Finland: winland?

“It’s crazy, it’s party!” Met Käärijä (29) zou het wel eens feest kunnen worden voor Finland. De experimentele rapper is de grote favoriet om zijn halve finale te winnen. Naast het podium een joviale en innemende kerel, erop een ongeremde performer. Rap, elektronische beats, en metal-elementen gaan in één grote blender, en Cha Cha Cha komt eruit. De tekst is in het Fins, amper te begrijpen, maar dankzij het repetitieve “cha cha cha” kan iedereen meedoen. Visueel maakt hij er een spektakel van: met een gifgroene bolero en blote bast, zijn kort opgeschoren jommekeskapsel, fluoroze ballroomdansers en veel houten palletten.

Zweden: geliefd sinds 2012

De té kloppen favoriet dit jaar? Dat moet Loreen (39) zijn. Na Bakoe in 2012 gaat de Zweedse nu voor de tweede keer op zoek naar Euphoria. Sinds duidelijk werd dat de ex-winnares opnieuw naar het Songfestival mocht gaan, staat ze onafgebroken aan de leiding bij de bookmakers en is ze zeer geliefd bij het publiek. “Ik voel geen druk om hier voor een tweede keer te staan”, zei ze op het turquoise tapijt. “Dat klinkt ook zo negatief. Maar ik wil goede vibes uitzenden, en dus moet ik me echt heel goed focussen!” Met Tattoo brengt ze een dancepopnummer met flukse uithalen en een zwierige choreo waarbij ze over de grond glijdt en net niet platgedrukt wordt door een ledscherm.

Israël: dansen als Britney Spears

Noa Kirel (22) is nu al een gevestigde waarde als popster in Israël. Sinds 2020 ligt ze onder contract bij het grote Atlantic Records, waar ook Ed Sheeran en Lizzo onderdak hebben. Doordat ze met één nier geboren werd, mat ze zich al snel een sterk karakter aan. Ze deed zelfs haar verplichte legerdienst drie jaar geleden, ook al had ze recht op een vrijstelling vanwege haar gezondheid. “Ik wou een voorbeeld geven aan de jeugd die me volgt”, klinkt het. In Liverpool brengt ze Unicorn, een anthem voor vrouwelijke empowerment en zelfvertrouwen. Let vooral op haar dansintermezzo met Britney Spears-allures. Toen de beelden van de eerste repetitie werden vrijgegeven, koos ze net dat stukje om te delen.

Servië: zweten in Berlijn

Een van de meest frisse inzendingen en strafste underdogs is Luke Black (30) met Samo Mi Se Spava. De Serviër brengt techno, elektronische beats en zelfs elementen uit de indiepop samen in de tweetalige song, en voert iedereen qua sfeer zo richting de bekende Berlijnse nachtclub Berghain. Niet onlogisch, onlangs maakte hij nog een techno-operashow voor de club. Terwijl de song – die gaat over hoe dromen beter zijn dan de realiteit – de oren kietelt, prikkelt de act visueel. Bij de start ligt hij in een bloem, waaraan zijn gemaskerde dansers verbonden zijn met geribbelde buizen, die hij een voor een losrukt.

Kroatië: de tractor van Poetin

De mannen van Let 3 weten met hun Mama SC meer dan de aandacht te trekken. En het is niet hun eerste stunt. Een van hun albums Nečuveno werd als cd met artwork uitgebracht, maar had geen noot muziek. In Liverpool hullen ze zich in kleurrijke mantels en rokken, combineren ze lipstick met een volle plaksnor, en sneren ze in hun anti-oorlogslied over een tractor naar Russisch president Vladimir Poetin en zijn Wit-Russische collega Aleksandr Loekasjenko. Een van de Kroaten komt met twee vuurspuwende raketten het podium op. Normaal houdt het Songfestival niet van politieke statements, maar voorlopig komen de gekste vogels van deze editie ermee weg.

Moldavië: bosnimfen en een fluitsolo

Pasha Parfeni (36) is geen onbekende voor het Songfestival. In 2012 deed hij al eens mee en eindigde hij elfde, een jaar later schreef hij mee aan de inzending met Aliona Moon. Nu mag hij het proberen met Soarele şi Luna. De tekst is van Yuliana, zijn vrouw, en gaat over hoe hij zijn bruid gevonden heeft. Winnen lijkt moeilijk, doorstoten naar de finale moet wel lukken. De folkloristische en kosmische insteek van het nummer – de zon en de maan worden bezongen – trekken ze visueel door. Verwacht gehoornde bosnimfen als backing vocals en een persoon met dwerggroei die een solo met een fluit komt spelen.