Guillaume Van der Stighelen schreef de voorbije jaren een tiental boeken en kruipt tegenwoordig als columnist in de pen voor onder andere Gazet van Antwerpen. De voormalige reclamemaker werd echter vooral bekend als medeoprichter van het reclamebureau Duval Guillaume. Zelf is hij niet meer actief in de sector, sinds zijn zoon Mattias in 2011 om het leven kwam tijdens een kotfeestje in Antwerpen. De jonge student industriële wetenschappen, die net 21 jaar oud was, viel drie meter diep in een keldergat en was op slag dood.

In de open brief beschrijft Van der Stighelen de hel die hij zelf moest doorworstelen na het overlijden van zijn zoon. Hij roept de Reuzegommers op om alle vragen van de vader van Sanda Dia te beantwoorden en om zeker geen informatie achter te houden.

Open brief aan de veroordeelde leden van Reuzegom.

Heren, ik ga geen oordeel vellen over jullie daden. Dat heeft de rechtbank gedaan en de discussie over die uitspraak laat ik over aan anderen. Het is iets anders waarop ik wil wijzen. De vader van Sanda vraagt jullie de details over wat er precies gebeurd is. Hij vraagt die niet om jullie nog schuldiger te maken dan jullie al zijn. Hij vraagt het om een andere reden.

Als je verneemt dat je zoon is omgekomen, dan spookt het jaren door je hoofd hoe het precies is gebeurd. Tot in de kleinste details. Dat kan vreemd klinken voor iemand die het zelf niet heeft meegemaakt, maar het is zo. Als ouder wil je weten hoe je kind heeft geleden, of er nog iets gezegd werd. Nachten dwaal je rond, trachtend te herbeleven wat je zoon heeft beleefd. Hoe minder je weet, hoe meer je gaat fantaseren. En dat is een hel. Als je dan het gevoel hebt dat er iets wordt achtergehouden, wordt het nog erger.

LEES OOK. Meer dan duizend betogers tegen Reuzegom-arrest in Brussel en Gent, ook Acid aanwezig: “Morgen komt er meer van mij”

Zelf hebben wij het geluk gehad dat alle jongeren die op het feestje waren waar onze zoon dodelijk ten val kwam ons zijn komen vertellen wat ze gezien hebben. Sommigen zelfs jaren later nog. En telkens deed het goed. Telkens verzachtte het de pijn. Mij hielp het een beeld te vormen over hoe het geweest is. Scherper dan hoe ik het mij inbeeldde. Het hielp te aanvaarden. Het heelde wat niet te helen was.

Ik weet, de hele wereld kijkt naar jullie. Dat maakt het niet makkelijker. Jullie worden aangevallen, en hard. Dat versterkt de band tussen jullie. Gebruik die band niet om de ouders van Sanda uit te sluiten uit jullie verhaal. Het is ook hun verhaal. Jullie hele leven gaan jullie dit meedragen. Draag het niet alleen. Neem contact op met hen, los van de buitenwereld. Vertel hen wat jullie weten. Vertel hen alles. Het zal hun zoon niet terugbrengen. Maar het zal hen helpen. Jullie kunnen hen helpen. Door even jullie eigen ellende opzij te zetten en na te denken over de ellende van die mensen. Als een vader openlijk smeekt om antwoorden, geef hem die dan. Zonder pers of advocaten erbij. Gewoon. Onder mensen.

Guillaume Van der Stighelen

Vader van Mattias, overleden in 2011

LEES OOK. Heksenjacht op Reuzegom-ouders: sterrenzaak afgekraakt, scheldtirades aan telefoon en “visolie”-reviews. “We zijn mensen kapot aan het maken”