Gastvrijheid van Vlaams Belang voor Oekraïense vluchtelingen raakt open zenuw bij Vivaldi: is ons migratiebeleid racistisch?

Tijdelijke Oekraïense vluchtelingen: ja. Illegale migranten en gelukzoekers: nee. Duidelijker kan Vlaams Belang zijn standpunt niet maken op de affiches die de partij dezer dagen verspreidt op sociale media. Ook de foto’s spreken boekdelen. Bij de Oekraïense vluchtelingen zie je een vrouw die liefdevol haar kind vasthoudt, bij de ‘gelukzoekers’ zie je een zee van jonge Arabische mannen. De ene heeft hulp nodig, is de boodschap, de andere vormt een bedreiging.

Volgens partijvoorzitter Tom Van Grieken zit er een logica achter die redenering. “Al sinds onze beginjaren pleiten wij voor opvang in eigen regio, bijvoorbeeld rond Afghanistan en Syrië. Deze keer wordt er een conflict in Europa uitgevochten. Als Europeanen is het dus onze plicht om solidair te zijn met de moedige Oekraïners.” Zo zet de partij die al jaren ijvert voor een migratiestop toch plots de deur open in een oorlog die ingezet is door een regime dat tot voor enkele weken nog de steun kreeg van VB-kopstukken als Filip Dewinter.

Natuurlijk wil VB met zijn campagne vooral het bestaande asielbeleid in diskrediet brengen. Aan haar opvangpleidooi knoopt de partij de vaststelling dat de 30.000 Belgische opvangplaatsen al vol zitten door allerhande ‘gelukszoekers’, waardoor er nu geen plaats meer is voor de mensen die onze hulp écht nodig hebben. “Deze crisis toont het absolute falen van het beleid”, zegt Van Grieken. “Omdat we genereus zijn geweest voor de hele wereld, kunnen we nu onze eigen broeders niet meer helpen.”

Linkse kritiek

Dat plaatstekort is inderdaad nijpend. Federaal staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V) lanceerde deze week de campagne #plekvrij waarmee Belgische gezinnen zich kandidaat kunnen stellen om Oekraïense vluchtelingen op te vangen. Vlaams minister-president Jan Jambon (CD&V) schreef een brief aan de burgemeesters met de vraag om collectieve opvang te voorzien. Burgers en burgemeesters, zo lijkt het, moeten de gaten in de federale opvang dichtrijden.

Juicht VB een ‘apart’ beleid voor Oekraïners sluw toe, dan stuit dat aan de politieke overzijde juist op kritiek. De voorbije dagen kreeg Mahdi uit linkse hoek kritiek omdat de overheid nu plots allerlei initiatieven voor de Oekraïners uit haar mouw kan schudden, zoals een automatische bescherming, terwijl talloze Afghanen en Syriërs de voorbije maanden op straat moesten slapen aan het Klein Kasteeltje. De kritiek luidt dat het migratiebeleid van de Vivaldi-regering ‘racistisch’ is. Mahdi, die de kaart van de geografische nabijheid trekt, heeft het moeilijk om die kritiek van zich af te schudden. Had hij voor de dakloze asielzoekers ook niet wat meer creativiteit aan de dag mogen leggen?

De Oekraïense kwestie duwt zo op een open zenuw binnen Vivaldi. Al van bij de start is het duidelijk dat de forse migratiekoers van de Vlaamse regeringspartijen - uitgezonderd Groen - botst met de humanitaire overtuiging van de PS en de ecologisten. Wil staatssecretaris Mahdi de Oekraïense oorlogsvluchtelingen ruimhartig ontvangen, dan bewijst dat voor zijn linkse critici vooral hoe harteloos het beleid voor andere vluchtelingen is.

Tegen dat zere been gaat radicaal-rechts nu met genoegen schoppen. Op Twitter legt Tom Van Grieken uit waarom de Oekraïners het volgens hem verdienen om bevoordeeld te worden tegenover de Syriërs en de Afghanen, die nochtans ook uit een wreedaardige oorlogszone komen. De essentie: Oekraïners zijn helden die vechten voor hun land en hun familie in veiligheid brengen, terwijl Syriërs en Afghanen hun vrouwen en kinderen in de steek laten om hun eigen geluk op te zoeken. De enen zijn moedig, de anderen zijn laf. Een erg betwistbaar onderscheid, zo weet iedereen met wat inzicht in de Syrische oorlog. Bovendien zouden Oekraïners tot dezelfde ‘cultuurregio’ behoren. Versta: ze zijn blank en niet moslim.

Laat dat nu net de kritiek zijn die staatssecretaris Mahdi van zich af probeert te schudden.