Elke keer als we in de Begijnhofkerk binnenstappen, zijn we in een mum van tijd weer in Italië. Die harmonische architectuur, prachtige decoratie en bijzondere, eeuwenoude muurtekeningen slaan ons elke keer met verstomming. Geen makkelijke plek om een expositie op te bouwen: ga maar eens de strijd aan met al die schoonheid die je ogen kidnappen. Maar de expo die er momenteel loopt, met werk van Caroline Coolen, Tom Liekens, Camille Dufour en Frans Masereel, gaat op schitterende wijze in gesprek met het decor.

Leeuw

Aanleiding van de expo ‘Houtsnede’ is de vijftigste verjaardag van het overlijden van Frans Masereel (1889-1972), een van de belangrijkste Belgische grafische kunstenaars van de twintigste eeuw. In 1976 werd een expo met werk van hem in Bokrijk georganiseerd. In 1980, één jaar voor de dood van zijn weduwe, kunstenares Laure Malclès, zette zij de bruikleen van die werken om in een officieel legaat. Daardoor beschikt de cel Erfgoed van de Provincie Limburg nu over een belangrijke Masereel-collectie.

(lees verder onder de foto)

Curatoren Marc Milissen en Herman Maes spiegelen een greep van houtsneden uit die collectie aan drie kunstenaars van nu. De drie werken ook met houtsneden, maar op een andere manier. Van Caroline Coolen is er een groot doek waarop een leeuw staat, afgedrukt met houtsneden op canvas, maar vervolgens nog verder uitgewerkt door extra elementen toe te voegen of weg te krassen. Ze toont ook een aantal sculpturen, zoals distels afgegoten in brons. Van Tom Liekens zijn er vier grote werken te zien, twee in zwart-wit, twee in kleur. Huiskamers vol objecten of andere taferelen: een combinatie van houtsnede, tekening en collage.

Drenkelingen

Camille Dufour vult het schip van de kerk met een indrukwekkende reeks prints die telkens ietsje meer vervagen. Op de doeken zien we drenkelingen drijven op een woelige zee, vluchtelingen die hun overtocht niet overleefden. Aan de achterkant van de prints - de plaats waar ze druk zette om de inkt van de houtsnede door te doen komen - gebruikte ze kleurextracten afkomstig van gedroogde bloemen bij het druk zetten. Die achterkanten zijn zo als het ware ‘bloemenkransen op zeemansgraven’ geworden. Een herinnering: wij mogen deze mensen niet vergeten, wij mogen deze beelden niet laten vervagen.

(lees verder onder de foto)

De keuze voor de Begijnhofkerk is niet alleen om de pracht en praal gekozen. Alle houtsneden gaan er de dialoog aan met de 14de- en 15de-eeuwse muurschilderingen. Dat is ook grafische kunst én geschilderd op basis van (afdrukken van) houtsneden die rondreizende schilders vroeger van kerk naar kerk meenamen. Kortom: een expo als een houtsnede zelf: laagje per laagje boeiend.

‘Houtsnede’, nog tot 30 oktober, Begijnhofkerk in Sint-Truiden. Gratis toegang. Info: www.limburg.be