Luc D. en zijn zus Laurette, twee zestigers uit de Dorpsstraat in Sint-Michiels, werden al voor het eerst veroordeeld in 2003 voor het terroriseren van hun buren. Ook in 2011 en 2016 volgden er nieuwe veroordelingen. Vorig jaar in maart werden Luc en Laurette veroordeeld tot een jaar cel (waarvan de helft met uitstel). Net als de vorige keren gingen ze meteen in beroep.

Woensdag werd de zaak van “de slechtste buren van het land” opnieuw behandeld voor het Gentse hof van beroep. Een arrest was er nog niet, dat volgt pas op 5 april.

“Tijd van clementie is voorbij”

Opschudding was er wel. De procureur had eerst zeer hard uitgehaald in zijn requisitoir, waarin hij twee jaar effectieve celstraf voor Luc vorderde, en één jaar effectief voor Laurette. “De tijd van clementie is voorbij”, aldus de procureur. “Jullie hebben al vijftien jaar zowel het gerecht als jullie buren in het gezicht gespuwd. Jullie zullen eens goed moeten nadenken over een verhuizing. En dat kan je alleen doen in de gevangenis.”

Vervolgens werd Luc ondervraagd. “Ik heb spijt van alles”, zei hij. “Wij willen alleen in vrede leven. We blijven nu ook gewoon binnen, om conflicten te vermijden.” Toen hem gevraagd werd waarom ze de buurt dan bleven pesten, werd hij plots heel stil.

Hysterisch

Bij gebrek aan antwoord richtte het hof zich dan maar tot zus Laurette. Zij barstte meteen in tranen uit, waarna de ondervraging werd stopgezet. De vrouw stortte in de rechtszaal in en begon hysterisch te krijsen. Het werd zo erg dat er een ambulance opgeroepen werd om de vrouw naar het ziekenhuis te brengen. Eens de ziekenwagen ter plaatse was, weigerde de vrouw echter in te stappen. Uiteindelijk hebben zowel Luc als Laurette de zitting op eigen kracht verlaten: hij met een petje voor zijn gezicht, zij met een kap over haar hoofd.

“Zelf het slachtoffer”

Hoewel Luc deze keer spijt betuigde, klonk het vorig jaar nog heel anders na de veroordeling. “We blijven erbij dat de hele buurt tegen ons samenspant. Wij zijn zelf het slachtoffer van pesterijen. Maar een klacht hebben we tot op heden niet ingediend. De politie gelooft ons toch niet. In de 44 jaar dat wij hier wonen, hebben we nooit ruzie gezocht. Het zijn de anderen die telkens beginnen.”

De feiten waarvoor Luc en Laurette zich moesten verantwoorden, waren nochtans niet min. De twee scheppen er volgens de buren een ziekelijk genoegen in om iedereen die voor hun deur passeert, uit te schelden. De kinderen uit de buurt jagen ze de stuipen op het lijf door met hun vinger over de keel te gaan of hun bal stuk te prikken. De buren moeten nachtenlang hun gebonk op de muren verdragen.

"Kindjes zijn doodsbang"

De moegetergde buren bellen om de haverklap de politie en de klachten volgden elkaar in ijltempo op. Ook de moeder van Laurette en Luc, intussen 94, kreeg zes jaar geleden drie maanden voorwaardelijke celstraf. Luc zelf kreeg toen achttien maanden voorwaardelijk, terwijl zijn zus een jaar voorwaardelijk kreeg.

“Mijn cliënten wonen daar sinds 2005 en willen dat het eindelijk ophoudt”, klonk het bij advocate Ulriche De Rese tijdens de zitting eerder dit jaar. “Ze zijn er psychologisch volledig onderdoor gegaan. Hun kindjes zijn doodsbang van hen.” De buurvrouw in de woning aan de andere zijde eist 1.000 euro.

“Ik woon al 66 jaar in de straat en heb 35 jaar lang een slagerij gehad vlak bij de woning van die mensen. Al een halve eeuw terroriseren ze iedereen die hier woont. Een celstraf is volgens mij niet de oplossing. De moeder hoort in het rusthuis en haar kinderen hebben dringend begeleiding nodig”, klonk het bij een buurtbewoner die zich geen burgerlijke partij stelde.

Ook op het einde van die zitting was er toen opschudding: Laurette D. stak toen haar middenvinger in de lucht en verliet ze de zaal met de gevleugelde woorden: “Kus allemaal mijn kloten.”