De voorbereidingen voor deze kandidatuur startten al in 2015. Naast België werd ze mee opgesteld door Oostenrijk, Duitsland, Italië, Luxemburg, Nederland en Zwitserland waar ook nog traditionele graslandbevloeiing wordt toegepast. “Aanvankelijk was het plan om de vloeiweiden zelf te laten erkennen, maar dat bleek niet haalbaar. “Toen werd gekozen om te gaan voor een erkenning van de bevloeiingstechniek, het witteren, als immaterieel erfgoed”, schetst Albert Jansen van de Lommelse afdeling van Natuurpunt die mee het internationale dossier heeft voorbereid.

“Het is nu uit onze handen en de kandidatuur is officieel overhandigd in Parijs. Een commissie met vertegenwoordigers van over de hele wereld zullen dit dossier nu bestuderen Over anderhalf jaar hebben we uitsluitsel. De kans bestaat dat we ondertussen nog wat verduidelijkingen moeten aanbrengen, maar medewerkers van UNESCO in België verzekeren ons dat een erkenning normaal geen probleem zal zijn. En die is toch belangrijk om het witteren in de toekomst niet zomaar verloren te laten gaan, ook als er geen vrijwilligers meer zijn die er de schouders willen onderzetten.”  (GVB)