Stef won 6 medailles op de Invictus Games, maar herwon vooral zijn zin in het leven: "Dankzij de Games sta ik hier nog" 

In Düsseldorf in Duitsland zijn dit weekend de Invictus Games afgesloten, een internationaal sportevenement voor militairen die door of tijdens hun dienst gewond raakten, fysiek of mentaal. De Invictus Games werden in 2014 voor het eerst georganiseerd in Londen, op voorzet van de Britse prins Harry. Intussen doen er honderden atleten uit verschillende landen aan mee. 

"Het zijn de Olympische Spelen voor gewonde militairen", zegt ex-militair Stef 'Wolf' Wolput in "VRT NWS Laat". Hij is net teruggekeerd uit Duitsland, waar hij voor de tweede keer meedeed aan de Invictus Games. Van de 12 medailles die de Belgische delegatie kon pakken, staan er 6 op zijn naam. 

Het verhaal van Stef begint 12 jaar geleden in zijn zetel. Hij kijkt televisie, wanneer hij plots merkt dat hij de tenen van zijn rechtervoet niet kan bewegen. Een jaar later is zijn rechterbeen van teen tot heup verlamd, ook zijn linkerhand vertoont verlammingsverschijnselen. En de bezoeken aan neurologen en dokters leveren niets op.

Stef gaat een donkere periode tegemoet. "Ik had heel veel dromen en heel veel verwachtingen, zowel in mijn carrière als in sport. Ik was bijvoorbeeld een fervent alpinist. Maar alles verdween gewoon. Ik viel in een heel diep zwart gat. Ik zat in een zwarte doos, er kwam geen licht meer binnen. Toen dacht ik: 'Het stopt hier'. Ik heb gedacht om er een einde aan te maken. Gelukkig heb ik dat niet gedaan".

Waar Stef geen toekomst meer zag, deed zijn vrouw dat gelukkig wel. "Mijn wereld was ingestort. Maar mede dankzij mijn echtgenote heb ik een klik gemaakt. Zij heeft me gesteund, maar ook gepusht op de juiste momenten. Het is dankzij haar en dankzij de Invictus Games dat ik hier nog ben".

Het nieuwe hoofdstuk in Stefs leven, het hoofdstuk waar er weer wat licht binnenkomt, begint opnieuw in de zetel terwijl hij televisie kijkt. Het is intussen 2014. De Invictus Games worden voor het eerst georganiseerd en zijn te zien op BBC, waar Stef toevallig net naar kijkt.

"Ik zag daar mannen en vrouwen bezig. Die er ook veel erger aan toe waren dan ikzelf. Dat beeld zie ik nog altijd. En ik had zoiets van... Als die dat kunnen, moet ik dat toch ook kunnen. Dan is dat besef van het kunnen, langzaamaan gekomen", vertelt Stef. Hij heeft een doel en haalt dat ook. Stef stond vorig jaar voor de eerste keer op de Invictus Games.

Deze editie was de tweede keer dat Stef meedoet aan de Invictus Games. En meteen ook de laatste keer. Want iedere atleet mag maar twee keer deelnemen, zodat iedereen die dat wil de kans krijgt om het mee te maken.

"Alleen al het meemaken is het summum", vertelt Stef met fonkelende ogen. "Het is de ultieme bekroning voor het revalidatiewerk dat je hebt gedaan. Voor mij, maar ook voor de 499 andere atleten. Want voor mij is het de revalidatie afsluiten, maar voor veel atleten is meedoen ook een incentive om ermee door te gaan".

Nu zijn deelnames aan de Invictus Games erop zitten, is het tijd voor een nieuwe droom. Begin december loopt Stef een marathon in Jordanië. "Je moet altijd een plan hebben en een nieuwe droom. Ook al ontbreekt er een stuk of werkt er een stuk niet, zeker niet bij de pakken blijven zitten. Never give up en altijd, altijd ervoor gaan", besluit Stef.