Direct naar artikelinhoud
OverzichtOekraïne Update

Het Oekraïense geduld: elke Russische tank die nu vernietigd wordt, hoeft tijdens het offensief niet meer bekampt te worden

Brand in een fabriek in de Russische Belgorod. Ook deze week werden in het grensgebied aanvallen uitgevoerd, wat de dilemma's voor het Russische leger vergroot.Beeld Photo News // Eva Beeusaert

Wat speelt er op dit moment in Oekraïne en Rusland? Journalist Tommy Thijs volgt voor De Morgen de oorlog in Oekraïne op de voet. Hij praat u bij in deze wekelijkse Oekraïne Update.

Het Oekraïense leger staat klaar om zijn tegenoffensief te lanceren. Die boodschap bracht president Volodymyr Zelensky gisteren naar buiten in een interview met The Wall Street Journal. Eerder deze week zei Zelensky in een toespraak voor de Oekraïense bevolking al dat er “belangrijke beslissingen” waren genomen over “de timing” van de offensieve acties.

Eindelijk, zullen sommigen zeggen, al zijn de aankondigingen mogelijk ook nog altijd niet meer dan een deel van de misleidingstactieken. De voorbije weken werd regelmatig de vraag gesteld waarom het offensief maar niet van de grond kwam. De druk op Zelensky en co. is groot, vooral vanuit het buitenland. Toch lijkt de Oekraïense legerleiding heel bewust zijn tijd te nemen om zich minutieus voor te bereiden op het offensief. Met aanhoudende drone- en raketaanvallen probeerde Rusland de hele maand mei die voorbereidingen te verstoren.

Sowieso was het voor Oekraïne wachten op beter weer, waarbij hevige stortbuien met overstromingen tot gevolg vorige week nog roet in het eten leken te gooien. Ook op het beloofde materiaal uit het Westen wachtte het Oekraïense leger tot het zo veel mogelijk tanks, pantservoertuigen, artilleriestukken en raketten had ontvangen.

Altijd op de hoogte blijven over de laatste ontwikkelingen over de oorlog in Oekraine? Lees de liveblog, ook via de app van De Morgen en krijg meteen een bericht bij belangrijk nieuws.

Dat lijkt nu het geval te zijn. Oekraïne zet sinds een drietal weken volop Britse Storm Shadow-raketten in om Russische kazernes, commandoposten en opslagplaatsen tot ver achter de frontlinies te bestoken. Elke Russische tank die daarbij wordt vernietigd, hoeft al niet meer tijdens het echte offensief bekampt te worden. Elke westerse tank die in tussentijd wordt geleverd, versterkt de Oekraïense slagkracht nog meer.

In dat verband kijken militaire analisten ook uit naar de ‘Zweedse brigade’. Het Scandinavische land leidde in mei in alle stilte mogelijk 3.000 tot 5.000 Oekraïense militairen op en stuurde hen onlangs terug naar hun thuisland met het meest moderne oorlogsmateriaal dat er op het slagveld te vinden is. Zweden, nog steeds geen NAVO-lid, ontpopt zich zo tot een van de gulste schenkers aan Oekraïne, naast de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland.

Een Zweeds Archer-artillerievoertuig tijdens een recente training in het zuiden van Zweden waar mogelijk ook Oekraïense militairen aan deelnamen.Beeld via REUTERS

Uit de locaties van de Oekraïense voorbereidende aanvallen valt nog steeds niet op te maken waar het uiteindelijke offensief zal plaatsvinden. Aanhoudende aanvallen over de grens in de Russische grensregio en Belgorod en sinds deze week zelfs drone-aanvallen op Moskou, dragen alleen maar bij aan de bewust bedoelde verwarring en dilemma's voor het Russische leger.

Anderzijds kan Oekraïne ook niet eeuwig wachten. Het Russische leger blijft zijn posities en loopgraven versterken om de verwachte Oekraïense opmars te vertragen. Ook Zelensky zit dus met dilemma's.

Voor de Moskovieten was de drone-aanval deze week een ruw ontwaken. De oorlog is niet langer een ‘speciale militaire operatie’ op honderden kilometers van hen vandaan, maar bevindt zich nu ook in het hart van de Russische staat.

Officieel zegt Oekraïne niets te weten over de aanval. Toch heeft het er alle schijn van dat het land er de hand in had. En dat brengt ook risico's met zich mee, bijvoorbeeld wat de appetijt voor toekomstige wapenleveringen uit het Westen betreft. Bij de Britten klonk het deze week nog wel dat Oekraïne het “legitieme recht” heeft om zich te verdedigen op Russisch grondgebied, maar het Witte Huis toonde zich opvallend voorzichtiger. De Verenigde Staten zijn “in het algemeen geen voorstander van aanvallen in Rusland”, zo klonk het in wat op een voorzichtige breuklijn leek.

Ook deze artikels schreven we deze week over de oorlog in Oekraïne:

• NAVO-toetreding van Oekraïne is station te ver, zo solide mogelijk plan-B moet redding brengen

De vraag wanneer en hoe Oekraïne zal toetreden tot de NAVO is een splijtzwam binnen de alliantie. Maar zes weken voor de grote top van NAVO-leiders in Vilnius komen de contouren van een compromis in zicht.

• Meer dan 1.000 schoten per minuut: hoe de Oekraïense luchtafweer steeds meer Russische raketten en drones treft

Er gaat bijna geen dag voorbij zonder Russische drone- en raketaanvallen op Oekraïense steden, maar Oekraïne heeft er een steeds beter antwoord op. Zo goed als alle projectielen worden uit de lucht geschoten, claimt Kiev. Dat roept de vraag op hoe gevaarlijk de Russische rakettenregen nog is.

• Van elektrische schokken tot waterboarding: Russische Nationale Garde beging vreselijke misdaden in Cherson

Oekraïne heeft vier leden van de Russische Nationale Garde aangeklaagd wegens oorlogsmisdaden in Cherson. De vier namen volgens de autoriteiten niet eens de moeite om hun identiteit te verbergen, want gingen ervan uit straffeloos te kunnen handelen.

• Rusland-onderzoeker Jade McGlynn: ‘Poetin viel Oekraïne niet tegen de wil van zijn volk binnen’

In haar pas verschenen boeken Russia’s War en Memory Makers brengt Rusland-expert Jade McGlynn de Kremlin-propaganda over de oorlog in Oekraïne in kaart. “Als je een avondje naar de staatstelevisie kijkt, lijkt ­Poetin nog een rustige, redelijke man.”

• Voormalig parlementslid Ilja Ponomarjov ziet nog maar één oplossing voor Rusland: revolutie (en een dode Poetin)

Ilja Ponomarjov is de leider van het Vrijheid van Rusland Legioen, dat vorige week vanuit Oekraïne Rusland binnenviel. Ooit behoorde hij tot de linkse oppositie in de Doema, maar Ponomarjov heeft het geloof in tegenstemmen en straatprotest allang verloren.