Covid-19 heeft die zeden bepaald niet verzacht, zo blijkt uit recente ­cijfers van de coronajaren 2020 en 2021 van IDEWE, die op vraag van De Standaard zijn opgediept uit nog ruwe data. 17 procent of bijna een op de vijf van 60.000 ondervraagden in een contactberoep gaf aan in die periode tijdens de zes maanden voorafgaand aan de enquête op de werkvloer te maken te hebben gehad met agressie van buitenstaanders. Vooral jongere werknemers en vrouwen krijgen het vaak hard te verduren.

In die toch al onrustwekkende cijfers spant de zorgsector de kroon. ‘Daar zegt meer dan een op de drie (34,4 procent) werknemers externe agressie te hebben meegemaakt’, zegt Lode Godderis, ceo van IDEWE, professor arbeids­geneeskunde KU Leuven en lid van de corona-adviesraad Gems. ‘De problemen zijn niet nieuw, de pandemie heeft ze op de spits gedreven. Agressie is een basale ­reactie van elke mens en van alle tijden, maar doet zich vaker voor in crisissituaties. De pandemie is én voor zorgverlener én voor patiënt of bezoeker stresserend.’

Covid-19 heeft de aard van de incidenten veranderd. ‘Vooral wat we frustratieagressie noemen is verergerd’, zegt Stijn Van Daele, veiligheidsmanager in het UZ Gent. ‘Die aanvaringen worden zwaarder.’

Volgens diverse geraadpleegde actoren in de sector zijn de cijfers een onderschatting. ‘Veel verpleegkundigen of artsen rapporteren incidenten niet of niet meer’, vermoedt Van Daele. Dat zorgverleners incidenten niet of te weinig melden, heeft onder meer te maken met tijdgebrek, maar soms ook met gewenning.

Lees ook

29/01/2022

 Een op drie zorgverleners slachtoffer van agressie