Vrouwelijk talent met ambitie heeft een schop onder de kont nodig - Elke Jeurissen

Elke Jeurissen is ondernemer bij Glassroots & oprichter Straffe Madammen Netwerk dat vrouwen zichtbaar maakt in media, op congrespodia en in bedrijven.

"Minder nadenken, meer springen". Dit gouden advies gaf Sofie Lenaerts, de vrouw die vorig jaar op de top van de Mount Everest stond, tijdens een recent netwerkevent van de Straffe Madammen Club.

Op de internationale vrouwendag eerder deze week kregen vrouwen weer veel aandacht in alle media.

Dat is fijn. Maar wat echt nodig is, is vrouwen die wat meer aandacht voor zichzelf opeisen. Om het glazen plafond te doorbreken, moet je vaker je stem laten horen, springen en perfectionisme loslaten. Een netwerk van gelijkgezinden zorgt daarbij voor een valscherm.

De cijfers:

25% van de experten in de media, 15% van de sprekers op congrespodia, 23% van de topmanagers, 33% van de ondernemers, 11% van de starters. De vertegenwoordiging van vrouwen aan de top verandert haast niet.

Ze zijn net iets meer dan de helft van de bevolking en doen het iets beter in het onderwijs dan mannen. Er is dus geen enkele objectieve reden waarom bovenstaand cijfer niet telkens 50% zou zijn.

Ik denk dat de onzichtbaarheid van veel vrouwelijk talent een boosdoener is.

Wie vooruit wil, moet leren om prestaties op de werkvloer zonder schroom in de kijker te zetten. Als je nooit je stem laat horen en anderen laat weten waar je voor staat, waar je goed in bent en wat je bereikt, hoe kan je er dan ooit erkenning voor krijgen?

Wie niet spreekt, kan niet gehoord worden. Het komt erop aan je talent zichtbaar te maken. Vele vrouwen werken hard, halen goede resultaten en denken dat dit vanzelf zal erkend worden. Maar zo werkt het niet. Niet in een bedrijf, niet bij de overheid, niet in de media, niet aan de universiteit.

Je moet er zelf voor zorgen dat je collega’s en bazen weten wat je presteert en aan welke competenties je dat te danken hebt. Laat hen zien wat je potentieel is en vertel over je professionele ambities. En vertel ook over andere vrouwen die je bewondert.

Ook te lang in je comfortzone blijven hangen, is geen goed idee. ‘Comfort kills ambition more than anything else’, zo vatte Dave Corntwaite van de YES-tribe het samen op TEDx Brussel eerder deze week. Mensen die hun droom realiseren, nemen haast zonder uitzondering risico’s en maken fouten.

Dat is namelijk de enige manier om iets bij te leren. Onzekerheid is daarbij een constante. Zodra je dat beseft, gaat alles een stuk makkelijker.

Trouwens, ook mannen voelen die onzekerheid, ze hebben er alleen veel minder last van. Wist je dat uit internationaal onderzoek blijkt dat mannen hun kans wagen voor een promotie zodra ze 50% van de competenties hebben? Bij vrouwen is dat 90%. Toch erg jammer van al dat onontgonnen potentieel, niet? Organisaties die zich niet bewust zijn van dit mechanisme, lopen veel talent mis.

Ik heb een bloedhekel aan mensen die bepalen wat vrouwen wel of niet mogen of moeten met hun leven of hun job. Maar ik vind het ook erg triest als menselijk potentieel niet wordt ontwikkeld. We hebben al onze vrouwelijk talenten nodig in dit land.

Om bedrijven te starten en te doen groeien, aan wetenschappelijk toponderzoek te doen, recht te spreken, zorg te organiseren, verhalen in beeld te brengen, sociale onrechtvaardigheid aan te pakken, aan politiek te doen.

Heel wat vrouwelijk talent met ambitie heeft een schop onder de kont nodig. "Betuttelend" noemen sommigen dat. Maar na 4 jaar, 45 netwerkevents, 2 inspiratiereizen en ervaringen uitwisselen met 1.500 vrouwen bij de Straffe Madammen Club spreek ik met kennis van zaken.

De drang naar perfectie speelt te veel vrouwen parten. Om je professionele ambitie te realiseren, moet je springen. Gezonde concurrentie hoort erbij en je zal vaak moeten aantonen dat zij en niet die collega, de juiste vrouw op de juiste plek bent.

Vrouwen moeten bondgenoten zoeken en verbinding maken met andere vrouwen met ambitie, dat creëert een valscherm als je regelmatig springt. Zo’n "tribe" helpt echt. Eerlijk successen maar ook mislukkingen delen.

Elkaar een duw in de rug geven als je even twijfelt, want dat hoort erbij als je je droom wil waarmaken. Springen in het diepe stuk van het zwembad lukte vroeger ook al beter in groep, niet? “Wat je echt nodig hebt, is een stel andere gekken rondom je” zo vatte onderneemster Els Deboutte het eerder deze week samen.

Managers, congresorganisatoren en journalisten, ik hoor ze nog te vaak zeggen dat ze vrouwen moeten overhalen om te gaan voor een promotie, het podium of de studio. Vrouwen en mannen bellen me steeds vaker met de vraag of ik geen vrouwelijke manager, professor, experte, ondernemer of bestuurder kan aanraden.

Ik doe dat vaak en met plezier. En ik zie die "sisterhood", waarbij vrouwen andere vrouwen steunen, ook bij andere organisaties zoals Artemis, Charlie Magazine, Zeker van Haar Zaak, etc.. Die schop onder de kont geven we allemaal, en die helpt echt. Zo eenvoudig kan het zijn.