Verdediging Sofien Ayari pleit vrijspraak voor terroristische moord in proces over aanslagen 22 maart 2016

“Als hij rechtsomkeer had gemaakt, toen hij afscheid nam van zijn vader op de luchthaven om het Syrische volk te gaan helpen, hadden de aanslagen van 22 maart 2016 toch plaatsgevonden”, zei Severin bij aanvang van haar pleidooi.

Vervolgens hamerde ze op het feit dat het openbaar ministerie niet veel bewijzen heeft tegen Ayari, en al zeker niet binnen de inbreukperiode, die start op 1 december 2015. “De procureurs halen aan dat hij wist dat hij naar Europa kwam voor aanslagen, maar dat is voor de inbreukperiode”, zei ze bijvoorbeeld. “En ze zeggen dat hij na 1 december zijn engagement hernieuwde door te blijven. Maar hij bleef enkel omdat hij niet kon terugkeren naar Syrië.”

Sofien Ayari is een van de twee beschuldigden die op 15 maart 2016 ontsnapten tijdens de politie-inval in een safehouse in de Driesstraat in Vorst. Daarbij kwam Mohamed Belkaid om. Op 18 maart 2016 werden Ayari en Salah Abdeslam gearresteerd. Bij die inval vond de politie materiaal om aanslagen te plegen, klonk het eerder.

Zijn verblijf in het safehouse in Vorst maakt deel uit van de tenlastelegging deelname aan de activiteiten van een terroristische groep - waarvoor Ayari ook in verdenking werd gesteld - zei Severin. “Zijn betrokkenheid bij terroristische moord en poging tot moord werd niet aangetoond door het parket.”

Zo sluiten de speurders uit dat er in de Driesstraat explosieven werden gemaakt en kon het materiaal dat gevonden werd in het appartement niet gelinkt worden aan de bommen. Dat de burgerlijke partijen de aankopen die Ayari deed essentieel noemden voor het leven in de cel, is volgens Severin juridisch onjuist. “De vraag is: was de hulp essentieel voor de aanslagen”, zei ze. “De bommenfabriek van de Max Roosstraat draaide op volle toeren, ook zonder de hulp van de bewoners van de Driesstraat. Bovendien kocht hij geen materiaal voor de bommen en kende hij de Max Roosstraat zelfs niet.”

Ayari is bovendien gevlucht tijdens de politie-inval in de Driesstraat, terwijl hij ruim de tijd had om een plan uit te dokteren om de politie aan te vallen en zo toch te sterven als martelaar, zoals Mohamed Belkaid. Of hij had in de buurt burgers kunnen aanvallen. “Ze noemen hem een vastbesloten fanaticus, een superstrijder van Liwa as Sadiq die bereid is om zich op te blazen. Als hij actie hadden willen ondernemen, had hij dat wel gedaan”, klinkt het bij Severin.

Ze benadrukte tijdens haar pleidooi verschillende keren dat Ayari al berecht is voor de schietpartij in de Driesstraat, terwijl er in het dossier van de aanslagen in Brussel en Zaventem amper elementen zijn tegen Ayari. Zo werd gemengd DNA aangetroffen op elementen die verplaatst kunnen worden en is er het document ‘manuscrit d’Abou Omar, Hamza et Abdelaziz’ (Abu Hamza is de strijdnaam van Ayari), dat niet gedateerd kon worden en volgens de onderzoeksrechters kan teruggaan tot voor de aanslagen van Parijs.

Tot slot sprak Severin tegen dat Ayari schuldig is aan strafbare deelneming door onthouding. De procureurs en de burgerlijke partijen insinueerden dat Ayari essentiële hulp bood omdat hij door zijn aanwezigheid de terreurcel motiveerde en ondersteunde en omdat hij na zijn arrestatie zweeg waardoor de aanslagen konden plaatsvinden.

Severin stelde echter dat drie kamikazes geen morele ondersteuning nodig hadden en dat niets in het dossier aantoont dat Ayari wist dat er TATP-explosieven gemaakt werd. Daar kon hij na zijn arrestatie op 18 maart dus niets over zeggen. “Hij werd bovendien niet ondervraagd over de personen en de locaties van de cel. En wat had hij kunnen zeggen? Hij kende de Max Roosstraat niet en de identiteit van de broers-El Bakraoui was al bekend na de publicatie van hun foto’s in de pers.”

Ook zijn er volgens zijn advocaten geen aanwijzingen dat Ayari op de hoogte was van de plannen van de aanslagen. Zo zei Mohamed Abrini dat er discussies waren in de Driesstraat waar Ayari, Salah Abdeslam en hij niet bij waren, en stelde hij dat Ayari en Abdeslam niets afwisten van de aanslagen in Brussel. Tot slot zijn er geen aanwijzingen dat hij wilde deelnemen aan de aanslagen. “Hij zei dat hij een testament opmaakte, maar dat deed hij al in Syrië, niet omdat hij van plan was om als martelaar te sterven”, aldus Severin. Dat Ayari vreselijke zaken heeft gezien in Syrië en wraak zou willen nemen toont zijn intentie bovendien niet aan.