Het begin en einde van Peuk: goed! Frontdame Nele rochelde een fluim op het podium en spuwde vervolgens de tekst van Bokkenpaleis door de Club. FC Limburg was nog niet helemaal wakker, de reacties wat lauw. Aan het einde, na een verwoestend Disobedience, was het andere koek: luid applaus. Peuk is no nonsense en veel meer dan luide gitaren. Het zijn songs die in stroomversnellingen terechtkomen en dan weer in rustiger water. Lijkt of ze elke keer beter worden.

Maar goed: tussendoor even een Dolly doen dus, even piepen in de Dancehall want er was een geit ontsnapt op de kinderboerderij van Kiewit. Het Hollandse trio Prins S en de Geit zien we niet rap in een badpakkenspecial van Vogue belanden, maar een feestje bouwen kunnen ze wel. Gabberbeats op ‘Kan je niet maken’, stapje voor stapje allemaal samen naar de ‘Kinderboerderij’... Grappig, maar ook meer dan dat. De teksten zijn maf, maar ze zitten ook wel goed in mekaar. Spinvis met de champignon te veel, of zoiets. Was leuk.