Bondscoach Raoul Ehren kent de Nederlandse hockeysters als weinig anderen. Het hart van de selectie bestaat uit speelsters van de twintigvoudige nationale kampioen HC Den Bosch, waar Ehren twaalf jaar coach was. “Ik ken ze allemaal. Maar zij kennen mij ook. Daarom weet ik niet of dat een voor- dan wel een nadeel is”, aldus Ehren. 

De Belgische hockeysters zijn het afgelopen anderhalf jaar meer en goed gaan trainen. Ze zijn sterker, sneller, fitter en technischer dan voorheen. Tijdens het seizoen gaat het om negen trainingen per week, inclusief krachttraining. Wekelijks traint een groep van zeven met Toon Siepman om de strafcorner te verbeteren. 

Goede slepers als Stéphanie Vanden Borre, Ambre Ballenghien, Lucie Breyne en Louise Versavel lieten het tegen Australië echter afweten. Uit acht strafcorners werd niet gescoord en het duel ging met 0-2 verloren. Het was de enige dissonant in een toernooi dat verder overwinningen op Zuid-Afrika (4-1), Japan (3-0) en Chili (5-0) opleverde. Die laatste score was opvallend ruim, eerder had Nederland na een ruststand van 1-1 maar moeizaam van de debuterende Zuid-Amerikaanse speelsters afstand kunnen nemen (3-1). 

Ehren: “We hebben een paar routiniers, een middengroep en veel jong talent. En de speelsters hebben er veel voor over om de top te bereiken.” Ook achter het eerste vrouwenteam signaleert Ehren veel talent. Daarom was het voor hem een vanzelfsprekende keuze was om tot Parijs bij te tekenen.

Er wordt gezegd dat de Belgische hockeysters de mannen achterna gaan. Tot 2007 stelde het mannenhockey in België internationaal weinig voor. Negen jaar later stonden de Red Lions in de olympische finale, die van Argentinië werd verloren. Ehren bevestigt dat hij die route ambieert. “Maar het moet een beetje sneller.” Hij mikt al bij de Spelen van Parijs, over twee jaar, op een medaille. Omdat de prestatiedichtheid bij het vrouwenhockey geringer is dan bij de mannen, is een korte weg niet onmogelijk. Zoals hij na de zege op Chili zei: “We kunnen van iedereen winnen. Alleen Nederland steekt er iets bovenuit.”

De Nederlandse hockeysters, die de sinds 2017 alles wonnen wat er te winnen viel, hadden vooral interne problemen. Met het gedwongen vertrek van bondscoach Alison Annan (tegenwoordig werkzaam in China) lijken die opgelost. Onder Annan, die 24 uur per dag controle eiste over alles en iedereen, heerste een angstcultuur. Er was nauwelijks ruimte voor het individu, mindere speelsters werden genegeerd. Onder interimcoach Jamilon Mülders zijn de verhoudingen genormaliseerd, al bereikte Oranje in Amstelveen nog niet het topniveau.