Als toeschouwer van ‘Homo universalis’ wordt de roep van de afstandsbediening na elke proef luider

Ik heb de neiging om te overdrijven, maar niet zo hard als de persoon die Homo universalis inleidde. “Deze zomer speelden honderd moedige kandidaten het spel van hun leven”, klonk het ernstig, bijna aankondigend dat wat zou volgen Fort Boyard was met uitgehongerde vampieren en gevechten met bruine beren.

De eerste opdracht van Homo universalis hield echter in dat de kandidaten een ballon moesten stukprikken alvorens een lockernummer te zoeken tussen de papiersnippers. “Het was echt zenuwslopend”, zei vrachtwagenchauffeur Danny. “Stom spel”, foeterde Frans, als eerste afdruipend onder begeleiding van de immer cynische Walter Grootaers, de voice-over van de show. De waarheid lag ergens in het midden: Homo universalis slaagt erin om de Eén-kijker te plezieren met Ketnet-vertier.

Homo universalis was vier seizoenen lang een rubriek in Iedereen beroemd, maar gaat voortaan zijn eigen weg. Aan het concept is echter niets veranderd: na elke opdracht valt iemand af tot er één kandidaat overblijft die een jaar lang mag reizen dankzij een sponsor die deelnemer Rina behoorlijk onsubtiel heeft vermeld tijdens een van de vele korte interviews tussen het labeur door.

Je komt tijdens die interviews wel iets te weten over de kandidaten, zoals dat Yves en Koro vader en dochter zijn, maar de gesprekken zijn niet dermate diepgravend of interessant dat ze je bijblijven. Enkel Henok is mij opgevallen. Hij wil winnen om zijn mama in Ethiopië te kunnen bezoeken en lachte tijdens een opdracht om zijn eigen “aardappelneus” – iemand met dergelijke zelfspot gun je op voorhand een plek in de finale.

Als format van vijf minuten was Homo universalis een voltreffer, maar ram de kijker in één aflevering negen opdrachten door de strot en je krijgt iets dat even bloedstollend is als een bingoavond onder gepensioneerden. Om het verst buikschuiven, zestien nagels in balans houden, je hoofd in een kom met bloem neerplanten, ontcijferen welke roddels over Wendy Van Wanten kloppen: als er iets op het spel staat, moet het plezierig zijn om eraan deel te nemen, maar als toeschouwer wordt de roep van de afstandsbediening na elke proef luider.

Het blijft echter bewonderenswaardig hoe ze erin geslaagd zijn kandidaten te ronselen die het spel spelen op leven en dood. Met een ontstopper op het hoofd liet Kato haar tranen de vrije loop na haar vroegtijdige uitschakeling, alsof ze net naast olympische goud had gegrepen. Koen was een stap verder geraakt en reageerde op een manier die deed vermoeden dat hij net aan de dood was ontsnapt na een Squid Game-waardige opgave. Ik zie sommigen in staat een moord te plegen voor die gratis reis. Nee, de homo universalis zal geen doetje zijn.

Homo universalis, elke zaterdag om 20.30 uur op Eén.