“Onze huwelijksreis was misschien niet meteen een voor de hand liggende keuze”, zegt Edwin. “Maar klimmen is nu eenmaal onze gemeenschappelijke passie. Het was dus dubbel genieten: van elkaar en van de bergen. Ik doe al sinds mijn tienerjaren aan sportklimmen en ik ben beroepshalve industrieel alpinist geweest. Zo heb ik onder meer tegen de koeltoren van Doel en aan offshore windmolens gehangen om herstellingen uit te voeren.”

Noëmie ontdekte het klimmen dertig jaar geleden in haar school Les Dames de l’Instruction Chrétienne in haar geboortestad Luik. “Daar hadden ze een klimmuur en ik voelde meteen dat klimmen mijn ding was”, vertelt ze. “Een tiental jaar geleden ben ik opnieuw beginnen sporten. Ik heb me toen ingeschreven voor een klimcursus in het Hasseltse sportcentrum Olympia en ik ging ook regelmatig boulderen in zaal Crux in Herk-de-Stad.”

Te jonge getuige

Boulderen is niet helemaal hetzelfde als het klassieke klimmen. Bij deze discipline klim je een korte route op een vaak dicht bij de grond gelegen muur of rots. “Daarbij kijk je heel veel naar andere klimmers om te zien welke route ze volgen en hoe ze klimmen”, vertelt Noëmie. “En Edwin deed dat bijzonder goed. Ik heb dus heel veel naar hem gekeken en zo zijn we aan de praat geraakt. Op een goeie dag heeft Edwin me dan uitgenodigd om met hem mee te gaan klimmen in Mozet. Vanaf toen zijn we geregeld samen gaan klimmen.”

“En zo zijn we stilaan een koppel geworden”, lacht Edwin. “En dus besloot ik om Noëmie ten huwelijk te vragen. Dat heb ik zelfs twee keer gedaan. De eerste keer was tijdens een citytrip naar Lissabon. We wilden allebei dat mijn dochter uit een vorig huwelijk onze getuige zou zijn. Maar ze was nog maar 17 en een getuige moet 18 zijn. Het huwelijk werd dus een jaar uitgesteld. Maar toen zaten we in volle coronatijd… en dus volgde er opnieuw uitstel.”

“Begin dit jaar heb ik Noëmie dan voor de tweede keer ten huwelijk gevraagd tijdens een klimvakantie op Sicilië aan de kapel Santa Crescenzia”, aldus Edwin. “Volgens de legende brengt het geluk brengt als je daar een steen naartoe brengt en dus hebben we allebei een stukje rots mee naar boven genomen.”

Opnieuw uitgesteld

De bedoeling was om te trouwen in de Capanna Regina Margherita, een berghut op de 4.554 meter hoge Signalkuppe in het Monte Rossa massief. “Maar opnieuw hebben we het huwelijk moeten afblazen”, vertelt Noémie. “Er moest iemand mee met ons naar boven om ons in de echt te verbinden. Volgens de Italiaanse wet moesten zowel deze persoon als wijzelf Italiaans kennen. En wij zijn de taal van Dante niet machtig. Dus zijn we gewoon in Hasselt getrouwd en op huwelijksreis gegaan naar de Aosta vallei.”

“Het plan was om drie toppen te beklimmen: de Corno Nero (4.321 meter), Ludwigshöhe (4.341 meter) en de Parrotspitze (4.432 meter), maar het weer was bijzonder slecht”, vertelt het koppel. “Daardoor hebben we dat plan moeten laten varen en zijn we voor een alternatief in de buurt gegaan. Dat was de Capanna Margherita, de plek waar we oorspronkelijk wilden trouwen. We hebben uiteindelijk drie dagen geklommen. Erg romantisch was het misschien allemaal niet, maar we hebben er geweldig van genoten, want klimmen is ons lange leven. En uiteraard hebben we ook enkele dagen ‘gewone dingen’ gedaan, maar tussendoor zijn we toch nog even kort gaan klimmen. We kunnen het echt niet laten.”

Bekijk hier alle Limburgse huwelijken