Meer nieuws over Kapellen? Volg onze Facebookpagina Gazet van Kapellen

Het artistieke koppel heeft geen kinderen, Peter en Magda zouden het jammer vinden dat de duizenden serigrafieën, geordend in eigen gemaakte linnen mappen, ooit verspreid zouden raken. “Het zou een waar geworden droom zijn, moest dit archief in zijn totaliteit een nieuwe eigenaar vinden”, zei Peter Bekaert me toen. Hij vreesde dat na typografie, na lithografie de digitalisering nu ook een einde zou brengen aan de kunstserigrafie.

In die periode was Dirk Van Mechelen Vlaams minister. In het begin van zijn ambtsperiode begon hij een eigen magazine Wijzers, met achtergrondinformatie over veelal economische onderwerpen in de ruimste zin van het woord. Zo kwam ik erbij om een artikel te schrijven over de bescheiden Kapelse kunstserigraaf Peter Bekaert en zijn zoektocht naar iemand die zijn collectie wilde kopen. Met succes, enkele maanden na publicatie reageerde Peter Bekaert opgelucht omdat zijn levenswerk in veilige handen was gekomen.

“Niet mogelijk! Soms is de zeefdruk beter dan het origineel.” Dat zijn niet de woorden van Peter Bekaert of Magda Van Houdt. Wel die van kunstenaar Michel Seuphor, wiens werk Peter Bekaert reproduceerde. “Met mijn grote waardering voor het vakmanschap en de toewijding van Peter Bekaert.” Deze niet mis te verstane tekst schreef Vlaams kunstenaar Roger Raveel op een werk van hem.

Niki de Saint Phalle

De Franse kunstenares Niki de Saint Phalle beweerde bij hoog en bij laag dat haar kleurrijke werken niet te zeefdrukken waren. Dat was voor ze Peter Bekaert leerde kennen. “Jammer dat we elkaar niet vroeger hebben ontmoet,” liet ze hem weten nadat hij enkele werken van haar zeefdrukte. Jarenlang verfijnde en stuurde hij de zeefdrukkunst bij, minutieus en geduldig.

“De verf die ik gebruik is vrijwel dezelfde die de kunstenaar hanteert. Met een rakel worden de inkten of andere kleursels door een opgespannen raster of zeef uitgestreken en doorgedrukt op een ondergrond. Voor elke nuance heb je een ander mengsel nodig. In uitzonderlijke gevallen zijn er dat meer dan dertig. Elke zeefdruk is genummerd en gesigneerd”, legt Peter uit. Zijn atelier ligt er in 2008 berustend bij. De zware zeefdrukmachines zijn weg. Alleen het artistiek oeuvre lag er nog. Het archief keek terug op belangrijke hoogtepunten.

Omdat zijn zeefdrukatelier een kwarteeuw bestond, pakte Peter in 1996 uit met een gewaagde jubileumuitgave. Die bevatte één werk van 25 baanbrekende moderne kunstenaars. In het Antwerpse Congrescentrum ’t Elzenveld werd de map voorgesteld. Ze geeft een idee van de voornaamste strekkingen in de kunst van de 20ste eeuw. Namen als Luc Peire, Pol Mara, Pinchas Shaar, Michel Seuphor staan daar garant voor.

Van het Koninklijk Museum in Brussel kwam een bestelling van 150 natuurzijden foulards naar een ontwerp van Pol Mara. Het verbaasde het museum dat een in het buitenland gerealiseerde sjaal van G. Klimt in de laden bleef liggen, terwijl die van Mara bijna onmiddellijk was uitverkocht. Voor de NV Schiesser International bracht Peter een ontwerp van Octave Landuyt. Het werd een Europese oplage met een certificaat in het Nederlands, Frans, Engels of Italiaans.

Kunst in Brusselse metro

De veelzijdigheid van Peter sloeg een brug naar het architecturaal decor van hedendaagse kunstwerken. Hij schrok er niet voor terug een werk van Luc Peire van 50 meter lang en ruim 3 meter hoog in glazen stroken van 25 tot 40 cm te realiseren voor het nieuwe metrostation Roodebeek in Brussel. Oorspronkelijk werd voor plexiglas gekozen. Peter stelde toch gelamineerd glas voor en ging daarvoor in onderhandeling bij Glaverbel. Het drukwerk zou aan de binnenzijde van het glas komen: één laag glas met de zeefdruk, één laag kunststof en één nieuw laag glas. Zo kon het werk nooit worden vernield.

Toen voorzitter Godfroid in 1991 besliste Sabena te herstructureren, werd ook besloten om ‘Oiseau ciel’ van René Magritte te hanteren als bedrijfslogo. Peter stond in voor de serigrafieën. Het wereldberoemde schilderij, toen geschat op bijna één miljoen euro, verhuisde in het diepste geheim naar zijn atelier. Deze unieke kunstschat in huis bezorgde Peter en Magda slapeloze nachten. “We waren opgelucht toen het werk erop zat en het succes oogstte in de hoogste rangen van Sabena”, aldus Magda Van Houdt. Bij het faillissement van Sabena bracht het origineel werk ‘Oiseau ciel’ op de veiling 3 miljoen euro op. Meteen was ons land een artistiek meesterwerk kwijt of hoe surrealistisch het er hier soms kan aan toegaan.

Mijn Serigraaf

Magda Van Houdt schreef, met dezelfde passie waarmee Peter zijn werk creëerde, hun artistieke levensverhaal. Geen saaie biografie of een opsomming van gedane zaken. Wel een leesbaar boek dat je meesleurt in de kunstwereld van de 20ste eeuw. In 209 bladzijden, verfraaid met prachtige kleurfoto’s van Peters werk en geïllustreerd met archieffoto’s waarop het echtpaar te zien is met de grote namen uit de kunstwereld.

“Toen mijn dokter me aanraadde dit verhaal te schrijven, vond ik het een onrealistisch voorstel. Toch bleef dat idee hangen en begon ik mijmeringen op papier te zetten. Vaak aan de keukentafel terwijl het eten aan het garen was. Mijmeringen werden hoofdstukken en zo ontstond dit boek”, zegt Magda.