Prinses Delphine openhartig over haar tienerjaren: "Anorexia is als een drug, het neemt je leven over"
"Op mijn 13e ontwikkelde ik anorexia, het was verschrikkelijk." Dat heeft prinses Delphine verteld in een openhartig interview met Radio2-presentator Peter Van de Veire. Als ambassadeur van het project Warme William vindt Delphine het belangrijk om open te spreken over mentaal welzijn en dus ook over haar verleden met de eetstoornis. "Ik heb nu pas de kracht om over mijn eigen ervaringen te spreken, maar het mag geen taboe blijven."
De ziekte ligt al een heel aantal jaar achter prinses Delphine, maar ze kan er nog niet lang over praten. Dat deed ze vanmiddag wel bij presentator Peter Van de Veire nadat ze te gast was in zijn programma "Goeiemorgen morgen!". "Waarom? Omdat ik het belangrijk vind om het taboe te doorbreken."
Delphine is één van de ambassadeurs van #binnenstebuiten, een campagne van de organisatie Warme William. Een Warme William is iemand die je kan vertrouwen en die naar je luistert. De organisatie wil het mentaal welzijn van jongeren verbeteren door hen aan te moedigen te praten over hun gevoelens.
Nood aan controle
Ook Delphine had het mentaal moeilijk tijdens haar jeugd. "Ik was een heel ongelukkig kind. De wereld vond ik droevig en grijs. Dat kwam omdat mijn mama ongelukkig was. Want kinderen zijn als sponsjes: als hun ouders ongelukkig zijn, zijn zij dat ook."
Kinderen zijn als sponsjes: als hun ouders ongelukkig zijn, zijn zij dat ook
"Als tiener ontwikkelde ik anorexia. Ik kon de chaos rondom mij niet aan, en het enige dat ik nog onder controle had, was mijn voeding. Dus koos ik ervoor om te stoppen met eten. Ik wist niet wat er aan het gebeuren was met mij want ik had nog nooit van het woord "anorexia" gehoord."
"Uiteindelijk heb ik aan mijn mama gevraagd of ik met iemand kon praten. Ik wist niet dat psychologen bestonden, maar ik wist wel dat ik niet met mijn mama wou praten. Die psycholoog heeft mij gered van het ziekenhuis en geloofde in mijn wilskracht. Zij wou aan mijn mentaal welzijn werken."
Kunst als uitlaatklep
Uiteindelijk kwam Delphine erbovenop toen ze naar een kunstschool ging. "De dag dat ik daar begon, werd ik beter omdat ik de kans kreeg om mezelf uit te drukken in kunst. Dat is waarom ik nu ook zo in kunst geloof. Je kunt je uitdrukken in een andere taal."
Delphine heeft dan ook een goede raad voor mensen die zelf worstelen met een eetstoornis. "Ga iets artistiek doen zoals verven, dansen, zingen of schrijven. Of begin aan een teamsport. Dan voel je je belangrijk en geraak je uit die bubbel van isolement en eenzaamheid."
Want tienerjaren krijg je nooit terug, vertelt Delphine nog. "Ik heb mijn tienerjaren niet beleefd. Ik zou opnieuw geboren willen worden en alles overdoen. Ik vind het dan ook heel belangrijk om nu in het moment te leven, niet na te denken over de volgende stappen. Dat is de beste manier om in het leven te staan, denk ik."