Voorbijgangers over jaagpad waar Imane verdween: “Even je evenwicht verliezen en je ligt in de Zenne”

We starten onze fietstocht aan het Zennegat in de Mechelse deelgemeente Heffen. Hier komen de Zenne, de Dijle, de Leuvense Vaart en de Rupel samen. Het is nog relatief vroeg in de voormiddag en over de Zenne hangt een mysterieuze nevel. Op de begroeiing langs de oevers ligt een dun laagje rijm. Het is bijna laagtij en hier en daar steekt een steen of een tak omhoog uit de bedding van de rivier. Ik betrap mezelf erop dat ik met een scherpe blik de oevers afspeur. Net als zoveel mensen dat deden de afgelopen week, op zoek naar een spoor van Imane.

LEES OOK. Vader van vermiste Imane: “De onzekerheid van wat er met haar is gebeurd, is ondraaglijk”

Tussen Leest en Heffen ontmoet ik twee wandelende dames die er stevig de tred inhouden. “Wij zijn van wandelclub De Slak uit Leest”, vertellen ze. “Wij wandelen heel vaak langs de oevers van de Zenne. Hier is het mooi breed en als je hier van de weg afgeraakt met je fiets, dan rij je niet zomaar in het water. Je blijft steken achter de begroeiing. Maar in Zemst is er een steile betonnen berm tot beneden. Als je daar afrijdt, dan kom je in het water terecht en geraak je er niet meer uit, want daar is niks om je aan vast te klampen. Omdat de Zenne er zo smal is, is ook de stroming heel sterk op dat stuk. Ik schrik ervan dat er daar nog niet meer ongelukken gebeurd zijn. Ik fiets daar zelf ook regelmatig en probeer dan altijd goed in het midden van het jaagpad te rijden. Mijn man wil daar ’s avonds zelfs niet meer fietsen. Er is geen verlichting en het is er pikkedonker. Als er een rat of een konijn voor je wiel springt en je schrikt, dan kun je zomaar in de Zenne belanden.”

Even verder, op het jaagpad tussen Leest en Hombeek, zijn arbeiders bezig aan het wegdek. “Hier en daar zijn kleine gleufjes in het asfalt”, legt een van de mannen mij uit. “Onder hoge druk blazen we alle kleine steentjes uit die gleuf en daarna wordt ze door mijn collega’s opgevuld met pek. Nee, dit heeft niets te maken met het voorval met Imane. Het hoort bij het systematisch onderhoud van het jaagpad, dit doen we op regelmatige basis. Als de scheurtjes te groot worden, zou iemand er met zijn wiel kunnen in blijven steken.”

Duikers

Voorbij Hombeek bestaat het jaagpad niet langer uit asfalt, maar rij je op gravel. De berm van de Zenne is nog steeds licht glooiend en er groeien struiken en riet.

Wanneer ik Zemst nader, doemen in de verte twee blauwe zwaailichten op in de nevel. Het blijkt het team van Alain Remue van de Cel Vermiste Personen. In de bedding van de Zenne, die ondertussen op haar laagste niveau staat, zie ik vijf duikers lopen. Ze staan tot hun middel in het water en met lage stokken tasten ze de bodem van de rivier af. Vanop de oever volgt Alain Remue de zoektocht. “Zoals je weet hebben we de fiets van Imane teruggevonden, maar van haar lichaam is nog steeds geen spoor. We blijven zoeken, maar door de sterke stroming in de rivier kan het lichaam ook al verder afgedreven zijn tot in de Rupel of zelfs de Schelde. De familie moet zich neerleggen bij het feit dat ze niet levend zal teruggevonden worden.”

Als we Alain Remue vertellen dat we bij voorbijgangers eens polsen hoe zij de veiligheid van het jaagpad percipiëren, is hij verrast. “Het is toch niet omdat één iemand een accident heeft met de wagen dat je daarom niet meer in je auto stapt. Wat Imane is overkomen weten we niet exact, maar het kan iedereen gebeuren.”

Even verder komen we aan in Zemst, waar de Zenne ingekapseld is in een betonnen bedding. Het water stroomt er merkelijk sneller. Ik kan met mijn eigen ogen vaststellen dat je hier moeilijk uitgeraakt als je in de rivier zou vallen. Gelukkig waren er getuigen die zagen hoe Imane in de Zenne viel, anders was er misschien nog steeds geen zekerheid omtrent haar verdwijning.

LEES OOK. Na tragisch ongeval van Imane (25) aan Zenne: wat als het lichaam van dierbare niet gevonden wordt?

Esther uit Zemst rijdt hier alle dagen voorbij met haar fiets. “Ik heb hier al vaak gefietst met felle wind. Dan kan het hier wel gevaarlijk zijn. Hier val je meteen in het water. Als je nog verder doorrijdt naar Eppegem, dan is er opnieuw een soort talud met struiken voor je bij het water komt. Wat er gebeurd is, blijft natuurlijk een heel spijtige zaak.”

Jean-Pierre laat zijn hond Yano uit langs het jaagpad en kent de buurt hier goed. “Ik woon hier even verder. Er had hier al veel eerder iets kunnen gebeuren. Als ik zie hoe sommige jongeren hier zonder handen fietsen, met hun gsm bezig zijn of met een koptelefoon op hun hoofd rijden, dan is het bijna een wonder dat dit het eerste accident is. Je moet maar even je evenwicht verliezen en je ligt in de Zenne. Als het laag water is zoals nu geraak je er nog wel uit, maar bij hoogtij lukt dat niet. Hier is het mooi geasfalteerd en om de vijftig meter staat een verlichtingspaal. Je kunt dus niet zeggen dat het hier gevaarlijk is. Het is een heel spijtig ongeval.”

Tijd om terug te keren richting Zennegat. In Leest komen we Toon van Eycken tegen. Hij fietst geregeld langs het jaagpad. “De route in Zemst ken ik niet, maar als je hier op dit stuk bij hoogwater in de Zenne valt, dan zou het ook moeilijk zijn om eruit te geraken. Men zou al kunnen beginnen met hier ook verlichting te zetten. Op sommige plaatsen zou ook een afspanning kunnen helpen. Als het mooi weer is, moet je hier opletten, want dan is er veel volk op het jaagpad.”

Edwin Vanoverschelde laat zijn hond Alfa uit op het jaagpad ter hoogte van het centrum van Heffen. “Ik maak hier tweemaal per dag een wandeling met de hond en ik heb hier nog nooit een incident gezien. Dit jaagpad is volgens mij heel goed berijdbaar en nog niet zolang geleden heraangelegd. Het meest schokkende wat ik hier al gezien heb, waren enkele jongeren die met een rubberbootje aan het spelen waren in de Zenne.”

Ondertussen is het bijna middag en heeft de winterzon zich door de laaghangende nevel gepriemd. Ze zorgt voor glinsteringen op het wassende water in de Zennebedding. Een vlucht meeuwen neemt schreeuwend een bad. Het vredige tafereel laat niet vermoeden dat de Zenne ook wreed kan zijn.