Red Flames zijn uitgeschakeld na Zweedse treffer in slotminuut: “Dat die tegengoal in de laatste minuut valt, maakt het extra zuur”

Het gaat 20 minuten gewoon goed. Je kan je tegen een elftal kaliber Zweden aan het een en het ander verwachten. Een schot van Angeldahl dat Evrard uit de hoek duwt. Een kopbal van Ilestedt, uitzonderlijke redding van Evrard deze keer. Blackstenius scoort kort daarna. De VAR bewijst buitenspel. De Flames pompen zich op.

Wullaert laat zich overal zien. Zelfs als rechtsachter. Bewerkt onderweg de scheidsrechter en legt er eentje klaar voor Vanhaevermaet. Het schot vliegt naast. De vijfde corner: Evrard ligt in twee keer op de bal. Als ze een voorzet ziet voorbijvliegen, kopt De Caigny weg voor de bal in doel vliegt. Het ging 45 minuten goed. Als was het heel moeilijk.

België zingt: Come on, Nicky. Evrard pakt een schot van Asslani. De nullen staan er nog na een uur. Zelf een keer op doel getrapt. Zweden zeven tussen de palen, vijf afgeblokt. Ja, België kreunt. Zweden hamert en sloopt. Evrard pakt er nog een, wat een toernooi!

Fysiek begint het hier en daar te wegen. Dhont, de eerste invaller, knalt tegen het zijnet. België houdt de nummer 2 van de wereld meer dan 90 minuten op 0-0. Tot in de toegevoegde tijd: Linda Sembrandt met het fatale schot. Op een zucht van verlengingen. Nicky Evrard was de “UEFA vrouw van de match”, maar net daarom komt de nederlaag vooral bij de doelvrouw van de Red Flames bijzonder hard aan.

“Dat die tegengoal in de laatste minuut valt, maakt het extra zuur”, siste de beste doelvrouw van het toernooi. “We wisten dat Zweden sterk was op stilstaande fases. Ik zat er nog tussen, maar net niet genoeg. Dit doet superveel pijn, maar misschien is dit ook het goeie moment om een statement te maken. Wij waren een ploeg met maar een klein aantal profs, terwijl het bij Zweden allemaal profs zijn. Maar we konden onze voet naast de hunne zetten. Je zag dat ze zenuwachtig werden, meer risico namen en sneller ballen gingen droppen. Voor mij volgt er nu geen vakantie, neen. Maandag vertrek ik met OHL al op stage. Naar Engeland, maandag sta ik hier al terug.”

Julie Biesmans, die streed tot ze niet meer verder kon met een blessure, vatte de Belgische ontgoocheling perfect samen. “Dit is gewoon dikke kaka”, zuchtte de middenveldspeelster. “Op de laatste corner, gewoon doodzonde. We hebben gestreden en het een topland als Zweden enorm moeilijk gemaakt. Stranden op 30 seconden van verlengingen, pijnlijker kan niet. Maar we moeten dit avontuur meenemen naar de WK-kwalificatie, die er snel aankomt. De goede dingen van dit toernooi mogen we niet in de vuilbak gooien.”

Bondscoach Ives Serneels wilde nog niet vooruitkijken, daarvoor was de ontgoocheling te groot. “We hebben met alle middelen gestreden en in de eerste helft een par keer kunnen uitbreken, maar dat volstond niet”, concludeerde hij. “Dat je tegen de nummer twee van de wereld onder druk zou komen, viel te verwachten. Maar we moeten onthouden dat dit een fantastisch EK is geweest, dat we geschiedenis hebben geschreven. Voor elke speelster, piepjong of routinier, was dit een unieke ervaring. Dit hadden we allemaal nodig voor de ontwikkeling van ons team. We hebben hier met zijn allen zeventig dagen eendrachtig voor gewerkt. Hard labeur, dit maakt me dan ook trots. Een pluim voor iedereen. Ik ben nu even helemaal leeg en dringend aan vakantie toe. De batterijen weer opladen. En dan met deze groep weer naar het volgende doel toe werken.”