Dranouter voor dummies: festival­versie van dorpsfeest

Dranouter is meer dan een wei met enkele tenten. De verhuis naar de dorpskern vorig jaar maakt het festival eigenlijk een uit de kluiten gewassen dorpsfeest. De straat richting centrum is één groot podium, waar kleine folkgroepjes spelen voor een handvol toeschouwers. Je publiek recht in de ogen kijken: ze durven het stuk voor stuk. De New Yorkers van Old Salt zijn op dat vlak een ontdekking. Verder kan ook een fanfare niet ontbreken natuurlijk, op een zichzelf respecterend volksfeest.

Het dorp is het festival, en het festival is het dorp in Dranouter. De cafés op het kerkplein doen gouden zaken op hun uitgebreide terrassen. Op enkele plekken schalt er luide muziek door de boxen, elders worden nieuwe vriendschappen gesmeed. In het West-Vlaams, want dat is hier altijd en overal de voertaal. De organisatie zet dat zelfs op het festivalterrein met een knipoog in de verf.

De dorpskerk wordt tijdens Dranouter even een concertzaal. Er mogen slechts 500 bezoekers binnen, en dat aantal wordt strikt geteld door vrijwilligers aan de deur. Al is de belangstelling bij elk optreden veel groter. Een plek bemachtigen bij SNAARMAARWAAR is verre van evident, maar de moeite waard. De bijzonder goede akoestiek en de sfeervolle verlichting maken het een bijzondere show. Zonder twijfel een van de specialere festivalpodia deze zomer.

Iets verderop is het rond het podium De Voute vooral verzamelen geblazen voor de gezinnen. Met een speeltuig, een ballenbad met knuffels, grime en kinderanimatie is deze zone dé plek voor de jongste festivalbezoekers. Aan het podium in de tent staan houten zitbanken, voor de wie het even wat rustiger aan wil doen.

Op het festivalterrein zelf staan er drie podia: de grote tent, een clubtent en de befaamde Palace, in de volksmond hier “de biertent” genaamd. Overdag vinden er allerlei creatieve workshops plaats, in dans, theater en circuskunsten. Na middernacht wordt de feesttent echter dé place to be in Dranouter en omstreken. De tent is de enige plek waar het feest doorgaat tot in de vroege uurtjes. Wat ik me daarbij moet voorstellen, vraag ik een doorwinterde Dranoutergangster. “Het cliché van een boerenfuif: stevige feestplaten, bier en dansen maar”, klinkt het.

Een wandeling over het terrein leert dat Dranouter ook op culinair vlak de West-Vlaamse kaart trekt. Naast de klassieke festivalkost en de wereldkeuken staan er onder meer garnaalkroketten op het menu. Op drankvlak zijn vooral Rodenbach en Sint-Bernardus populair. Wie zes pintjes bestelt van dat laatste bier, krijgt er trouwens een strohoed gratis bovenop. Dat accessoire verraadt dus ook meteen welke vriendengroep de stevigste drinkers zijn.

Elk festival lijkt een accessoire te hebben dat de sfeer op die plek samenvat. Wat de nationale vlag is voor Tomorrowland, is de opklapbare campingstoel voor Dranouter. De stoelen duiken in grote getale op, tot halverwege de tent waar het hoofdpodium in staat. Zelfs op TW Classic plage dat traditioneel een iets ouder publiek aantrekt, was er van zo veel meubilair geen sprake. Stoelen worden bovendien uitgeleend aan iets oudere festivalgangers, of bij aangeschoven bij de buren of een gezellige cirkel om nieuwe vrienden te maken. Gemoedelijker dan dit wordt het niet meer in festivalland.

Op het terrein en in de straten van Dranouter worden bijzonder gemakkelijk contacten gelegd. Pieter-Jan (35) en Dieuwert (26) proberen vrienden te maken door gratis toiletpapier uit te delen op de wei. “Je gaat er nog blij mee zijn, als je onvoorbereid in de Dixi staat straks, moksje.” Ze komen allebei al jaren naar Dranouter, zowel voor de sfeer als voor de muziek. “Vanavond kom ik voor Balthazar”, vertelt Pieter-Jan. “Ze klinken zo internationaal dat je zou vergeten dat het jongens van us zijn, uit Kortrijk. Het leuke aan Dranouter is dat er in alle genres het beste van het beste staat. Op megafestivals zoals Werchter staan dan wel de grote kleppers, maar toch vooral de groepen die op het moment megapopulair zijn, maar niet per se goed.”

Dat ze hier nog lang niet naar huis gaan, is duidelijk wanneer de avond valt. De onverwachte medaillewinst van Greg Van Avermaet op de Spelen is een grote opsteker. Wanneer presentator Jan De Smet het nieuws aankondigt op het hoofdpodium, schiet de decibelmeter de hoogte in. Mensen vallen elkaar in de armen, omstaanders feliciteren elkaar met Het Belgisch Goud. En dan moeten headliners Balthazar en Trixie Whitley nog komen. De Dranouteravond is nog jong maar veelbelovend.