Italianen teleurgesteld: hun espresso mag niet op de Werelderfgoedlijst. “Veel meer dan een drankje voor ons”

Espresso is koffie die doorgaans uit een klein kopje wordt gedronken. Door heet water onder hoge druk door de fijngemalen koffiebonen te persen, bekom je het heerlijk goedje. En dat goedje is net zo’n belangrijk deel van de Italiaanse cultuur als pizza, pasta en gelato, vinden de Italianen. Het Ministerie van Landbouw in het Zuid-Europese land heeft het zwarte goud dan ook officieel voorgedragen voor de Werelderfgoedlijst van UNESCO. 

‘De Italiaanse espresso is qua cultuur, ritueel, samenzijn en literatuur emblematisch van Venetië tot Napels.’ Zo titelden de Italianen hun officiële voorstel. “Hier in Italië is koffie veel meer dan een simpel drankje”, zegt Gian Marco Centinaio, plaatsvervangende minister van Landbouw. “Zo’n kopje espresso maakt een groot deel uit van onze nationale identiteit en onze relaties. Het representeert voor de Italianen een sociaal en cultureel ritueel.” De kandidatuur focust onder meer op de oude koffiebar Gambrinus in Napels, waar de traditie van de Napolitaanse koffie het voelbaarst zou zijn. 

_{(Lees verder onder de foto.)}

De Italianen zijn bovendien ware tovenaars als het gaat om het zwarte goud: koffiebranderijen mixen tot wel twintig soorten koffie uit meerdere werelddelen om de typische Italiaanse espresso te bekomen. Die drink je dan in een van de vele koffiebars voor een luttel eurootje per kopje. Een traditie die volgens Italianen het beschermen waard is.

De Italiaanse espresso zag het levenslicht in de negentiende eeuw, toen de vraag naar snellere koffiebereidingen steeg. Fransman Louis Bernard Rabaut bedacht in 1822 een methode waarbij warm water door de fijngemalen koffiebonen werd gefilterd, die doorbrak in Italië. Toen in 1900 een variatie op de techniek werd bedacht om een kopje koffie expres voor één persoon te maken, was de espresso geboren. 

Maar helaas: de Italiaanse UNESCO-commissie heeft het voorstel om het drankje tot werelderfgoed te verheven, verworpen. De Italianen reageren natuurlijk teleurgesteld, waaronder ook de Belgisch-Italiaanse Marijke Huegaerts, die in Firenze woont. “De meeste Italianen hebben een koffiebar waar ze iedere dag hun espresso of cappuccino gaan drinken. Dus cultureel gezien is het erg jammer dat het voorstel het niet haalde. Als Italiaan heb je vaak echt een band met je barista, zoals een band die je met je buurman of -vrouw hebt. Je praat samen over koetjes en kalfjes, politieke situaties, roddels en na een tijdje ook over persoonlijk lief en leed. Het vergt ook vakmanschap en stalen zenuwen om zo’n koffiebar uit te baten, zeker tijdens het spitsuur.”

_{(Lees verder onder de foto.)}

“Door de globalisatie zijn er nieuwe koffiebars bijgekomen, maar voor een authentieke Italiaanse beleving, moet je naar een traditionele koffiebar gaan. Die herken je aan de Italianen die er staand aan de bar hun koffie drinken. Dat ‘traditioneel’ verschilt trouwens van regio tot regio: koffie drinken in een koffiebar in Napels brengt een andere beleving met zich mee dan in Firenze.”

Koffie verbetert sportprestaties. “Het effect van een espresso houdt twee à drie uur aan”, zegt sportarts

Nog een reden waarom je ‘s avonds beter geen koffie drinkt