Groen moet stoppen met dogma’s en sprookjes

Het vertrek van Kristof Calvo uit de nationale politiek zou voor Groen weleens de nekslag kunnen zijn die het begin is van een wederopstanding. Maar dan moet de partij eerst tot as vergaan en dan, met een totaal nieuw en fundamenteel ander programma verrijzen, om planetaire catastrofes te helpen vermijden. Anuna De Wever zal het vast niet graag horen, maar Groen moet verdwijnen en zichzelf heruitvinden als een ecomodernistische partij, die gericht is op groei. Groen moet de partij worden van meer, meer, meer.

Maar eerst zal in 2024 vermoedelijk gebeuren wat in 2003 al gebeurde met Agalev, na de regeringsdeelname aan paars-groen onder de liberale premier Guy Verhofstadt. Minder, minder, minder. Er bleef toen, wegens veel gesukkel van het ene incident naar het andere, niets meer over van de partij. De kiezer had duchtig herverkaveld, en alle groenen uit de Kamer geborsteld. De kiezer is genadeloos, maar de kiezer is de baas.

Het bijltje

Dat zal die kiezer in 2024 opnieuw tonen. Veel redenen om in Groen te geloven heeft een mens niet bij het ter stembus gaan, nu de ene na de andere mandataris er zelf het bijltje bij neergooit om een lokaal mandaat na te streven: Björn Rzoska, Elisabeth Meuleman – nu ook Calvo, en er zullen er wellicht nog volgen. Daarmee geven de schaarse bekende gezichten van Groen een jaar voor die cruciale verkiezingen – al dan niet bewust en gewild – te kennen dat ze drommels goed beseffen dat Groen moeite zal hebben om regionaal en federaal de kiesdrempel te halen.

Ze maken er een zelfvervullende voorspelling van. Zelfs al is dat, nogmaals, niet hun bedoeling, toch zullen velen dat zo zien: die groenen vluchten naar een veilig plekje in hun stad, om een nieuwe afstraffing door de kiezer – na opnieuw al dat gesukkel van het ene incident naar het andere – te ontlopen. Als je niet eens op de lijst staat, kun je niet niet verkozen worden. Slim bekeken wel.

Na 2003 is Groen rechtgekrabbeld en opnieuw tot regeringsdeelname opgeklommen. Een tweede keer opstaan uit de dood zal lastig zijn. Tenzij de partij zich heruitvindt. Stop met dogma’s te omhelzen en sprookjes te vertellen, zoals Anuna De Wever, en kies volop voor oplossingen. De klimaatopwarming moet met alle mogelijke middelen worden bestreden, en tegelijk moeten we ons volop wapenen tegen de gevolgen ervan.

Wat we nodig hebben, is een écht groene partij, die weet dat we fossielvrij moeten groeien om te investeren in welvaart en technologie voor wie lijdt onder klimaatverandering, zoals ggo’s voor boeren in het zuiden die onder meer droogteresistente gewassen nodig hebben, kerncentrales en andere klimaatneutrale energiebronnen om ervoor te zorgen dat alle mensen (m/v/x) broeders worden met overvloedig veel energie ter beschikking, zodat we schoon kunnen rijden en vliegen en noem maar op, en hittedoden kunnen vermijden met massaal veel airco’s.

Het is bekend dat die ideeën leven bij sommige jonge groenen. Wel, laat hen nú de macht grijpen. Voor 2024 is het te laat, maar de mensheid heeft nog wel even.