Vriendinnengroepen richten massaal zaalvoetbalploegen op: “Verloren met 18-0 en daarna gewoon op café gegaan met de tegenstander”
Na twee wedstrijden slikten de voetbalsters van ZVC Tettenham - geen typfout - al 29 tegendoelpunten, maar dat deert hen allerminst. — © if
Steeds meer jonge vrouwen richten een zaalvoetbalploegje op. Daarbij staat niet de competitie, maar wel het plezier en de vriendschap voorop.
LZV Cup, de grootste recreatieve zaalvoetbalbond van ons land, ziet het dameszaalvoetbal boomen. De afgelopen jaren kwamen er almaar meer ploegen bij. Dit seizoen staat de teller op 77 ingeschreven damesploegen, een stijging van liefst 35 procent ten opzichte van vorig seizoen. Ter vergelijking: bij de mannenploegen bedroeg die stijging slechts 1 procent. “We organiseren al een achttal jaar damescompetities, maar dit jaar moesten we plots twee reeksen extra inrichten omdat er zo veel ploegen zijn bijgekomen”, zegt oprichter Kris Verbert.
Chelshe, SL Benchica, OH-elle, Real Maclit… Een blik op de vaak ludieke ploegnamen zegt genoeg: niet het competitie-aspect, wel het plezier staat voorop. Verbert: “Meestal bestaan de ploegen uit vriendengroepen van jonge dames die elkaar kennen van bij de jeugdbeweging of op school. Dat zorgt voor diverse groepen, een mix tussen vrouwen die al wat ervaring hebben en vrouwen die nog nooit hebben gevoetbald. Maar het niveau is niet het belangrijkste, wel dat ze het samen kunnen doen. Het is dus niet zo dat de minder getalenteerde speelsters na één of twee jaar worden vervangen door beteren.” (lees verder onder de foto)
© rv
Geen trainingen
Dat voetbal een mannensport zou zijn, daar zijn we gelukkig al enkele jaren vanaf gestapt, maar dat veel meisjes de zaal boven het veld kiezen, is toch opvallend. Verbert zoekt de verklaring in de toegankelijkheid van zaalvoetbal: “Er zijn een paar voordelen. Eerst en vooral heb je veel minder spelers nodig om met een ploeg te beginnen dan op het veld. Met een tiental spelers of speelsters kan je al beginnen. Daarnaast houden we bewust de drempel om in te stappen erg laag. Inschrijven gaat heel gemakkelijk en de meeste ploegen lassen bijvoorbeeld geen trainingen in, waardoor ze enkel tijd moeten vrijmaken voor de wedstrijdjes.”
De LZV Cup is voorlopig vooral in Vlaams-Brabant erg uitgebreid, maar ook in andere provincies neemt de vrouwelijke interesse in zaalvoetbal toe. Ook daar zijn het vooral de recreatieve competities die populair zijn. “We zien de laatste jaren meer en meer meisjes en vrouwen die een recreatief indoor voetbalaanbod zoeken”, zegt Nand De Klerck, woordvoerder van Voetbal Vlaanderen. “Daar zetten we zelf op in met nieuwe initiatieven, maar we steken ook de hand uit naar de vele onafhankelijke liga’s die een competities organiseren waar fun vooropstaat. Samen kunnen we kijken waar we elkaar kunnen versterken ten voordele van alle meisjes en vrouwen die willen zaalvoetballen.”
Nieuwbakken ploeg ZVC Tettenham amuseert zich: “De laatste match verloren we met 18-0 maar nadien gingen we gewoon op café met de tegenstander”
ZVC Tettenham - geen typfout - is bezig aan haar eerste seizoen in de Brusselse competitie BZVC. De ploeg bestaat uit allemaal mid-twintigers die elkaar kennen uit het Leuvense. Na twee wedstrijden slikten ze al 29 tegendoelpunten, maar dat deert de speelsters van Tettenham allerminst.
“De meesten onder ons hadden nog nooit gevoetbald, dus het is een complete ontdekkingstocht”, zegt doelvrouw Julie Bonnel (26). “Bij onze eerste wedstrijd waren er speelsters die niet eens wisten hoe ze moesten dribbelen, maar dat maakt het ook wel grappig.” Klopt, zegt aanvoerder Ann-Sophie Byvoet (26): “De mensen in de competitie zijn gelukkig heel behulpzaam. Zelfs tegenstanders hebben ons al tips gegeven. ‘Een jaar geleden stonden wij even ver’, fluisteren ze dan. We trainen ook af en toe, dus we hopen snel beter te worden.”
“Wat er zo leuk is aan zaalvoetbal? Vooral dat het een echte teamsport is”, aldus Julie. “Joggen of zwemmen kan je ook wel samen doen, maar dat is niet hetzelfde. Nu ga je echt als team de competitie aan.” Het groepsgevoel blijft bovendien ook na de match duren, zegt Ann-Sophie. “Na elke training of wedstrijd gaan we samen een pint of ice tea drinken in ons stamcafé vlakbij de sporthal in Molenbeek. Vorige wedstrijd, toen we met 18-0 hadden verloren, is zelfs de tegenstander meegeweest. Daar hebben we nog een uur met hen verbroederd.”
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
