De mollenstreken van Philippe

Al in de eerste aflevering, in de allereerste proef stak mol Philippe de handen uit de mouwen. Hij zette zichzelf op een strategische positie (in de wagen) en verkleinde de kans op winst door de roosjes van de taart, die de groep moest vervoeren, weg te nemen. Eentje at hij zelfs op, en dat gaf hij ook meteen toe. “Als je je fouten toegeeft, maak je je niet verdacht.”

Bij de astronautenopdracht werd hij geholpen door Manu, die uitvoerig haar tijd nam tijdens het spel. Maar hij speelde het ook tactisch. Hij reed met zijn wagentje in de voorlaatste positie, zodat Sven - die de meeste antwoorden wist - hem niet kon voorbijsteken. Al kon hij niet vermijden dat het team als puntje bij paaltje kwam toch nog enkele juiste antwoorden gaf.

De proef waarbij de kandidaten drie gerechten moesten klaarmaken, noemt Philippe zijn ‘hoogtepunt als mol’. Een geslaagd dessert kon 1.500 euro opleveren. “Het was een sabotage die ik op het moment zelf bijeen geklutst heb. De eieren waren een cruciaal ingrediënt. Ik heb de zak met eieren gepakt en rechtop op een muurtje gezet. Ik wist dat ze gingen vallen.”

Philippe was een goed voorbereide en effectieve mol. Na vijf opdrachten had de groep 4.000 euro verdiend, terwijl het zes keer meer had kunnen zijn. Maar toch knaagde de twijfel. “Ik zag wel dat het lukte, maar ik dacht dat ik een veel te duidelijke mol was. Al mijn sabotages waren zo in the face.” En zoals de voorbije weken al meermaals werd vermeld, zorgde een nachtelijke verspreking voor nog meer stress. “In één van de artikels die ik op voorhand las, zei iemand van de crew: het ergste wat ons kan overkomen is een mol die praat in zijn slaap of in een dronken bui iets verklapt.”

Kamergenoot Bert hoorde Philippe in zijn slaap “Ik heb het verkloot” mompelen. Hij deelde dat met Uma, die ironisch genoeg niet meeging in diens scepsis. “Philippe wil gewoon altijd goed doen. Hij heeft het gevoel dat hij elke proef slecht doet.” Bert leek overtuigd, maar het kwaad was geschied. Philippe was te bang om veel te slapen.

Dat wreekte zich tijdens de fietsproef. Hij had een punaise meegekregen en prikte daar, vlak voor de finish, zijn band mee plat. Tenminste, dat was de bedoeling. “Ik hoorde wel ‘pssst’, maar dat spel ging niet plat. Dus ik moest verder fietsen, want ik kon niet blijven staan.” Waardoor Philippe de opdracht onbedoeld toch tot een goed einde bracht. En dat had invloed op zijn humeur. “Het was een knak. Mijn kracht was altijd vrolijk zijn, maar plots viel dat weg. Het was gewoon niet meer tof.”

Philippe stelde uiteindelijk zijn mentale gezondheid voorop en besloot het spel te verlaten. “Ik heb me schuldig gevoeld. Gaat dat wel voor het programma? Kan dat wel? Maar het is en blijft een spel. Ik wilde niet in het rood gaan. Toen ik thuiskwam, was er vooral opluchting. En vooral het gevoel: ik mag slapen. Ik zou het nu iets anders doen en tegen mezelf zeggen: wees eens kalm.

De mollenstreken van Uma

Uma werd gekozen als opvolgster en moest zich erg snel aanpassen. Ze werd telkens de nacht voor een opdracht gebrieft, in een paar minuten tijd. Ze speelde haar rol vrijwel uitstekend. Tijdens de schietopdracht bleek dat zij heel wat vertrouwen kreeg van de groep.

Tijdens de proef in de bananenplantage molde ze naar hartenlust door foute antwoorden te geven. Toen ze samen met Manu in een kamer met een bom werd opgesloten, kon ze haar mollenstreken verstoppen achter haar eigen perfectionistische trekjes. “Ik wist dat de tips niet te snel mochten verschijnen. Ik ben sowieso heel traag bezig met dingen. Dus op die manier kon ik tijd rekken.”

Tijdens de offertocht kreeg ze dan weer de onbedoelde hulp van Yens, die geen nuances hoorde in de fluittaal van de Guanchen en dus voortdurend de verkeerde antwoorden gaf. Uma kon hem dus gewoon volgen zonder zich zelf verdacht te maken.

LEES OOK: Uma verklapt eerste mollenstreek: “Mijn vriend moest het vuile werk doen”

In de laatste aflevering voor de finale moest een bom - het was een terugkerend element dit seizoen - onschadelijk gemaakt worden. Om dat tot teen goed einde te brengen, mocht de blauwe draad niet doorgeknipt worden. Uma raakte samen met Sven, die haar intussen al verdacht, tot bij het ontstekingsmechanisme. Ze paste omgekeerde psychologie toe en suggereerde de blauwe draad door te knippen. Waarop Sven prompt voor de gele draad ging en de bom in Paleis 12 in Brussel afging.

Ook in de allerlaatste proef wist Uma nog geld uit de pot te halen. Vijf weken had ze gekregen om te leren drummen. Ze kon haar act perfect, waardoor op ze drie cruciale momenten in haar solo drie welgemikte fouten kon spelen. “Ik ben niet tevreden, ik heb het al veel beter gedaan”, huichelde ze achteraf tegen Gilles De Coster.