Het kunstwerk kreeg een plaats op de hoek van de Stadsgaaf en de Daelderdijk, met zicht op de burchtheuvel waar het kasteel Carolinaberg gebouwd werd en waar de Loonse graven regelmatig verbleven tussen 1014 en 1362.Voorafgegaan door de Koninklijke Schutterij Sint-Elisabeth begaven de aanwezigen zich naar de plaats waar het monument opgericht werd.Jean-Pierre Segers verwelkomde de aanwezigen, belichtte het verloop van de viering en stelde de peter (Tony Colla), en de meter (Noëlla Venken) voor. Zij flankeerden het gravenpaar: Elvire Kerkhofs, in de rol van gravin, en graaf als ridder Bjorn Bammens, verdoken in een maliënkolder, metalen been- en armbeschermers en voor deze vredige opdracht in een geblindeerde helm.

Kunstkringvoorzitter Gerard Mostert bracht een uitgebreide historiek van Stokkem waarvan, in geschreven bronnen, voor het eerst in 1181 melding gemaakt wordt. Nochtans zou Stokkem (plaats bij het houtgewas) veel ouder zijn.In 1036 liet de graaf van Loon te Stokkem een burcht bouwen op een heuvel vlakbij de Maas om Loon te verdedigen tegen de graven van Gelre en Gulik.In 1244 verleende graaf Arnold IV aan Stokkem stadsrechten. Wanneer in 1361 de laatste graaf, Diederick van Heinsberg, kinderloos stierf ontstond een jarenlange successieoorlog. Uiteindelijk werd Loon bij het prinsbisdom Luik gevoegd.Toen omstreeks 1985 de ‘Goede steden van het graafschap’ hun tijdens de Franse revolutie ontnomen vrijheden en rechten terug kregen, viel Stokkem uit de boot. Tijdens de fusie van 1970 werd Stokkem over het hoofd gezien en werd, historisch onverantwoord, aan de nieuwe gemeente de naam Dilsen gegeven.Op 28 juli 1987 tekende wijlen koning Boudewijn in het Spaanse Motril de akte waarmee de naam Dilsen veranderde in Dilsen-Stokkem. "Omdat Stokkem de vroegere stad was van het Graafschap Loon en niet Dilsen", liet de spreker duidelijk verstaan.Terwijl het kanon een saldo luid klinkende schoten liet horen onthulde burgemeester Vandeweerd het beeld. In het schutterslokaal werd afgesloten met een receptie.