Struys, Nico Tanghe, Veerle Vanden Bosch, Geert Van der Speeten, Filip Van Ongevalle, Wim Winckelmans, Wouter Woussen, Karen Wyckmans
Eindredactie: Stijn De Wolf, Vicky Vanhoutte

 

 

Meer over

Niet te missen in DS+