"Als ik hier ben, voel ik Amy": 10 jaar na busongeval in Sierre praten ouders en kinderen in Eén-reeks "Niets gaat over"

Op 13 maart 2022 is het 10 jaar geleden dat ons land ontwaakte met vreselijk nieuws: bij een ongeval met een Belgische bus, op de terugweg van sneeuwklassen in Zwitserland, kwamen 28 mensen om het leven. 6 volwassenen en 22 kinderen uit twee scholen: basisschool Het Stekske in Lommel en de Sint-Lambertusschool in Heverlee.

Voor actrice Katrien De Ruysscher en VRT NWS-journalist Lieven Van Gils werd de gebeurtenis een onderdeel van hun leven. Voor Lieven omdat een van de slachtoffers, meester Frank uit Heverlee, een heel goede vriend was. Voor Katrien omdat ze een jaar na het ongeval in Lommel Kolonie is komen wonen, van waar de bus vertrokken was. 

In de eerste aflevering van "Niets gaat over" maken we kennis met de ouders van Amy, die omkwam bij het busongeval. Elk jaar zakken ze af naar hotel Weisshorn in Zwitserland, waar tijdens de sneeuwklassen jaarlijks een klasfoto werd genomen. Nabestaanden van de slachtoffers van het busongeval hebben er spontaan een monument opgericht als eerbetoon aan de overledenen. Hun namen werden vereeuwigd op een grote platte steen voor het hotel en elk jaar zorgen de ouders er voor dat die namen nooit vervagen.

Voor VRT NWS-journalist Lieven Van Gils was het maken van deze reeks heel speciaal. Hij verloor zelf zijn goede vriend, meester Frank, bij het ongeval: "De reeks is voor mij persoonlijk een eerbetoon aan Frank, maar het is uiteraard een hommage aan iedereen die er niet meer is. Tegelijkertijd is het ook een programma over rouwverwerking en ik denk dat heel wat kijkers er ook herkenning, steun of misschien wel hoop in kunnen vinden."

Van Gils begrijpt als geen ander de gevoeligheden in dit verhaal en heeft zich tijdens het maken van de reeks dan ook meermaals afgevraagd of het wel nodig was om dit programma te maken: "Op bepaalde momenten heb ik me afgevraagd of dat deksel er wel af moet", verduidelijkt Van Gils zijn twijfels. "Ik heb zelfs aan stoppen gedacht. Je vraagt mensen uiteindelijk om de confrontatie aan te gaan met hun eigen verdriet, en dan ook nog eens om dat voor de camera te doen. Dat is niet evident."

"Maar je voelt ook dat er mensen zijn die zelf zeggen: wij willen dit verhaal vertellen. En dan zie je ook dat ze het fijn vinden om nog eens foto's boven te halen en dat ze op een bepaalde manier ook blij zijn dat ze hun verhaal eens kwijt kunnen. Want over een geliefde die er niet meer is praten, brengt ze niet terug, maar het houdt wel de herinnering levend en dat kan ook kostbaar zijn", besluit Van Gils.

Ook actrice Katrien De Ruysscher werkte mee aan de reeks. Zij verhuisde een jaar na het ongeval naar Lommel Kolonie en haar kinderen gingen er ook naar basisschool Het Stekske, waar ze de klas deelden met broertjes en zusjes van slachtoffers: "Het was nodig om het eens op een andere manier over deze tragedie te hebben", vertelt ze in "Laat". "Die kinderen worden altijd herinnerd als slachtoffers, maar het gaat nooit over wie zij echt zijn." 

De Ruysscher was ook enorm onder de indruk van de kracht die de nabestaanden van de slachtoffers hadden en nog steeds hebben om verder te leven. "Twee jaar geleden ging mijn eigen zoon zelf mee op skireis en bij het vertrek stond ik op het perron met een mama die acht jaar daarvoor haar dochter had verloren, en die nu haar andere dochter op skireis stuurde. Ik vond dat ongelofelijk moedig."