Hij stelt dat een meerderheid van de Vlamingen dat wil. Eerder deze week deden trouwens de werkgeversorganisaties een gelijkaardige oproep. Ook zij vragen om de jongste twee kernreactoren van Doel 4 en Tihange 3 langer open te houden. Willen we een energiepolitiek die zo schokbestendig mogelijk is, dan kan men niet alle eieren in één mandje leggen, zo gaat de patronale logica. Neem daar de onmiddellijke klimaatwinst bij van een kleiner gasverbruik, en het voorstel oogt redelijk.

De Wever wil daarom dat Vlaanderen alleen kan beslissen om zeker Doel 4 open te houden. “Als Franstalig België dat scenario tegenhoudt, dan moet er beslist worden dat de bevoegdheid over energiebevoorrading geregionaliseerd wordt”, zegt hij. De Wever vergelijkt het met de snelle beslissing in 1991 om de wapenuitvoer te regionaliseren - waar toen een politieke impasse rond bestond.

Volgens De Wever is in Vlaanderen enkel Groen nog tegen het openhouden van de laatste twee centrales. “Maar die partij stelt niets meer voor”, aldus De Wever die daarmee de Vivaldi-ploeg wil jennen en premier De Croo in het bijzonder. “Gaat De Croo echt met zich laten sollen door Groen?”, vraagt hij zich af.