Hoe nuttig is het om een kind van twee naar de diëtist te sturen? “Obesitas begint al bij de conceptie”

“Of een peuter overgewicht heeft, wordt net als bij volwassenen bepaald aan de hand van het BMI,” vertelt Gies. “In tegenstelling tot bij volwassenen, plotten we het BMI uit op een groeicurve. Zodra we zien dat het gewicht van een kind boven de bovenste lijn zit en er vastgesteld wordt dat het voor medische problemen kan zorgen, weten we dat het kind obees is en dat er ingegrepen moet worden".

"Obesitas is een gevaarlijke ziekte die nog heel wat andere ziektes en gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Eens iemand obees is, is het dringend tijd om te proberen het gewicht opnieuw onder controle te krijgen.”

Ook heel jonge kinderen hebben dus baat bij een gezond gewicht. Het “babyvet” waarvan in de volksmond al eens sprake is, is helemaal niet zo onschuldig en gezond als wel eens beweerd wordt. “Het ziet er misschien schattig uit, maar ook op jonge leeftijd houdt vet gevaren in. Als een kind een te hoog vetpercentage heeft, worden er in de vetcellen allerlei hormonen afgescheiden die een hogere ontstekingsgraad veroorzaken, een hoger risico op suikerziekte, een hogere bloeddruk en kan zelfs kanker op volwassen leeftijd enorm doen verhogen,” aldus Gies.

Eigenlijk begint de strijd tegen obesitas zelfs nog voor de leeftijd van twee jaar. “Nog voor de conceptie”, vertelt Gies. “Er is meer en meer wetenschappelijk onderzoek dat aantoont dat er epigenetische veranderingen plaatsvinden als één van de ouders met overgewicht aan een zwangerschap begint. De vetmassa wordt immers geprogrammeerd tijdens de zwangerschap".

Volgens Gies zou een ideaal scenario zijn dat beide ouders een gezond gewicht hebben aan het begin van de zwangerschap. "Op die manier kan je de vetcellen van de baby al van bij het prille begin gunstig beïnvloeden en is er tijdens de zwangerschap een omgeving waarin de vetcellen zich zo goed mogelijk kunnen ontwikkelen".

Kinderen op zeer jonge leeftijd al naar de diëtist sturen, kan er mee voor zorgen dat de vicieuze cirkel doorbroken wordt. Jongvolwassenen met een gezond gewicht zullen immers meer kans hebben om kinderen met een gezond gewicht op de wereld te zetten. “En als we dan toch zien dat er iets begint te schommelen, kunnen we hier dankzij deze maatregel zo snel mogelijk op inwerken,” aldus Gies. 

De maatregel van Vandenbroucke gaat breder dan de terugbetaling van sessies bij de diëtist, benadrukt Gies. “Er wordt niet alleen ingezet op een aantal zaken in de eerste lijn, maar ook op 25 nieuwe expertisecentra. In zo’n centrum kan een divers team van gespecialiseerde kinderartsen, psychologen, diëtisten en maatschappelijk werkers gaan kijken naar de specifieke noden van elk kind. Op die manier kan elk kind met obesitas gepersonaliseerde, multidisciplinaire zorg op maat krijgen.”

Die zorg op maat blijft zeker in het geval van zeer jonge kinderen vooral een zaak van de ouders. “Een diëtist zal samen met de ouders kijken naar de eetvaardigheden van een kind. Lust het kind alles? Eet het gevarieerd en op gestructureerde momenten? Welke voedingsmiddelen worden er toegediend? De diëtist zal de ouders handvaten en tips aanreiken.” 

Op de vraag of het voor een jong kind van 2 niet erg heftig is om al meteen gefocust te zijn op gewicht, antwoordt Gies formeel: “Bodyshaming kan zich bij elk anders-zijn voordoen, en uiteraard moeten we zoveel mogelijk proberen dit tegen te gaan. Maar als een kind een ziekte heeft, moeten we die ziekte zo vroeg mogelijk behandelen. Daardoor ga je het kind net beschermen en verkleint de kans dat het op latere leeftijd – wanneer de obesitas hopelijk onder controle is – met bodyshaming te maken krijgt.”