Je zal maar Jelle Bataille heten. De afgelopen weken kreeg de West-Vlaamse rechtsachter van Antwerp geregeld kritiek omdat hij te slap voor de dag kwam. Tegen Seraing had Bataille bij de rust al twee assists achter zijn naam kunnen hebben. Helaas voor hem wilde Ally Samatta niet meewerken. Twee keer bood Bataille de Tanzaniaan met een goeie voorzet een loepzuivere kans aan. Even vaak besloot Samatta pal op Dietsch.

Antwerp was in de eerste helft heer en meester in Luik. Ondanks een zompige grasmat speelde de Great Old de bal vlotjes rond. Op het middenveld mocht Faris Haroun door de afwezigheid van Birger Verstraete voor het eerst in bijna een jaar nog eens aan een match beginnen. De kapitein fungeerde als het slot op de deur. Voor hem konden Nainggolan en Yusuf hun ding doen. Beide Antwerpse middenvelders zaten goed in de match, net als Miyoshi die zich een paar keer goed aanbood tussen de lijnen.

Dat Antwerp de netten voor rust niet deed, trillen was niet alleen de schuld van Samatta. De bal leek er gewoon niet in te willen. Ook pogingen van Nainggolan en Miyoshi belandden respectievelijk naast en op de voeten van Dietsch. Vijf loepzuivere kansen in een dik halfuur voetballen. Tegen Union kwam Antwerp daar in een volledige wedstrijd niet aan.

Moet daarbij gezegd: Seraing gaf de bezoekers vooral in het begin van de eerste helft te veel ruimte. Bovendien liet de thuisploeg ook in aanvallend opzicht amper iets zien. Veertig minuten waren er al verstreken toen Jean Butez een eerste bal moest pakken. Een vangballetje op een vrijetrap van Maziz, vanop een meter of dertig.

Op het einde van de eerste helft stak Seraing de neus dan toch aan het venster. Maziz toonde zich veruit de gevaarlijkste man bij de thuisploeg. De Fransman kwam in het absolute slot van de eerste helft nog dicht bij de openingsgoal nadat hij te veel ruimte had gekregen van Bataille. Gelukkig voor Antwerp stond het vizier van Maziz even scherp afgesteld als dat van Samatta.

Rood voor Samatta

Seraing kwam bedrijviger uit de kleedkamer. Antwerp had het moeilijker dan in de eerste helft om zijn wil op te leggen. Iets voor het uur was de Great Old er dan toch nog eens. Balikwisha – tot dan veel te afwezig – zocht er Yusuf goed uit voor doel. De Nigeriaan duwde naast.

Bij gebrek aan doelkansen zorgde de scheidsrechter iets voorbij het uur dan maar voor opschudding. Na een stevige tackle van Samatta op ex-Antwerp-speler Bernier haalde Arthur Denil de rode kaart uit zijn achterzak. Een wel erg streng oordeel. Dat vond ook de VAR, die Denil naar het scherm riep. De ref bleef bij zijn stuk.

Antwerp moest het laatste halfuur met zijn tienen verder. En bovendien zonder diepe spits. Topschutter Frey moest net als Johannes Eggestein ziek verstek geven. Met de jonge Bruny Nsimba zat er maar één echte aanvaller op de bank. Priske besloot twintig minuten voor tijd Miyoshi naar de kant te halen voor Pieter Gerkens. De Limburger mocht als gelegenheidsaanvaller fungeren.

Vijf minuten voor tijd zag het er al helemaal benard uit voor Antwerp. Opnieuw riep de VAR Denil naar het scherm. Ditmaal om een vermeende overtreding van Dessoleil in de zestien te bekijken. Denil oordeelde dat Seraing geen strafschop verdiende. De Antwerpse bank haalde opgelucht adem.

Tussendoor had Priske met Nsimba ook nog een echte spits in de strijd gegooid. Ironisch genoeg was het een verdediger die de wedstrijd besliste. Na een vrije trap van Nainggolan viel de bal in minuut 92 voor de voeten van Dinis Almeida. Met een afgeweken schot werkte de Portugees de bal voorbij Dietsch. Antwerp stak zo drie felbevochten punten op zak.

LEES OOK:

ONS OORDEEL. Almeida kroont zich tot Man van de Match, rode Samatta gebuisd

REACTIES. De Laet: “Het was een schande dat we in deze koeienwei moesten spelen”

COMMENTAAR. “Geef Faris Haroun maar dat jaar extra contract, hij verdient het”