Het was 31 graden deze zaterdagmiddag. De gemiddelde Belg was in zijn tuin bezig, was gaan fietsen of zat op een terrasje. Waarom zou je dan om 15 uur in godsnaam naar Azerbeidzjan-België kijken? Zeker als die match zeer stroef verloopt: eerder hotseknotsevoetbal dan vloeiend spel. Daar zat ook het archislechte veld in Baku voor iets tussen. Hobbel, hobbel...

De Rode Duivels moesten er tegen de rode lantaarn in onze kwalificatiegroep simpelweg het beste van maken. Liefst de drie punten meegraaien en hup 5,5 uur terug naar huis vliegen. Bondscoach Domenico Tedesco koos aan de aftrap logischerwijs voor Romelu Lukaku als diepe spits, maar wervelwind Jérémy Doku begon op de bank. Het waren Johan Bakayoko en Yannick Carrasco die Big Rom moesten ondersteunen.

LEES OOK. ONS OORDEEL. Een gebuisde verdediger, alles draait rond Lukaku en Onana staat er als leider en aanjager

Weinig ritme

De strategie was duidelijk. De beresterke Lukaku hield als aanspeelpunt twee à drie Azeri’s aan de praat en creëerde zo ruimte voor de mannen rondom zich. Die aanpak wierp bijna meteen vruchten af. Lukaku legde af voor Leandro Trossard en die plaatste het leer op de paal. Jammer. Het was een schaars hoogtepuntje in een erg matige eerste helft.

Waaraan lag dat? Hadden onze internationals dan toch te weinig ritme in de benen? Tielemans is tegenwoordig een bankzitter bij Aston Villa, Castagne verhuisde pas na een moeilijke voorbereiding van Leicester naar Fulham en Lukaku zelf maakte ook nog maar pas zijn transfer naar AS Roma. De omstandigheden waren ongunstig, maar de vaart zat er helemaal niet in. Als Kevin De Bruyne ontbreekt als draaischijf bij België is het toch een pak minder evident om openingen te vinden.

Het was bovendien opletten voor de counters van Azerbeidzjan. Toen Wout Faes even te laconiek verdedigde, kon Sheydaev koppen en moest doelman Koen Casteels zich strekken. Onze goalie moest ook attent reageren op een schot van diezelfde Sheydaev. Stel u even voor dat die Azeri’s op een 1-0 voorsprong zouden komen. Dat zou toch gezichtsverlies zijn.

Dat gebeurde gelukkig niet. Een gretige maar soms onhandige Lukaku bleef goed druk zetten waardoor Bakayoko opeens de bal recupereerde. De PSV’er vuurde een zondagsschot af dat normaal zou zijn naast gerold, maar het leer week onbewust af op de voet van Carrasco en het stond 0-1. Een lelijke goal in een lelijke match: zo typisch. Maar goed, zo’n doelpunten tellen ook en de Belgen gingen met een voorsprong rusten.

Het zou zaak zijn om na de rust de achterdeur gesloten te houden en er zo snel mogelijk 0-2 van te maken om veilig te zijn. Dat viel dik tegen. De Duivels hadden moeite om de partij aar hun hand te zetten. Trossard knalde wel nog op doelman Shakrudhin Magomedaliyev, maar die hield stand. Met zo’n lange naam dek je uiteraard de hele doellijn af. Balen.

Vers bloed helpt

De nervositeit bij Domenico Tedesco steeg nog. Zeker toen Koen Casteels nog een schot van Diniev onschadelijk moest maken. De doelman deed wat Thibaut Courtois ook zou hebben gedaan: de clean sheet behouden. Niettemin voerde onze Duitse bondscoach toch maar drie wissels in één keer door: Doku voor Bakayoko, Basthuayi voor de moegestreden Lukaku en Mangala voor Tielemans wiens bijdrage aan dit duel eerder beperkt bleef. Het was hopen dat speedy Jeremy toch even uit zijn sloffen zou schieten. De kersverse Man City-winger probeerde wel, maar zijn geplaatste bal werd afgeweerd. Met ook nog Lukebakio en Openda die in het elftal kwamen, zat er toch meer snee op onze aanvallen; Een vrije trap van Carrasco en een afgeweken bal op een Azeri-been waren best nog gevaarlijk.

Het bleef evenwel bij 0-1. Dat is een zeer karige zege, maar het brengt België wel aan de leiding van zijn EK-kwalificatiegroep met 10 op 12. Volgende dinsdag wacht in het Koning Boudewijnstadion een thuismatch tegen Estland. Dan moet Tedesco misschien toch eens overwegen om met Doku, Lukebakio en co. te beginnen. Zij waren het meest wakker.

Voor alle voetballiefhebbers die gekeken hebben: snel weer naar de tuin of het terrasje.