Mathieu van der Poel wint opnieuw de Ronde van Vlaanderen, Tadej Pogacar valt in extremis van het podium

De Ronde van Vlaanderen. Vlaanderens Mooiste. Voor het eerst in drie jaar weer mét fans aan de kant van de weg. Een hoogmis onder massale belangstelling. En dan was het bij afwezigheid van de zieke Wout van Aert nog zoeken naar een hogepriester: Mathieu van der Poel, Kasper Asgreen of toch maar wonderkind Tadej Pogacar?

De koers begon met een knieval van de Tourwinnaar, veel was er gelukkig niet aan de hand. Verder kleurde een kopgroep van negen de eerste wedstrijduren. Met Stan Dewulf, Sébastien Grignard en Lindsay De Vylder schoven drie landgenoten mee voor een aperitief. Veel verder dan vier minuten reden ze niet weg.

Op de Berendries was het dan tijd om de poort tot de finale open te beuken. Ex-winnaar Alberto Bettiol, Mads Pedersen, Zdenek Stybar en nog een paar anderen gingen aan het anticiperen. De grote favorieten lieten zich er niet zenuwachtig door maken, al gingen ze op Berg ten Houte wel even op de trappers lopen.

Het was wachten op de tweede beurt over de Oude Kwaremont. Aan de voet zat alles op een zakdoek en daar profiteerde Pogacar van om een nummertje op te voeren. De Sloveen knalde voorbij iedereen naar de kop van de koers. Een zelden geziene machtsonptlooiing, Asgreen z’n motor ontplofte alleen al door te proberen volgen.

Het was even herzetten na de werken van geweldenaar Pogacar. Van Baarle en Wright maakten daarvan slim gebruik om weg te sluipen in de aanloop naar de Koppenberg. Op de Bult van Melden ging het opnieuw aan het donderen. Pogacar vroeg Van der Poel ten dans. Enkel Madouas volgde, de rest paste.

Zo kwamen we met vijf man aan de voet van de laatste keer Oude Kwaremont. Wie naar de helm van Pogacar keek, had genoeg gezien. De haren wapperden door de spleten en dan weet je doorgaans genoeg. Van Baarle, Wright en Madouas moesten eraf. Van der Poel beet zich vast in het wiel.

Op de Paterberg moest de Nederlander dat nog wat meer doen. Op de steilste stroken gaf hij wat terrein prijs, maar de winnaar van 2020 plooide zich binnenstebuiten om zich met felle lendenrukken weer in spoor te knokken. Voor het derde jaar op rij mocht hij met een straffe concurrent naar de meet.

In de sprint keken Van der Poel en Pogacar naar mekaar, waardoor Valentin Madouas en Dylan van Baarle  konden terugkeren. Van der Poel haalde het, Pogacar viel nog naast het podium.