Meat Loaf, krachtige rockzanger met gevoel voor drama, overleden

Het is een van de broeierigste liefdesscènes uit de popgeschiedenis, in woord en beeld. Zanger Meat Loaf wil ‘all the way’ gaan met zijn grote schoolliefde. In de auto, bij het licht van het dashboard, wordt gefoezeld en gefriemeld. Twee pubers van net 17 in actie. Wordt het ja of nee? De spanning stijgt. En het loopt niet goed af.

Het nummer ‘Paradise by the Dashboard Light’ (1977) van de donderdag overleden Meat Loaf werd een wereldhit met een lange adem: nog altijd is het rockoperalied niet weg te branden uit afspeellijsten met classic rock. Ook de rommelige, low-budget videoclip werd een klassieker en lanceerde Meat Loaf als stevige frontman met al direct een onuitwisbaar stijlkenmerk: een wapperende zakdoek, om steeds dat plakkerige voorhoofd mee te deppen.

‘Paradise by the Dashboard Light’ werd lang niet de enige rockkraker van Meat Loaf. Van zijn debuutalbum Bat Out of Hell kwamen nog twee knoeperds van hits: het gelijknamige openingsnummer en het ook al zo oververhitte, haast dierlijke liefdeslied ‘You Took the Words Right Out of My Mouth’, dat ook wel bekend werd als ‘Hot Summer Night’.

Als kind leek Meat Loaf, die werd geboren als Michael Lee Aday (Dallas, Texas, 1947) op te stomen naar het theater. Op school deed hij mee aan alle denkbare musicals. Maar hij vormde ook een eigen rockbandje genaamd Meat Loaf Soul, waarmee hij snel succes had. Een eerste show in 1968 was al gelijk een voorname boeking, als openingsact voor de Britse band Them met zanger Van Morrison. Maar al ging de popcarrière voortvarend, ook de musical bleef trekken. Meat Loaf speelde mee in de hippie-opera Hair, in zijn nieuwe woonplaats Los Angeles. Het leverde hem werk op voor het soullabel Motown, waarvoor hij een aantal redelijk succesvolle singles opnam.

Daarna vertrok de zanger naar New York, voor een aantal Broadway-producties en een belangrijke rol in de musical The Rocky Horror Picture Show. In het theaterwereldje van New York leerde hij begin jaren zeventig ook de schrijver, componist en arrangeur Jim Steinman kennen, met wie hij een lange en carrièrebepalende samenwerking zou aangaan.

Steinman en Meat Loaf deelden hun liefde voor rock én theater. Samen besloten ze de door Steinman geschreven, futuristische rockopera Neverland uit te bouwen tot een lijvige rockplaat. In Bat Out of Hell werden scènes en teksten van Steinman samengevoegd met bombastische rock, inclusief strijkers en bonkende piano’s. Het album, geproduceerd door Todd Rundgren en mede ingezongen door Ellen Foley, verscheen in 1977. Bat Out of Hell werd direct een wereldsucces en een van de best verkochte rockplaten aller tijden. Het album maakte van de theatrale musicalster Meat Loaf ineens een grote rockzanger.

Meat Loaf bleef werken met Steinman en ging met hem op jacht naar nieuw succes. Dat kwam in 1993, met een logisch vervolg op de debuutplaat, Bat Out of Hell II: Back into Hell. Het album bereikte de hoogste positie in vele hitlijsten en ‘I’d Do Anything for Love (But I Won’t Do That)’ werd een nieuwe rockklassieker voor Meat Loaf. Het nummer werd zijn grootste singlesucces, dat bovendien werd bezegeld met een Grammy Award. Zijn krachtige, galmende en soepel tussen de octaven schakelende stem kon de nekharen overeind blazen, vooral in de epische liefdesballades, die het nog altijd zo goed doen in de karaokebars.

Meat Loaf bleef een belangrijke rockster, al zou hij de kaskrakers van zijn Bat Out of Hell-serie niet meer weten te evenaren. In de jaren 2000 verwaterde de samenwerking tussen Steinman en Meat Loaf, al zouden ze zich in 2006 zetten aan een derde editie van de rockopera. Meat Loaf verlegde de aandacht weer wat naar het theater: hij werd herontdekt als acteur. In 1999 speelde hij een rol in de film Fight Club van regisseur David Fincher, als een ex-worstelaar die dankzij ongelukkige hormoonbehandelingen een paar ‘bitch tits’ aan zijn toch al forse lijf had hangen. De zanger dook op in veel films, vaak in kleine, komische bijrollen of als enge freak in het niet al te serieuze horrorrepertoire.

Mede door die vele filmprojecten werd Meat Loaf nooit serieus genomen als muzikale held, zei hij vaak in interviews. En dat stak hem. Hij wees dan naar zijn omvangrijke discografie en zijn reputatie als zanger van de grootste rockklassiekers.

Donderdag overleed de zanger, op 74-jarige leeftijd. Hij wordt herinnerd als een krachtig en vakkundig vocalist en groot voorvechter van verhalende rock, met bijbehorend gevoel voor drama.