Belgische renners blij met nadarhekken op Alpe d’Huez: “Het was soms op het randje”

Bocht 7 leek niet meer wat hij was geweest. Het was enkele uren voor de passage van de renners opvallend rustig in de meest beruchte haarspeldbocht ter wereld. In het verleden was bocht 7 steevast een heksenketel wanneer het Tourpeloton er passeerde, vooral de vele Nederlandse fans maakten er een gekkenhuis van. Met rookbommen, luide muziek en veel drank — kermis en polonaise op een Alpencol.

Vandaag was de sfeer aanvankelijk heel anders. De organisatie had paaltjes in het asfalt geklopt en touw gespannen om het publiek mooi op zijn plaats te houden. De gendarmerie was er ook opvallend talrijk aanwezig. Gevolg: het merendeel van de fans leek een andere plek te hebben opgezocht. Tot de renners er voorbij kwamen...

“Het was mijn eerste Alpe d’Huez in de Tour en ik moet zeggen: de verhalen die mij vooraf werden verteld... ze zijn niet overdreven. Het is toch een stuk anders dan andere aankomsten bergop”, aldus Wout van Aert.

Ook voor zijn ploegmaat Tiesj Benoot was het een primeur. “Het was indrukwekkend om als renner van een Nederlandse ploeg door die oranje massa te rijden, maar voor de veiligheid het was goed dat er in de laatste drie kilometers hekken stonden.”

Dat vond ook Jasper Stuyven, die al zijn tweede beurt toe was op de Alp: “Vooral de strook tussen bocht zeven en de nadarhekken was het drukst en meest hectisch. Het was soms op het randje, maar oke. Net zo zot als in 2018.”

Zijn naamgenoot Philipsen had vooral veel bier geroken: “Op de Oude Kwaremont in de Ronde van Vlaanderen zijn we ook wel wat gewend, maar dit bleef maar duren.” Koerskleren die stinken naar verschaald bier, maar geen fysiek leed.