KIJK. “Klaar voor het EK”: Wout van Aert pakt eindzege in Tour of Britain, maar moest daar heel diep voor gaan

In de editie van 2021 won Wout van Aert vier ritten en de eindzege. Dominanter kon niet. Julian Alaphilippe wist niet wat hem overkwam en werd half depressief. Toch won de Fransman en niet topfavoriet Van Aert twee weken later het WK in Leuven. U weet wel: dat nationaal wielertrauma.

In deze editie bleef Van Aert steken op één rit en de eindzege. Zonder franjes. “Ik ben diep moeten gaan”, pufte Van Aert na de slotrit met een gezicht op half zeven, London time.

Intrinsiek had hij meer ritten kunnen winnen, maar in de vijf massasprints verkoos hij een rol van lead-out voor zijn jonge ploegmaat Olav Kooij. Vier keer succesvol. “Een rol waar ik veel plezier in heb.”

Zaterdag had Van Aert ook kunnen winnen, maar hij verpestte het door een naar eigen zeggen nieuwelingenfout. Van Aert had in de finale al twee keer de forcing gevoerd en demarreerde een derde keer op vier kilometer van de streep. “Toen ik aanviel, dacht ik dat de zege binnen was, maar ik heb de situatie volledig verkeerd ingeschat. Ik wist niet dat er kort achter ons groepje nog een grote groep met helpers van de kopmannen reed. Dom.”

Van Aert werd in de slotkilometer gegrepen en baalde. “Met die goeie benen op dat parcours had ik die rit altijd moeten winnen, dat heb ik nagelaten door te enthousiast te zijn.”

Geen man overboord, Van Aert bleef leider met drie seconden bonus, maar het alom geprezen Jumbo-Visma bleek moe te zijn. In de laatste dertig kilometer stond Van Aert er alleen voor. “Logisch. Die jongens reden zeven dagen op kop. Het is normaal dat het bij hen wat op is.”

Ook de tegenstand had de tanende vorm van Jumbo-Visma in de mot en dat zorgde voor enkele hachelijke momenten in de slotrit over de groene heuvels van Wales. Niet voor doetjes: 2.525 hoogtemeters, dankzij beklimmingen met een lengte van vijf à tien kilometer.

Al op 53 kilometer van de streep werd Van Aert geïsoleerd door Ineos-Grenadiers. Hun kopman Carlos Rodriguez viel aan op Bry Dunn (5,4 km aan 5%) en kreeg Stephen Williams mee. De leider moest passen. Niet onlogisch, Rodriguez is een topklimmer - dit jaar nog vijfde in de Tour. Zijn benen zijn lucifers tegenover de boomstammen van Van Aert.

Op de top keek Van Aert al tegen een achterstand van een halve minuut aan. Dreigde hij te capituleren? “Even was ik toch in paniek, want er was weinig sprake van samenwerking in mijn achtervolgende groep, waar ik in de tang zat van Ineos. Ik dacht toen dat de eindzege gaan vliegen was. Het was belangrijk om dan rustig te blijven.”

Leider Van Aert liet zich uitzakken, zodat het tempo in de achtervolging volledig stokte en zijn ploegmaats Steven Kruijswijk plus de alweer van goudwaarde Nathan Van Hooydonck - topfavoriet voor de Kristallen Zweetdruppel, toch? - een tweede adem vonden en konden terugkeren. “Nathan en Stevie hebben geknokt met alles wat ze nog in huis hadden.”

Het verschil van anderhalve minuut werd bij het ingaan van de twee lokale slotronden gereduceerd tot een handvol seconden. Ook dan was de zege nog niet binnen, want op de de steile Caerphilly Mountain (1,3 km aan 10,1%) mocht Van Aert geen fouten maken, gezien zijn krappe voorsprong. “Ik heb de ritzege daar uit mijn hoofd gezet en met het kopke gekoerst.”

Rodriguez kreeg de ritzege, maar de oppergaai was voor onze landgenoot. “Ik moet mijn ploegmaats ongelofelijk bedanken. We werden enorm onder druk gezet. Omdat we zo dominant waren in de massasprints, reed heel het peloton tegen ons in het slotweekend, maar zij hebben alles recht gezet.”

Wat stelt deze eindzege nu voor? De Tour of Britain is geen WorldTour. Met vijf ploegen uit de hoogste klasse, is qua deelnemersveld van het niveau Ronde van België. De tweede grootste naam aan de start was local hero Tom Pidcock, maar na de passage door zijn Yorkshire kneep hij de remmen dicht. Ziekjes.

Van Aert: “Dit is geen koers van het allerhoogste niveau. Toen ik donderdag de rit won, remden mijn ploegmaten in de laatste bocht, waardoor ik een gat kon slaan en volhield tot op de streep. In de Tour heeft zo’n probeersel nul kans op slagen. Toch vind ik het superknap dat ik deze rittenkoers voor de tweede keer kan winnen.”

Van Aert reed deze Tour of Britain om dat hij graag nog een rondje wou rijden om beter te worden in functie van latere doelen. “Voorlopig voel ik mij vooral kapot, maar na een paar rustdagen zullen deze inspanningen wel hun vruchten afwerpen”, zegt Van Aert, die zaterdag start in de Super 8 Classic, waar hij Mathieu van der Poel voor het eerst bekampt sinds het WK.

Een week later rijdt Van Aert het EK in Drenthe. In de wegrit is hij kopman van de Belgische ploeg, samen met Arnaud De Lie. “Ik heb zijn sprint in Quebec met grote ogen bekeken. Arnaud was ongelofelijk sterk. Ik heb vorig jaar ook Quebec gereden en weet dat het een enorm lastige aankomst is. Als je ziet hoeveel lengten hij daar nog goed maakt op de rest... Chapeau.“

Zijn de Belgische kopmannen klaar voor een glansrol? “Mijn benen zijn zeker oké en die van Arnaud duidelijk ook. Zoals gebruikelijk trekken we naar het EK met een supersterke ploeg, maar ik verwacht ook enkele sterke concurrenten die de Vuelta in de benen hebben.”