La Gazzetta dello Sport: “Vingegaard fietste naar de maan in een tijdrit die de Tourgeschiedenis zal ingaan, zoals in het tijdperk-Indurain. In de laatste zes kilometer bergop smeerde hij Pogacar 1’06” aan, een eeuwigheid. Hij treedt voor de hele wereld uit de schaduw van Pogacar, die ook grote klassiekers wint en dus een completer renner is. Vingegaard heeft zijn tweede Tourzege binnen handbereik, hij kan enkel nog verliezen van zichzelf.”

“Van een andere planeet”, titelde de Franse sportkrant L’Equipe. “Jonas Vingegaard haalde zijn brandblusser boven en doofde de brandstapel die al sinds het begin van deze Tour de France laaide: een beklijvend, vurig duel vol spanning met een niveauverschil dat nauwelijks waarneembaar was. Zijn prestatie wakkerde ook een ander vuur aan, dat van achterdocht, de eeuwige minnares van de wielersport, die flirt met elke uitzonderlijke prestatie. Legitieme vragen, die smeulen in de as van het verleden. Erop antwoorden is een van de verantwoordelijkheden die horen bij de gele trui.”

“Wat Jonas Vingegaard op de flanken van de Mont-Blanc heeft laten zien kan wellicht de boeken in als de beste tijdrit in de geschiedenis van de Tour de France”, schrijft het Nederlandse Wielerflits. “Het was geen klap, zelfs een mokerslag is een te klein woord. Dit was een vernietigende uithaal. Orkaan, straaljager, wervelwind, buitenaards; het waren lofuitingen in de internationale media waarmee Vingegaard zijn prestatie werd geloofd. Het bewijst hoeveel Vingegaard en Pogacar boven de rest uitsteken. Al kunnen we na deze tijdrit vooral zeggen dat Vingegaard opnieuw een klasse apart is.”

“Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een tijdrit heb gezien waarin de nummer één per kilometer 4,5 seconden sneller rijdt dan de nummer 2”, zegt huisanalist Michael Rasmussen in de Deense krant Ekstrabladet. “Meestal zijn de marges tussen één en twee klein, maar nu gaat het om lichtjaren. Zelfs van Indurain, Armstrong en Hinault heb ik dit niet gezien. Ik dacht dat er iets mis was met de tijdsmeting.”

“Zodra Jonas Vingegaard in Passy het startpodium afreed, was het een andere wedstrijd. Hij toonde in één etappe dat niemand zich realiseerde hoe groot zijn capaciteiten echt zijn”, schreef Berlingske. “Hij deed wat zijn ploegleider in de radio riep: de wereld tonen dat hij de sterkste is. Het was een machtsvertoon dat het meest beklijvende duel in de Tourgeschiedenis verpletterde.”