Zes nieuwe windturbines ingehuldigd in Retie: hoe goed doen we het eigenlijk op vlak van windenergie?
Aan de E34 in Retie is vandaag een nieuw windpark geopend. De zes windturbines, die er kwamen door een samenwerking van Engie en twee projectontwikkelaars, moet het elektriciteitsverbruik van 17.500 gezinnen dekken. Maar hoeveel elektriciteit winnen we in ons land intussen uit windenergie? En hoe goed doen we het in vergelijking met andere Europese landen?
61.500 megawattuur (MWh) aan groene energie per jaar, of het gebruik van zo'n 17.500 gezinnen. En 20.000 ton per jaar aan vermeden CO2-uitstoot, ongeveer het equivalent van 10.000 dieselwagens.
Daar zorgen vanaf nu zes windturbines langs de E34 in Retie voor. Ze werden vandaag ingehuldigd door Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA), in de aanwezigheid van de projectontwikkelaars ENGIE, Wind4Flanders en Storm. 210 omwonenden stapten mee in het project door erin te investeren.
Demir hoopt dat het project mee een antwoord kan bieden op de huidige energiecrisis. "Geen betere manier om Russisch gas af te zweren dan de handen in elkaar te slaan en samen te investeren in hernieuwbare energie. Ik hoop dat deze samenwerking in Retie ook anderen warm maakt om te investeren in wind. Ze kunnen op Vlaanderen rekenen om hen maximaal te ondersteunen. Sinds deze maand korten we vergunningsprocedures tot wel 6 tot 9 maanden in", zegt ze.
Volgens ENGIE Belgium-CEO Thierry Saegeman moet het windpark de energieproducent een stap dichter brengen bij haar doel van 1.000 MW aan geïnstalleerde capaciteit op land tegen 2030.
Tot een kwart van alle elektriciteit komt uit de wind
De zes windturbines komen bovenop de 655 stuks die nu al in Vlaanderen geïnstalleerd zijn.
Daarmee doen Vlaanderen én België het goed vergeleken met de rest van Europa. Eind 2020 hadden enkel Duitsland, Nederland en Denemarken (in die volgorde) in verhouding nog meer capaciteit geïnstalleerd dan ons land.
En al die windturbines brengen ook iets op. In februari van dit jaar kwam een kwart van alle geproduceerde elektriciteit in ons land van windturbines. Die piekproductie valt wel vooral in de herfst- en wintermaanden, wanneer de wind het hardst waait. In het voorjaar en de zomermaanden komt de groene energie vooral van zonnepanelen.
Er is nog marge... maar vooral op zee
Toch is er nog marge voor nog meer windenergie. Zeker in West-Vlaanderen is er nog veel winst te halen. Het geïnstalleerde vermogen ligt daar maar half zo hoog als in Oost-Vlaanderen, terwijl de windsnelheden er de hoogste zijn van heel het land.
Daarbij komt ook de ambitie van de Vlaamse regering: nog zeker tot 2030 wil die dat de geïnstalleerde capaciteit blijft groeien.
“Het potentieel is enorm”, zegt ook Bart Bode van de Vlaamse Windenergie Associatie (VWEA). Die vereniging houdt zich enkel bezig met windturbines op het land. “Maar er zijn nog enkele struikelstenen in het ruimtelijk beleid die de ontwikkeling vertragen."
"Windturbines moeten bijvoorbeeld altijd aansluiten op bestaande infrastructuur zoals autowegen, industrieterreinen of havengebied. Maar aan de E40 ter hoogte van Veurne, waar het grootste potentieel van het land zit, ligt er een regionale luchthaven waardoor er beperkingen gelden voor wat we daar kunnen doen. We zijn nu in gesprek met Defensie en de luchtvaartautoriteiten om te bekijken wat we daaraan kunnen doen.”
En dan is er nog de grootste struikelsteen van allemaal, zegt Bode: “de moeilijke discussie van wat landschapsverstorend is en wat niet. Moet een landschap er eeuwig hetzelfde uitzien? Of mag het evolueren?” Het is in de praktijk een zeer subjectieve discussie die zich juridisch maar moeilijk laat beslechten, waardoor bijvoorbeeld buurtcomités de komst van nieuwe windmolens gemakkelijk jarenlang kunnen vertragen.
Wachten op Ventilus
Sowieso valt de grootste winst voor wind niet op land te boeken, maar op zee. Daar blaast de wind aan een constantere en hogere snelheid, waardoor de productie er hoger ligt.
De capaciteit van de windturbines die op de Noordzee geïnstalleerd zijn, is met 2,2 GW nu al anderhalf keer zo groot als die van de turbines op land. En die verhouding zal nog verder kantelen in het voordeel van wind op zee. De Prinses Elisabeth-zone in de Noordzee, die in ontwikkeling is, zou de totale capaciteit op zee nog eens verdubbelen.
Alleen moet al die elektriciteit wel aan land raken. Het West-Vlaamse stroomnet is daar momenteel niet op voorzien. Daar komt de Ventilus-hoogspanningslijn in beeld. Die zou een belangrijke schakel kunnen worden in de nationale elektriciteitsvoorziening… als de lokale burgemeesters en de Vlaamse regering het eens worden over de vraag of die bovengronds dan wel ondergronds moet komen.
