Het monster van Loch Ness, zo wordt doellijntechnologie weleens genoemd in Belgische bestuurskamers. Om de paar jaar komt het ter sprake, maar de kans dat we het (de komende jaren) in ons land gaan zien, is bijzonder klein. Deze week was het weer zover. Zowel vorig weekend, tijdens KV Mechelen-OH Leuven (1-2), als donderdagavond tijdens RWDM-Union (2-3) was er onenigheid over het feit of de bal de doellijn al dan niet had overschreden. In Engeland zijn die discussies al langer voltooid verleden tijd. Daar krijgt een scheidsrechter, dankzij de doellijntechnologie, met één blik op zijn horloge het antwoord.

Waarom kan dat niet bij ons? Omdat die technologie veel geld kost, luidt het simpele antwoord. Toen de Pro League enkele jaren geleden een rondvraag deed, bleken veel clubs voorstander van de implementatie van doellijntechnologie. Tot de Pro League enkele offertes opvroeg bij producenten. Toen bleken alleen nog de grote, kapitaalkrachtigere clubs minnaars van het plan. In 2014 kostte de installatie nog zo’n 300.000 euro, plus zo’n 60.000 euro aan onderhoudskosten per seizoen. Een te grote investering voor de weinige keren dat het systeem zou kunnen worden gebruikt, luidt de motivatie bij de tegenstanders.

Extra kleine cameraatjes in het doel plaatsen, zoals her en der wordt geopperd, zou in theorie een goedkopere oplossing zijn maar is in de praktijk niet toegestaan: volgens de IFAB-reglementen mag er niets in de doelen worden opgehangen. In Nederland hebben ze het aantal potentiële discussies wel al verlaagd door twee extra camera’s boven de doelen te plaatsen. In ons land worden daar op dit moment geen gesprekken over gevoerd.

Buitenspeltechnologie helpt

Overigens kan er ook in de Jupiler Pro League al vaker uitsluitsel worden geboden dan enkele jaren geleden. De clubs investeerden in 2021 wel in de 3D-buitenspellijntechnologie die, in tegenstelling tot de 2D-variant, uitsluitsel kan geven bij alle buitenspelsituaties. Die technologie kan in sommige gevallen ook een antwoord bieden op de vraag of een bal de doellijn al dan niet heeft overschreden. Alleen zijn er om de 3D-lijn te trekken vier zogenaamde ankerpunten nodig en kunnen die bij een gebrek aan de juiste beelden niet altijd worden gevonden. Tot de dag dat de clubs beslissen om in echte doellijntechnologie te investeren, zullen er dus discussies mogelijk blijven.